Ερώτηση:
Ο γιος μου είναι 4,5 χρονών και δεν θέλει καθόλου τον μικρότερο ξάδερφό του. Είναι μοναχοπαίδι και ήταν το πρώτο παιδί και εγγόνι στην ευρύτερη οικογένεια, με αποτέλεσμα να είναι πάντα ο πρωταγωνιστής σε όλα. Ο γιος της αδερφής μου είναι τώρα 2,5 χρονών και πλέον έχουμε προβλήματα, γιατί δεν θέλει να κάνει καθόλου παρέα μαζί του. Δεν θέλει να έρχονται σπίτι, κλαίει και δεν θέλει ούτε την αδερφή μου, την οποία αγαπούσε πολύ πριν κάνει το δικό της παιδί. Την τελευταία φορά που ήρθανε σπίτι μας, ο δικός μου κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα και έκλαιγε. Αφού τον άφησα κάποια ώρα μόνο του, πήγα να το συζητήσω ήρεμα μαζί του. Με ρώτησε αν τον αγαπάω περισσότερο από τον ξάδερφό του και μου ζήτησε να τον μαλώσω γιατί παλιότερα του είχε μιλήσει άσχημα. Όταν κατάφερα να βγει, δεν έπαιξε καθόλου με τον ξάδερφό του, ήταν ευγενικός μαζί του και απλά περίμενε να τελειώσει η επίσκεψη. Σαν παιδί δεν είναι καθόλου επιθετικός, είναι ευγενικός και κοινωνικός σε φυσιολογικά πλαίσια. Εγώ σαν μαμά ποτέ δεν ήμουν υπερπροστατευτική και ποτέ δεν τον έβαλα σε θρόνο. Νομίζω, όμως, ότι το ευρύτερο περιβάλλον είναι. Παρακαλώ πείτε μου πώς να το αντιμετωπίσω.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Όπως πολύ ωραία επισημαίνετε, ένα παιδί όταν μεγαλώνει μόνο και ως πρώτο παιδί, ακόμη περισσότερο και ως πρώτο εγγόνι, απολαμβάνει την αποκλειστική φροντίδα όλων των μελών της οικογένειας του καθώς ο ενθουσιασμός συνήθως είναι μεγάλος και το ενδιαφέρον έντονο. Είναι απολύτως κατανοητό. Χρειάζεται λοιπόν μια καλή προετοιμασία όταν πρόκειται να έρθει δεύτερο παιδί στην οικογένεια, έτσι ώστε να είναι στο παιδί σαφές ότι δε θα χάσει από αυτήν την επιπλέον σχέση. Αντίθετα θα κερδίσει!
Στη δική σας περίπτωση πρόκειται για ξαδερφάκι και αυτό κάνει την αποστολή σας ακόμη πιο εύκολη, δεδομένου ότι έχετε μοναδικό χρόνο με το παιδί σας και δεν είναι απαραίτητη η συνεχής παρουσία του ανιψιού στο σπίτι. Αρχικά λοιπόν, έχετε να κατανοήσετε ότι τα δύο ηλικιακά έτη που χωρίζουν τα δύο παιδιά, σε αυτήν την ηλικία αποτελούν μεγάλη διαφορά, καθώς ο γιος σας ίσως αισθάνεται ότι δενμπορούν να ευχαριστηθούν με τον ίδιο τρόπο το παιχνίδι λόγω των διαφορετικών δυνατοτήτων τους. Επειδή τα μικρότερα παιδιά λοιπόν δεν έχουν αναπτύξει ακόμη δεξιότητες, τείνουμε να ζητούμε από τα μεγαλύτερα να τα πλησιάσουν, ενώ εκείνα ήδη έχουν προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. Αυτό μπορεί να εμποδίζει τα παιδιά να χαρούν καθώς χάνουν το ενδιαφέρον τους ή ακόμη τους φαίνεται βαρετό. Έτσι λοιπόν, με αγωνία που φαίνεται στα ερωτήματά του, προσπαθεί να διατηρήσει τη θέση του. Είναι πολύ όμορφο που του δώσατε το χρόνο του κι έπειτα τον ακούσατε. Αυτός είναι ο τρόπος για να συνεχίσετε. Να τον φροντίζετε, να τον ακούτε, να τον καταλαβαίνετε. Όταν εκείνος είναι φροντισμένος, τότε θα πάψει να φοβάται μήπως στερηθεί! Έτσι με το δικό του ρυθμό και στο δικό του χρόνο θα πλησιάσει και τον ξάδερφό του. Ίσως βρει ενδιαφέρον να του μάθει πόσο σημαντική είναι η προσέγγιση των ανθρώπων. Κι αυτό θα του το μάθετε εσείς!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.