Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Έστειλα τον γιο μου, ο οποίος είναι 8 χρονών, για δεύτερη χρονιά στην ίδια κατασκήνωση. Είναι τώρα ήδη η τρίτη μέρα που βρίσκεται μέσα. Ενώ μιλάμε στο τηλέφωνο καθημερινά και αντιλαμβάνομαι ότι στεναχωριέται που βρίσκεται μακριά μας, προσπαθεί να μην το δείχνει. Σήμερα που μίλησα με την ομαδάρχισσά του, μου είπε ότι είναι από τα παιδάκια που κλαίνε αρκετά. Το ερώτημά μου είναι αν πρέπει να το συζητήσω στο επισκεπτήριο που θα κάνουμε σε λίγες μέρες μαζί του ή αν πρέπει να τον αφήσω να ανοιχτεί μόνος του. Με προβληματίζει που δεν εξωτερικεύεται και όταν τον ρωτάμε αν περνάει καλά, μας λέει «ναι».Απάντηση:
*Φωτογραφία: media.consumeraffairs.com
Αγαπητή αναγνώστρια,
Αντιλαμβάνομαι τον προβληματισμό σας. Ουσιαστικά, λοιπόν, έχετε μια πληροφορία από την ομαδάρχισσα την οποία δεν ξέρετε πώς να τη χειριστείτε. Το μήνυμα που σας δίνει εκείνη και το μήνυμα που σας δίνει ο γιος σας είναι διαφορετικό. Είναι ωστόσο πράγματι τόσο διαφορετικό; Ήδη αναφέρετε ότι αντιλαμβάνεστε κι εσείς ότι είναι στενοχωρημένος στο τηλέφωνο. Εάν σας έδινε μια τέτοια πληροφορία η δασκάλα του θα φερόσασταν σαν να μην τη γνωρίζετε; Φαντάζομαι ότι η απάντησή σας είναι όχι. Και αυτό γιατί στα μικρότερα παιδιά, αλλά και στα μεγαλύτερα, περιμένουμε από τον αντίστοιχο «επόπτη» του πλαισίου στο οποίο βρίσκονται, να μας ενημερώνει έτσι ώστε να φροντίζουμε η πορεία τους εκεί να είναι ευχάριστη. Έτσι λοιπόν, ευχαριστείτε την ομαδάρχισσα που σας ενημέρωσε, και αξιοποιείτε την πληροφορία που σας έδωσε υπέρ του γιου σας. Εκείνος λοιπόν, νιώθει για κάποιο λόγο στενοχωρημένος, και δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Έτσι το κρατάει μέσα του. Για σκεφτείτε, δεν κάνετε ακριβώς το ίδιο με το να μην αντιδράτε γνωρίζοντας αυτήν την πληροφορία; Εσείς λοιπόν, σαν γονείς και ενήλικες, φροντίζετε με αφορμή αυτό, να του μάθετε πώς να μοιράζεται συναισθήματα, προβληματισμούς, πώς να εκφράζετε, πώς να ζητάει! Υπέροχα μαθήματα, δεν νομίζετε; Γιατί να τα στερηθείτε; Φροντίστε τον!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.