Καθόλου δεν μου αρέσει που τα σημερινά παιδιά μπαίνουν από τόσο νωρίς στο «λούκι» ενός τόσο αυστηρού προγράμματος. Από τότε, όμως, που το παιχνίδι στις αλάνες αντικαταστάθηκε με τις οργανωμένες απογευματινές δραστηριότητες σε γήπεδα και αίθουσες, από τότε που η ξένη γλώσσα έγινε απαραίτητη στη ζωή μας και από τη στιγμή που και οι γονείς εργάζονται από το πρωί έως το βράδυ, το πρόγραμμα είναι απαραίτητο για να κυλά η μέρα κάπως ομαλά. Όχι, όμως το καλοκαίρι! Καλοκαίρι για τα παιδιά μου σημαίνει ελευθερία!
Σημαίνει, ότι μπορούν να περνούν περισσότερες ώρες μπροστά στην τηλεόραση –και όχι μόλις μισή ώρα που κατά κανόνα τους επιτρέπω να βλέπουν, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν. Το καλοκαίρι έχουν, λοιπόν, δικαίωμα να ξυπνήσουν ό,τι ώρα θέλουν και αφού φάνε πρωινό, να «αράξουν» στους καναπέδες και να ευχαριστηθούν τις αγαπημένες τους παιδικές σειρές που ξέρω ότι στερήθηκαν τον χειμώνα. Φέτος το καλοκαίρι, έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν προγράμματα, όπως o Μικρός Νικόλας που αρέσει στον γιο μου και η Bo on the Go, με την οποία ξετρελαίνεται η κόρη μου, στo Nova on Demand, όποτε θέλουν, και στο Nova GO, όπου και αν είμαστε, ενώ τα βράδια καθόμαστε όλοι μαζί και βλέπουμε ταινίες.
Προσωπικά προτιμώ Garfield, ίσως λόγω ηλικίας, και γιατί γελάω τρομερά με τη μονίμως βαριεστημένη φάτσα του! Ο άντρας μου και τα παιδιά «τρελαίνονται» με τον Ταρζάν (φωτο). Όπως και να΄χει, οι ταινίες δεν τους λείπουν τα καλοκαιρινά βράδια, είτε είμαστε στο σπίτι είτε στην εξοχή , όσο αργά κι αν έχει πάει.
Σημαίνει, ότι μπορούν να φάνε μερικά παραπάνω παγωτά. Ξέρω, τα παιδιά δεν πρέπει να τρώνε κάθε μέρα γλυκά, τόσο γιατί επιβαρύνουν με τα υπερβολικά λιπαρά την υγεία τους, όσο και τα δόντια τους με όλη αυτή τη ζάχαρη. Δεν θα ξεχάσω, όμως, στα δικά μας παιδικά χρόνια, ότι υπήρχαν μέρες που μπορεί να τρώγαμε και τρία παγωτά μέσα σε μία μέρα, τα οποία μας έδιναν όση ακριβώς ενέργεια χρειαζόμασταν για ατελείωτες ώρες στη θάλασσα, για ξέφρενες ποδηλατάδες και ριψοκίνδυνες αναρριχήσεις σε βράχια και δέντρα. Έτσι, ένα παγωτό την ημέρα είναι αποδεκτό για τα παιδιά μου το καλοκαίρι –όχι, όμως παραπάνω.
Σημαίνει, ότι μπορούν να περνούν περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού και να κοιμούνται πιο αργά το βράδυ. Για την ακρίβεια, επιβάλλεται να περνούν περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού και μάλιστα όσο πιο κοντά στη φύση γίνεται. Επιβάλλεται να τρέξουν, να σκαρφαλώσουν, να κάνουν βουτιές και ανακαλύψεις. Να κάνουν ποδήλατο φορώντας μόνο τα μαγιό τους. Να λερωθούν, να ξαπλώσουν στην άμμο και στα χόρτα, να πιάσουν αχινούς και καβούρια (και να τα πετάξουν μετά ξανά στα βαθιά), να πάνε στο κοτέτσι της κυρίας Μαρίκας, στο χωριό, και να μάθουν πώς γεννούν οι κότες, να φάνε φρέσκα αυγά. Όσο για την «ώρα του ύπνου», το καλοκαίρι είναι η ώρα που απλά τα ματάκια τους δεν κρατιούνται άλλο ανοιχτά.
Σημαίνει, ότι μπορούν να βαρεθούν. Να μην κάνουν απολύτως τίποτα. Να βρίσκονται ξαπλωμένα με τις ώρες στο κρεβάτι τους και να κοιτάζουν το ταβάνι. Να κοιτάζουν την κουρτίνα, καθώς την κουνάει ο αέρας που περνάει μέσα από τις χαραμάδες των παντζουριών και να φαντασιώνονται σχήματα και ιστορίες. Ο χρόνος βαρεμάρας των παιδιών είναι πολύτιμος –και δεν το λέω μόνο εγώ, αλλά και οι επιστήμονες, σύμφωνα με τους οποίους, μόνο έτσι χαλαρώνουν πραγματικά τα παιδιά, αλλά και ενισχύουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους, καθώς αναγκάζονται να βρουν τρόπους για να ξεπεράσουν τη βαρεμάρα τους. Και μια χαρά τους βρίσκουν πάντα, πιστέψτε με!
Καλό καλοκαίρι, λοιπόν, με μπόλικη ανεμελιά και ελευθερία για όλα τα παιδιά!