Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Έχω 2 παιδάκια, ένα αγοράκι 4 μηνών και μία κορούλα 22 μηνών. Το πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε με το σύζυγό μου είναι, ότι η μικρή μας από την ημέρα που έχει έρθει ο μπέμπης στο σπίτι, έχει αρχίσει και αντιδράει σε ό,τι της λέμε. Δεν μας ακούει καθόλου, πολλές φορές κάνει το αντίθετο από αυτό που της ζητάμε. Να τονίσω ότι τον μικρό τον θηλάζω, οπότε η μικρή φαίνεται ότι ζηλεύει και προσπαθώ να την έχω κοντά μου όταν ο μικρός τρώει. Θα ήθελα επίσης να σας πω, ότι λόγω της συμπεριφοράς αυτής της μικρής, εγώ είμαι σε μία διαρκή ένταση (η μικρή κάνει σκανταλιές και εγώ της λέω συνέχεια μη), της φωνάζω επειδή δεν ακούει και πολλές φορές την βάζω τιμωρία να κάθεται σε μία καρέκλα για 1 λεπτό. Ο σύζυγος είναι πολύ πιο ήρεμος αλλά και αυτός πολλές φορές της φωνάζει, γιατί δεν ακούει, και η μικρή αντιδρά είτε με κλάματα είτε με φωνές. Επειδή, όπως όλοι ξέρουμε, δεν υπάρχει σχολή γονέων, θα θέλαμε τη βοήθειά σας ως προς το πρόβλημα που σας περιέγραψα πιο πάνω. Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις φωνές, τα κλάματα και γενικά την άρνηση της μικρής και την αντίδρασή της σε ότι της λέμε; Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.Απάντηση:
*Φωτογραφία: alphamom.com
Αγαπητή αναγνώστρια,
Ευχαριστώ για το ερώτημα σας και εύχομαι ολόψυχα να σας ζήσουν τα παιδιά σας!
Ως προς την ανησυχία σας, δίνετε ήδη από το ερώτημά σας δύο πολύ σημαντικά στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να το κατανοήσετε και να το προχωρήσετε.
Το πρώτο στοιχείο είναι η ηλικία της κόρης σας. Στην αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκεται, η εικόνα που περιγράφετε είναι η αναμενόμενη. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα θορυβώδη και αντιδραστικά στην προσπάθεια τους να ξεκινήσουν την αυτονόμηση τους και να γνωρίσουν το περιβάλλον τους. Το γεγονός ότι αποκτούν απότομα τόσες πολλές ικανότητες που πριν δεν είχαν, τα κάνει ιδιαίτερα δραστήρια και σε συνεχή συναλλαγή με το περιβάλλον. Σε αυτήν τη φάση λοιπόν καλείστε να εισάγετε κανόνες, όχι γιατί είναι κακό που το παιδί σας έχει διάθεση εξερεύνησης, αλλά για να επιτευχθεί αυτή με ασφάλεια. Ο κανόνας για να μαθευτεί χρειάζεται επανάληψη και μάλιστα με διάφορες αφορμές. Η τιμωρία είναι σίγουρο ότι δε βοηθά, καθώς ο αυθορμητισμός του παιδιού ενδεχομένως να ενοχοποιείται. Αυτό που χρειάζεται είναι σταθερότητα από εσάς, φροντίδα και αγάπη για το παιδί σας που μεγαλώνει!
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο που δίνετε είναι ο ερχομός του δεύτερου παιδιού στο σπίτι. Από μόνο του σαν γεγονός είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο για το πρώτο παιδί, καθώς χάνεται η μαθημένη μέχρι πρότινος αποκλειστικότητα. Η δυσκολία μετάβασης ωστόσο στη νέα συνθήκη, δεν αφορά μόνο την κόρη σας, αλλά και όλα τα μέλη της οικογένειάς σας. Καθένας από εσάς εκφράζει τη δυσκολία του αυτή ανάλογα με τις ικανότητές του. Η κόρη σας, σύμφωνα με την αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκεται, ζητά να την χαρείτε όπως πριν, και αυξάνει την ένταση για να ακουστεί πάνω από «το κλάμα» του μωρού. Αν την ακούσετε και τρυφερά τη φροντίσετε βάζοντας της κανόνες για να αξιοποιήσει τη ζωντάνια της, θα ησυχάσει. Δεν θα ήταν καλό να ενοχοποιηθεί που μεγαλώνει και ζητάει! Άλλωστε, όλα αυτή τη στιγμή είναι σε διαρκή εξέλιξη. Η κόρη σας μεγαλώνει και αλλάζει μέρα με την ημέρα. Το μωρό σας επίσης εξελίσσεται. Εσείς γίνεστε πιο έμπειροι και πιο ικανοί. Η αλλαγή φέρνει αέρα καθημερινής ανανέωσης και τα ερωτήματά σας δεν είναι στάσιμα καθώς προχωρούν καθημερινά!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr