Ερώτηση:
Το μωρό μου, ενώ από την ημέρα που γεννήθηκε κοιμόταν μόνο του στην κούνια (έχω επιστρέψει στο γραφείο, τον κράτησε για πέντε μήνες η μαμά μου και τώρα έχει νταντά), τώρα δεν θέλει επουδενί να μπει μόνος του. Με θέλει εκεί δίπλα του –ξυπνάει και κλαίει και ηρεμεί μόνο με την παρουσία μου. Τι συμβαίνει; Τι να κάνω; Παρακαλώ για τη συμβουλή σας.Απάντηση:
*Φωτογραφία: kidsu.ca
Αγαπητή αναγνώστρια,
Ευχαριστώ για το ερώτημά σας. Καθώς δεν αναφέρετε ακριβή στοιχεία, θα προσπαθήσω να απαντήσω το θέμα γενικά έτσι ώστε να κρατήσετε ό,τι σας ταιριάζει.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι οι αλλαγές δημιουργούν άγχος στα παιδιά και ανάλογα με την αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκονται, αλλά και το ευρύτερο οικογενειακό κλίμα στο οποίο μεγαλώνουν, η έκφραση αυτού του άγχους διαφοροποιείται. Ένας τρόπος που απαντάται συχνά, είναι η παλινδρόμηση σε προηγούμενες ηλικιακά συμπεριφορές που έχουν πλέον κατακτηθεί ή ξεπεραστεί. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά, μπορούν να αποζητούν φροντίδα και αίσθηση ασφάλειας. Συνήθως έχει προηγηθεί κάποια εμπειρία που έχει δυσκολέψει το παιδί, όπως για παράδειγμα ένας αποχωρισμός, μια απώλεια, μια ασθένεια και πολλά άλλα.
Μια ιδιαίτερη ηλικία κατά την οποία συναντάμε συχνά αυτή την έντονη «προσκόλληση» του βρέφους με την μητέρα του, είναι μεταξύ 7 και 18 μηνών. Κατά την περίοδο αυτή αναπτύσσεται ο δεσμός ανάμεσα στη μητέρα και το βρέφος, που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη, καθώς μελέτες έχουν επανειλημμένα ασχοληθεί με τη φάση αυτή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το βρέφος ξεκινά να αναγνωρίζει τη μητέρα ως ξεχωριστό πρόσωπο και αγωνιά ιδιαίτερα στην απουσία της, βιώνοντας πολύ έντονα συναισθήματα. Σταδιακά μέσα από την ικανοποίηση των αναγκών του, αλλά και τις μικρές αρχικά αναβολές ή καθυστερήσεις που εισάγει η μητέρα, βοηθά ώστε το παιδί να διαμορφώσει μια εσωτερική αίσθηση ασφάλειας, ότι η μητέρα είναι εκεί ακόμη κι όταν δεν μπορεί να τη δει κι ότι φροντίζει για εκείνο. Πολλά μπορούμε να πούμε για αυτήν την φάση, ωστόσο δεν γνωρίζω εάν ηλικιακά σας ταιριάζει.
Όποιος και αν είναι ο λόγος της ανησυχίας του, θα ήταν βοηθητικό να είστε εκεί όταν σας χρειάζεται, έτσι ώστε να βεβαιώνεται για τη διαθεσιμότητά σας και να κοιμάται πιο ήσυχος. Εάν αυτή του η αντίδραση έχει μεγάλη διάρκεια, παρά τη δική σας φροντίδα, θα χρειαστεί να συμβουλευτείτε αρχικά τον παιδίατρό σας, ώστε να σας συμβουλέψει προς ποια κατεύθυνση να κινηθείτε.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.