Ερώτηση:
Καλησπέρα σας! Έχω ένα αγοράκι 3 χρονών. Είναι αρκετά ζωηρός και αρνητικός, δηλαδή όταν του μιλάω και τον ρωτάω, π.χ. πώς ήταν η μέρα του στον παιδικό σταθμό, ή να μου πει για τα παιδάκια, είναι σαν να μη του μίλησα ποτέ και όταν του ζητάω να κάνει κάτι, λέει «όχι» με έντονο ύφος και χτυπάει το πόδι στο πάτωμα ή από τα νεύρα του τσιρίζει. Αφήστε που το κάνει κι όταν είμαστε εκτός σπιτιού και νιώθω άσχημα γιατί μου τον λένε κακομαθημένο. Ξέρω πως περνάνε διάφορες φάσεις στη ζωή τους, αλλά θα ήθελα να μου πείτε πώς να βελτιώσω τη σχέση μου μαζί του! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Ο γιος σας μεγαλώνει! Η συμπεριφορά που περιγράφετε είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της ηλικίας αυτής. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ησυχάσετε και θα περάσει. Αντιθέτως, κάνετε πολύ καλά που ρωτάτε, καθώς η συμβολή σας στην παρούσα φάση είναι εξαιρετικά σημαντική και για το παρόν αλλά και για τη μετάβαση του στην επόμενη φάση.
Τα παιδιά, λοιπόν, αυτής της ηλικίας εκδηλώνουν έντονες αντιδράσεις στους κανόνες και τις απαγορεύσεις λόγω της συνειδητοποίησης του εαυτού και των δυνατοτήτων τους. Αυτή η τάση για αυτονομία δημιουργεί συχνά συγκρούσεις στη σχέση γονέων – παιδιού.
Οι γονείς λοιπόν χρειάζεται να είναι στοργικοί και να έχουν κατανόηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να επιτρέψουν την αυτονόμηση του παιδιού τους, θέτοντας τέτοιους κανόνες ώστε να μπορέσει αυτό το παιδί να το επιτύχει με ασφάλεια. Ένας καλός συνδυασμός επιβολής κανόνων που οι γονείς θέλουν και ενίσχυσης της αυτονομίας του παιδιού που έχει ανάγκη.
Η σταθερότητά σας, η έγνοια σας και η αγάπη σας για το παιδί θα σας οδηγήσουν έτσι ώστε να μην ενοχοποιήσετε το μεγάλωμά του, αντίθετα να το χαρείτε σε όλες του τις διαστάσεις!
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.