«Τα παιδιά μου δεν έλαβαν δώρα φέτος το Πάσχα. Πήραν από ένα σοκολατένιο κουνελάκι το κάθε ένα, ένα βιβλιαράκι με διασκεδαστικές ασκήσεις και αυτοκόλλητα και τα αυγά που βάψαμε όλοι μαζί. Μπορεί να φαίνεται περίεργο σε κάποιους –εμένα, πάλι, μου φάνηκαν περίεργα τα ένα εκατομμύριο παιχνίδια που έμαθα ότι πήραν άλλα παιδιά, απλά και μόνο λόγω Πάσχα.
Τα παιδιά μου, όμως, πέρασαν τις μέρες τους εκείνες ευτυχισμένα, παρόλο που ένα από αυτά ρώτησε πού είναι το κουτί με τα Lego. Κατάλαβαν, όμως, πολύ σύντομα πού ξόδεψαν η μαμά και ο μπαμπάς τα χρήματα που είχαν μαζέψει για δώρα: Σε μια εκδρομή στο βουνό. Σταματήσαμε να ψωνίζουμε συνέχεια πράγματα. Έχουμε σιχαθεί να ψωνίζουμε. Πλέον μας περισσεύουν μόνο για εμπειρίες.
Έτσι, φύγαμε το πρωί του Μ. Σαββάτου και περάσαμε έξι υπέροχες μέρες στο βουνό, σε έναν ξενώνα που έχουμε ξαναπάει (που δεν είναι ακριβώς ξενώνας, γιατί έχει και τζακούζι στο μπάνιο, οπότε κάπως αναβαθμίζεται!). Κάναμε πεζοπορία δίπλα σε καταρράκτες. Βρήκαμε μία φανταστική κρυμμένη παραλία, όπου τα αγόρια γδύθηκαν και βούτηξαν για μερικά λεπτά στη θάλασσα. Σκαρφαλώσαμε σε βουνά. Και αντί να αγοράσουμε ένα ακόμα άχρηστο, πλαστικό παιχνίδι που σε μερικές μέρες θα είχε χαλάσει, μαζέψαμε κάτι υπέροχες, γυαλιστερές πετρούλες από όχθες ποταμών που βάλαμε σε ένα διάφανο δοχείο με νερό και πλέον στολίζουν υπέροχα το τραπέζι, στην είσοδο του σπιτιού μας. Τα παιδιά μου είδαν για πρώτη φορά ζωάκια του βουνού, έπαιξαν με τις σαλαμάνδρες και όταν φεύγαμε ήθελαν να τα πάρουμε όλα μαζί μας.
Θα θυμάμαι για πάντα αυτή την εκδρομή. Θα θυμάμαι την καφέ πέστροφα που έπιασαν τα παιδιά μου με τον άντρα μου, τα κοκκινισμένα από τον ήλιο μαγουλάκια τους. Θα θυμάμαι πόσο είχαν φουσκώσει τα ποτάμια μετά τη βροχή. Θα θυμάμαι τα σώματά τους να βουτάνε στο ζεστό τζακούζι αργά το απόγευμα και την υπέροχη θέα του βουνού έξω από το παράθυρο. Πιστέψτε με, όλα αυτά είναι πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε πασχαλινό δώρο –και τα παιδιά μου θα συμφωνήσουν σίγουρα σε αυτό!
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξοδεύουμε χρήματα. Πέρσι, την περίοδο των εκπτώσεων, βρήκαμε κάτι καλές προσφορές για παιδικά καγιάκ. Αντί να τους πάρουμε δώρο Χριστουγέννων, λοιπόν, τους πήραμε δύο μικρά καγιάκ, για κάτι τέτοιες εκδρομές. Έχουμε κι εγώ με τον άντρα μου από ένα, από την εποχή που ήμασταν φοιτητές. Όλα τα Χριστούγεννα, λοιπόν, ανανεώναμε τον εκδρομικό εξοπλισμό μας.
Και κάπως έτσι, με τρόπο μαγικό, ο 6χρονος γιος μου έμαθε να κάνει καγιάκ στο δικό του σκαφάκι. Με αυτό είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει μοναδικής ομορφιάς εικόνες, ψάρια, νούφαρα, κλαδιά δέντρων που βουτούσαν στο νερό… Μαζί μας ήταν και το «λεγόμενο» κορίτσι του, το οποίο τον θαύμασε αφάνταστα! Ο 4χρονος γιος μου, πάλι, είχε μια ανεπιθύμητη εισβολή ενός μπάμπουρα μέσα στο καπέλο του και ούρλιαζε για 15 λεπτά συνεχόμενα. Στο τέλος της ημέρας, βέβαια, με χιλιοπαρακαλούσε να το κάνουμε ξανά.
Επίσης, επισκεπτόμαστε πολύ συχνά αρχαιολογικά αξιοθέατα. Ο λόγος είναι ότι έχουν τόσο πολύ εντρυφήσει στη μυθολογία, τόσο με το σχολείο όσο και από προσωπικό τους ενδιαφέρον, που δεν έχουμε αφήσει αρχαίο γήπεδο και ναό. Τα παιδιά μου εκεί υποδύονται τους ήρωες της μυθολογίας, επιδίδονται σε ομηρικές μάχες και το καταυχαριστιούνται! Ναι, η βενζίνη κοστίζει για όλες αυτές τις εκδρομές, όμως μειώσαμε κάποια άσκοπα έξοδα από σούπερ μάρκετ και φαγητά απ’έξω και το εξισορροπήσαμε.
Όσο για όλα αυτά τα δώρα που προκύπτουν κάθε τόσο από φίλους και συγγενείς, όταν έρχονται γιορτές και γενέθλια, σε όσους έχουμε το θάρρος ζητήσαμε να προτιμούν να μας χαρίζουν εισιτήρια για τον ζωολογικό κήπο, για κάποιο θέατρο ή παιδικό μουσείο. Και κάπως έτσι, έχουμε φτάσει να πηγαίνουμε στο ζωολογικό πάρκο -που το λατρεύουν- πολύ συχνά!
Με απλά λόγια, προσπαθούμε όσο γίνεται να μην προτιμάμε τα υλικά. Έχουμε ήδη τόσα πολλά πράγματα στο σπίτι μας που μερικές φορές νιώθω ότι μας πνίγουν. Ώρες-ώρες μου έρχεται να τα πάρω όλα και να τα πετάξω, όχι να αποκτήσω κι άλλα! Σίγουρα τα παιδιά μου χρειάζονται νέες φόρμες πού και πού, γιατί με τόσες εκδρομές χαλάνε εύκολα. Και μπορεί ο μικρός μου να χρειαστεί σύντομα νέα σχοινιά για το καγιάκ του, γιατί αυτά δεν τα βλέπω πολύ ασφαλή. Όπως και να’χει, όμως, πλέον προτιμάμε να ξοδεύουμε τα λεφτά μας σε αναμνήσεις και νέες εμπειρίες. Το να βλέπω τα παιδιά μου να κάνουν κουπί μέσα σε ποτάμια και να ψαρεύουν πέστροφες, είναι από τις εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θα τις φυλάξω για πάντα στην καρδιά μου. Είμαι σίγουρη πως η καρδιά μου δεν έχει χώρο για περισσότερα τουβλάκια.»
Πηγή: scarymommy.com