Η σχέση του ζευγαριού θα πρέπει να έχει καλά θεμέλια και να υπάρχει πολλή αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση ανάμεσα στους γονείς, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη διπλή κούραση, τα διπλά άγχη, τα παρατεταμένα ξενύχτια, μα πιο πολύ από όλα την αλλαγή στην καθημερινότητα. Ειδικά στην αρχή και ειδικά στις οικογένειες με δίδυμα, οι γονείς αναγκαστικά κλείνονται στο σπίτι. Είναι πιο δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, να βρεθούν έξω από το σπίτι και οι δύο γονείς ταυτόχρονα χωρίς παιδιά. Ένα παιδί προσφέρονται περισσότεροι άνθρωποι να το κρατήσουν για να πας μια βόλτα σα ζευγάρι. Όταν τα μωράκια αλλά και αργότερα τα παιδάκια είναι δύο και ειδικά στην ίδια ηλικία με ταυτόχρονες ίδιες απαιτήσεις, είτε θα πρέπει να έχεις άγια μαμά - πεθερά, είτε θα πρέπει να πετύχεις το Τζόκερ και να βρεις τη νταντά κομάντο!
Το σημαντικό είναι ότι το ζευγάρι έχει την ανάγκη να κυκλοφορεί και κάποιες στιγμές μόνο του! Είμαι η πρώτη που λέω, ότι όταν κάνεις παιδιά πρέπει να κινείσαι ως οικογένεια. Όμως κάποιες φορές για να λειτουργήσει αυτός ο μηχανισμός που εσείς οι δύο στήσατε, πρέπει να συντηρείται και η βάση του οικοδομήματος. Ένας καφές, μια βόλτα, ένα σινεμά, μια βραδινή έξοδος. Πόσο μπορεί να σε αναζωογονήσει κάτι τέτοιο!
Οι πιο τυχεροί ακόμα, μπορούμε να περάσουμε και ένα σαββατοκύριακο εκτός οικογενειακής εστίας.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, όσοι τυχεροί τους έχουμε κοντά μας, άλλες φορές είναι πρόθυμοι και άλλες όχι. Συνήθως θέλουν αλλά δεν μπορούν, γιατί καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια κρατώντας τα δίδυμα μέσα στην εβδομάδα, όταν οι γονείς δουλεύουν! Η κούραση και η ευθύνη είναι τετραπλή για αυτούς, μιας και «του παιδιού μου το παιδί είναι 2 φορές παιδί μου» (επί δύο ίσον τέσσερις, θα συμπλήρωνα εγώ). Και πόσο δύσκολο είναι όταν ήδη τους έχεις εξαντλήσει μέσα στην εβδομάδα, να τους ζητάς να σου κρατήσουν τα παιδιά και το σαββατοκύριακο.
Νομίζω η λύση έρχεται όταν τα παιδιά ξεκινήσουν παιδικό σταθμό και έτσι μειωθούν οι ώρες που τα κρατάνε μέσα την εβδομάδα και ίσως πιο εύκολα κάποιο βράδυ μπορείς να τους ζητήσεις αυτή την τεράστια χάρη! Επίσης, όταν μεγαλώσουν λίγο μπορείς να τα αφήνεις στους γονείς σου και όχι να τους σέρνεις μέσα στη νύχτα στο δικό σας σπίτι.
Είτε αυτό λέγεται γιαγιά-παππούς, είτε θείος-θεία, είτε κάποιος άλλος εθελοντής, είναι πάντα καλοδεχούμενη τέτοιου είδους βοήθεια. Μην περιμένεις, όμως, να στην προσφέρουν. Ζήτησέ τους το. Δεν θα παρεξηγηθούν. Αν νοιάζονται πραγματικά για εσένα, θα καταλάβουν και θα την προσφέρουν απλόχερα.
Και ξέρετε κάτι; Είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, με την επίμονη θέληση και ανιδιοτελή προσφορά, και στα εύκολα και στα δύσκολα, και στην αρχή και στην πορεία, που εμείς οι γονείς διδύμων βάζουμε σε λίγο πιο περίοπτη θέση μέσα στην καρδιά μας…