Και τότε κατάλαβε κάτι πολύ σημαντικό: Ότι εκείνη είναι τυχερή που κουράζεται τόσο καθημερινά, γιατί περνά περισσότερες ώρες μαζί με τα παιδιά της, τα ευχαριστιέται, παίζει μαζί τους και έχει την ευκαιρία να φτιάξει μαζί τους ξεχωριστές αναμνήσεις. Εκείνος, όμως, όχι...
Η φωτογραφία που τράβηξε ένα βράδυ, αφού ο άντρας της γύρισε κατάκοπος από τη δουλειά, ήταν η αφορμή για το παρακάτω post:
«Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία στο τέλος μιας μεγάλης μέρας. Ήμουν κουρασμένη, Ήμουν ευερέθιστη. Είχα στείλει στον άντρα μου ένα μήνυμα στο οποίο του έλεγα πως δεν θα είχε καμία διαφορά, αλλά ήθελα να ξέρει ότι ένιωθα μπουχτισμένη με το πόσο πολύ δουλεύει και το πόσα πράγματα πρέπει να κάνω όλη την ημέρα μόνη μου. Δουλεύω, μαγειρεύω, κάνω μπάνιο τα παιδιά, πηγαίνουμε διήμερα χωρίς εκείνον, κρατάω το σπίτι καθαρό, ό,τι και να πείτε, εγώ το κάνω. Δικαιούμαι να έχω αυτές τις λίγες στιγμές μαζί του την πιο "ήσυχη" για εκείνον περίοδο, το διάστημα μεταξύ του φυτέματος και της συγκομιδής. Τότε, έγινε αυτό.
Γύρισε στο σπίτι, ετοίμασε το πιάτο του και έκατσε στο τραπέζι της κουζίνας για να φάει μόνος του. Ήταν κατάκοπος. Ήταν εξαντλημένος. Ήταν ιδρωμένος. Αντί να παραπονεθεί, μου ζήτησε συγγνώμη που ήμουν κουρασμένη και που ένιωθα έτσι. Η Σάρλοτ, η κόρη μας, έκατσε μαζί του και άρχισε να του μιλάει, έφαγε ακόμα και από το φαγητό του. Εκείνος δεν παραπονέθηκε ούτε στιγμή. Το μοιράστηκε μαζί της. Και τότε, το κατάλαβα. Θα ήθελα να τον βλέπαμε μία ώρα περισσότερο την ημέρα; Ναι. Αλλά η αγάπη που βάζει σ' αυτό που κάνει είναι κάτι αξιοζήλευτο. Το να είσαι αγρότης είναι μια δουλειά χωρίς αντάλλαγμα. Το άγχος για τις βουλές της φύσης είναι τεράστιο, αφού εξαρτάσαι απ' αυτήν. Αυτός ο άντρας συνεχίζει την ίδια δουλειά 4 γενιών με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα και δείχνει στα παιδιά του πώς είναι να δουλεύεις σκληρά και να πειθαρχείς τον εαυτό σου.
Έτσι, ενώ αισθανόμουν ενοχλημένη, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων. Εγώ έχω πάντα την ευκαιρία να απολαύσω το βραδυνό μου και να ακούσω τις ιστορίες που είχαν να μου πουν τα παιδιά μου. Έχω την ευκαιρία να τα κάνω μπάνιο και να ακούσω τις φωνές και τα γέλια τους. Είχα την ευκαιρία να χουζουρέψω μαζί τους και να τους δείξω πόσο τα αγαπάω 3 ώρες περισσότερο απ' τον μπαμπά τους. Εκείνος θυσιάζεται, όχι εγώ. Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα την επόμενη μέρα που θα βρέξει κι έτσι θα μπορέσουμε να περάσουμε λίγη περισσότερη ώρα μαζί του. Στο μεταξύ, όταν το βράδυ φοράτε τις άνετες πιτζάμες σας και τρώτε τα φρέσκα λαχανικά σας, πείτε ένα ευχαριστώ στους αγρότες. Τι θα κάναμε χωρίς εκείνους;”
Πηγή: babble.com