«Υπάρχουν στιγμές στη μητρότητα, που απλώς καταρρέεις. Μιλάω εντελώς σοβαρά. Αν δεν σας έχει ήδη συμβεί, έρχεται. Αν σας έχει συμβεί, τότε ξέρετε για τι μιλάω. Είσαι εξαντλημένη, γίνεσαι χίλια κομμάτια και πιέζεσαι περισσότερο απ' όσο αντέχεις. Συνήθως, χτίζεται με την έλλειψη ύπνου, τη διαρκή ανάγκη να ικανοποιήσεις ανάγκες, τα άγχη της καθημερινότητας και την προσπάθεια να τα καταφέρεις όλα.
Το κακό με το να καταρρέεις εσύ είναι ότι κάνει τους πάντες να στεναχωριούνται. Όμως η λύπη είναι μέρος της ζωής. Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι 24 ώρες το 24ωρο. Πρέπει να μαθαίνουμε και να ωριμάζουμε.
Οι μητρικές και πατρικές ενοχές δεν είναι επίσης τόσο κακές... Για να μην σας πω, ότι οι κρίσεις υστερίας των μαμάδων και των μπαμπάδων, δεν είναι επίσης κακές. Μόλις η σκόνη καταλαγιάσει κι έχεις φωνάξει ή κλάψει ή και τα δυο για τα καλά, ίσως κάτι καλό βγει απ' αυτό.
Ξεσπώντας όλον τον εκνευρισμό, τον πόνο, τον θυμό κ.λπ., ίσως βοηθάς τον εαυτό σου να φτάσει στο ζουμί του ζητήματος. Σου δίνει τη διαύγεια να δεις τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία και να ξαναβάλεις τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους, καλύτερα από πριν.
Και είναι εντάξει να λες συγγνώμη. Είναι καλό να σε συγχωρούν. Είναι καλό να συγχωρείς τον εαυτό σου.
Δεν σας λέω να καταρρεύσετε, γιατί αξίζει να καταρρέεις. Απλώς λέω, ότι συμβαίνει κι ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είσαι ακόμα καλός γονιός και καλός άνθρωπος, και πάντα θα υπάρχει η θετική πλευρά.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα, προσπαθήστε να βρείτε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας για να επεξεργαστείτε ήσυχα το περιστατικό, μάθετε απ' αυτό και προσπαθήστε ν' αλλάξετε.
Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι αγώνας επιβίωσης, ικανότητα να λύνεις προβλήματα και η πιο multi tasking δουλειά που έχεις κάνει ποτέ. Ανακάλυψε τι “δουλεύει” για τη δική σου οικογένεια, ακόμα κι αν μοιάζει εντελώς αντισυμβατικό. Αν τα πράγματα ζορίζουν, ίσως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κάνεις ένα βήμα πίσω και απλώς να πας για λίγο με το ρεύμα. Πες περισσότερα “ναι”. Θα εκπλαγείς απ' το πόσο μπορεί να βοηθήσει.
Μπαμπάδες και μαμάδες, επιτρέπεται να παθαίνετε κι εσείς κρίσεις υστερίας, όπως τα μωρά. Η οικογένειά σας θα σας αγαπά άνευ όρων, όταν τις παθαίνετε, ακριβώς όπως την αγαπάτε άνευ όρων κι εσείς, όταν την παθαίνει εκείνη. Έτσι κάνουν οι οικογένειες.»
Πηγή: Birth Without Fear, Facebook Page