«Είμαι δασκάλα σε παιδικό σταθμό και επειδή αντιμετωπίζω επαγγελματικά τους δακρύβρεχτους αποχωρισμούς, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο χρόνος που το παιδί περνά κλαίγοντας είναι απολύτως ανάλογος με τον χρόνο που εσείς (οι γονείς) περνάτε στο πλευρό του. Ξέρω ότι είναι δύσκολο για τους γονείς να αφήνουν πίσω τους το παιδί τους ενώ αυτό κλαίει, όμως αν ο αποχωρισμός γίνει σωστά, το παιδί δεν θα συνεχίσει για πολύ ακόμα.
Πώς να τον κάνετε, λοιπόν, σωστά; Δείτε μερικά «πρέπει» και «μη» που πρέπει να έχετε υπ’όψιν:
Μην ξεγλιστράτε έξω από την αίθουσα όταν το παιδί δεν κοιτάζει.
Κάνοντας κάτι τέτοιο μπορεί μεν να αποφεύγετε να έχετε ένα παιδί που ουρλιάζει μέσα στο πρόσωπό σας, αλλά δεν βοηθά στο να λυθεί το πρόβλημα. Το παιδί σας κλαίει γιατί φοβάται την εγκατάλειψη και όταν ξαφνικά κοιτάζει και βλέπει ότι ο γονιός του «το έσκασε», ο φόβος του ενισχύεται.
Να λέτε «αντίο» στο παιδί και ότι πρέπει να φύγετε, όμως το αγαπάτε.
Πάρτε το παιδί σας μια ζεστή αγκαλιά, δώστε του ένα φιλί και αποχαιρετίστε το όπως συνηθίζετε.
Μην δείχνετε φοβισμένοι ή τρομαγμένοι.
Ο τρόπος που έχουν τα μικρά παιδιά για να εκτιμήσουν πόσο ασφαλή είναι σε μια κατάσταση, είναι το να «διαβάζουν» το πρόσωπο των γονιών τους. Αν δείχνετε τρομαγμένοι ή έτοιμοι να βάλετε τα κλάματα, το παιδί σας δεν θα συμπεράνει ότι είναι ασφαλές στην κατάσταση που βρίσκεται και έτσι θα οξυνθεί το άγχος του.
Να χαμογελάτε και να λέτε στο παιδί ότι ξέρετε πόσο καλά θα περάσει στο σχολείο.
Βοηθήστε το παιδί σας να δει στο πρόσωπό σας ότι είναι ασφαλές και ότι δεν έχει τίποτα να το φοβίζει. Μπορεί να χρειαστεί να επιστρατεύσετε το υποκριτικό σας ταλέντο για να το πετύχετε αυτό, ειδικά αν αυτό είναι το πρώτο σας παιδί, από το οποίο αποχωρίζεστε για πρώτη φορά.
Ξέρω πόσο διχασμένος μπορεί να νιώσει ένας γονιός σε μία τέτοια κατάσταση. Στο σχολείο μου, οι γονείς χρειάζονται περισσότερα χαρτομάντιλα από τα παιδιά κατά την διάρκεια της πρώτης εβδομάδας. Ξέρετε, όμως, ήδη ότι δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός και αυτή είναι μία δύσκολη στιγμή, κατά την οποία οφείλετε να παραμείνετε δυνατοί για το παιδί σας. Φορέστε, λοιπόν, το πιο μεγάλο και γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελό σας καθώς φεύγετε –αργότερα μπορείτε να πάτε κάπου και να κλάψετε με την ησυχία σας.
Μην δείχνετε αδιαφορία για τα δάκρυα του παιδιού σας
Είναι σημαντικό να ξέρει ότι νοιάζεστε για εκείνο όταν είναι λυπημένο. Μην το μαλώνετε αν κλαίει ή δείχνει αναστατωμένο. Κάνοντας κάτι τέτοιο, του δείχνετε ότι είστε απογοητευμένοι μαζί του, εξαιτίας αυτής της έντονης, συνεχούς αγωνίας που βιώνει.
Να το καθησυχάζετε
Να του θυμίζετε ότι ξέρετε πόσο θα διασκεδάσει στο σχολείο, ακόμα κι αν είναι λυπημένο εκείνη τη στιγμή. Θυμίστε του ότι εσείς (ή κάποιο άλλο στενό σας πρόσωπο) θα έρθει λίγο αργότερα να το πάρει. Αν θέλετε, μπορείτε να συμφωνήσετε μαζί μια ευχάριστη δραστηριότητα που θα κάνετε μαζί, επιστρέφοντας στο σπίτι. Αυτό θα του υπενθυμίζει ότι θα επιστρέψετε και θα δώσει και στις δασκάλες ένα «πάτημα», ώστε να του το θυμίζουν μέσα στη μέρα και να μη νιώθει εγκαταλειμμένο.
Όταν ένα παιδί κλαίει και ζητά τον γονιό του, είναι τρομερά ανακουφιστικό για τη δασκάλα να μπορεί να του πει «Άκουσα ότι η μαμά σου θα σε πάει για παγωτό μετά το σχολείο, ε; Πω-πω τι ωραία που θα περάσετε! Ποια είναι η αγαπημένη σου γεύση;». Ξαφνικά, το παιδί χαμογελά και ανυπομονεί για το μέλλον. Μόλις πριν ένα λεπτό, το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν πόσο μόνο και λυπημένο είναι. Τώρα, όμως, χαίρεται και ανυπομονεί για τη στιγμή που θα βρεθεί ξανά με τον γονιό του και για το πόσο ωραία θα περάσουν. Έτσι, του είναι πολύ πιο εύκολο να παίξει και να διασκεδάσει με τους φίλους του.
Σε γενικές γραμμές, την ώρα του αποχωρισμού μπορείτε να δοκιμάσετε τα εξής:
Εσείς: Εντάξει, Γιώργο μου, είναι ώρα τώρα να φύγω για τη δουλειά μου. Σ’αγαπώ!
Γιώργος: (ουρλιάζει)
Εσείς: (τον παίρνετε αγκαλιά και του δίνετε ένα γλυκό φιλί). Αγάπη μου, μην ανησυχείς, θα περάσεις τόσο ωραία στο σχολείο σήμερα! Θα έρθω να σε πάρω το μεσημέρι και μπορούμε να πάμε στις κούνιες! Και μετά το απόγευμα μπορούμε να παίξουμε με το καινούργιο σου παιχνίδι!
Γιώργος: (συνεχίζει να κλαίει και κρεμιέται από τον λαιμό σας) Όχι μαμά, μη φύγεις!
Εσείς: (τον δίνετε στη δασκάλα) Πρέπει να πάω στη δουλειά, αλλά θα σε δω το μεσημέρι. Ανυπομονώ να μου πεις πόσα ωραία πράγματα κάνατε στο σχολείο! Σ΄αγαπώ! Αντίο!
Και αποχωρίστε από τη σκηνή.
Ξέρω, είναι εξαιρετικά δύσκολο να φύγετε ενώ το παιδί σας είναι πλημμυρισμένο στα δάκρυα, αλλά αν το κάνετε με αυτόν τον τρόπο μπορώ σχεδόν να σας εγγυηθώ ότι το παιδί που θα παραλάβετε θα είναι χαμογελαστό, χαρούμενο και θα ανυπομονεί να σας μιλήσει για τη μέρα του στο σχολείο.
Το έχω δει ξανά και ξανά και σας υπόσχομαι ότι πιάνει.»
Πηγή: scarymommy.com