Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 11 μηνών. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: Από τότε που γεννήθηκε, έχω παραπάνω αυξημένο το αίσθημα της κτητικότητας. Δηλαδή, δεν θέλω να την αφήσω, πέρα από τον σύζυγό μου, πουθενά, ούτε καν στη μαμά μου που εμπιστεύομαι. Όσο περνάει ο καιρός νομίζω γίνομαι χειρότερα. Νομίζω ότι αν την αφήσω δεν θα με θέλει ή θα θέλει κάποιον άλλο πιο πολύ από’μένα. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είναι παράλογο, το ξέρω. Αλλά έτσι αισθάνομαι. Θα εκτιμούσα πολύ την άποψή σας. Ευχαριστώ πολύ.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,Εκτιμώ ιδιαίτερα την ειλικρίνειά σας. Πράγματι, ο ερχομός ενός παιδιού, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι το πρώτο, είναι μια απαιτητική και δύσκολη, μα παράλληλα υπέροχη εμπειρία. Το γεγονός ότι χρειάζεται να μπείτε σε έναν καινούριο ρόλο που προηγουμένως δεν γνωρίζατε, αυτόν του γονιού, δημιουργεί έντονο άγχος και αγωνία. Μέχρι λοιπόν αυτή η νέα «ιδιότητα» να εδραιωθεί μπορεί να νιώθετε ότι η όποια «παρεμβολή» είναι απειλή για το οικοδόμημα που προσπαθείτε να χτίσετε. Αυτό συμβαίνει στην έναρξη οποιασδήποτε νέας εμπειρίας. Σκεφτείτε το θέατρο, χρειάζονται αμέτρητες ώρες προβών προκειμένου να ανέβει μια παράσταση. Ο νέος ηθοποιός που έχει την αγωνία να βγει η παράσταση σωστά και να ακολουθήσει το ρόλο του, μπορεί να νιώσει την παραμικρή αλλαγή απειλητική. Όταν με τον καιρό κατακτήσει το ρόλο του, ακόμη και το λάθος, μπορεί να το αξιοποιήσει με τέτοιο τρόπο που το αποτέλεσμα να είναι ακόμα καλύτερο.
Ενώ λοιπόν μέχρι εδώ είναι λογικό το συναίσθημά σας και χρειάζεται να νιώσετε ασφάλεια σαν μητέρα, είναι η ώρα που επίσης χρειάζεται να φροντίσετε και τις υπόλοιπες πλευρές σας. Η μητρότητα σας καθιστά πολύ σημαντική για το παιδί σας. Είστε όμως και σύντροφος και γυναίκα. Μην τα ξεχνάτε! Σαν μητέρα, έχετε αποκτήσει εκατοντάδες νέες ικανότητες που πριν δεν είχατε ή δεν γνωρίζατε ότι είχατε. Ας γίνει αυτός ο πλούτος αφορμή για «άνοιγμα» προς τα έξω κι όχι για «κλείσιμο».
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr