Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί είναι αλλεργικό σε κάποια τροφή;
Ο εμετός, το εξάνθημα και η διάρροια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα τροφικής αλλεργίας ήπιας μορφής που συνήθως εμφανίζονται με τη σειρά που αναφέρονται. Στις πιο βαριές περιπτώσεις, ο βήχας, η δύσπνοια, η απώλεια συνείδησης και η λιποθυμία μπορεί να είναι συμπτώματα μιας πιο σοβαρής κατάστασης, όπως του αναφυλακτικού σοκ, που είναι πιθανό ν’ απειλήσει ακόμα και τη ζωή του ασθενή, αν δεν αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Πώς ξεχωρίζουμε τα ήπια συμπτώματα από την γαστρεντερίτιδα ή τη δηλητηρίαση;
Με δεδομένο ότι ο εμετός και η διάρροια μπορεί να είναι σύμπτωμα γαστρεντερίτιδας ή δηλητηρίασης, αυτό που θα μας «υποψιάσει» για την τροφική αλλεργία είναι ο χρονικός συσχετισμός. Αν για παράδειγμα, το παιδί δοκίμασε για πρώτη φορά κάποιον ξηρό καρπό λίγη ώρα πριν τον εμετό, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι προήλθε από την συγκεκριμένη τροφή που μόλις κατανάλωσε και όχι από κάποια άλλη αιτία.
Κάποιες ηλικίες είναι πιο επίφοβες;
Σύμφωνα με τον κ. Λούρμπα, ακόμα και τα βρέφη είναι πιθανό να εκδηλώσουν αλλεργία στο γάλα. Μετά τον έκτο μήνα, οπότε συνήθως χορηγούνται στο παιδί οι πρώτες στέρεες τροφές, το παιδί μπορεί να εκδηλώσει αλλεργία στο σιτάρι ενώ από τον πρώτο χρόνο οι πιο συχνές αλλεργίες είναι αυτές στο αυγό, το ψάρι και τους ξηρούς καρπούς.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Εκτός από τις ειδικές αιματολογικές εξετάσεις, συγκεκριμένα δερματικά τεστ πραγματοποιούνται με την επικόλληση ειδικών αυτοκόλλητων επιδέσμων στα χέρια και την πλάτη του παιδιού. Όπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο του ο αλλεργιολόγος, μπορεί να χρειαστούν περαιτέρω αλλεργικά δερματικά τεστ, εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο. Οι εξετάσεις είναι ίδιες για κάθε ηλικία, ακόμα και για τα βρέφη, ωστόσο αυτό που παίζει ρόλο είναι η ηλικία του παιδιού. Στα δερματικά τεστ νυσμού σε ένα βρέφος για παράδειγμα, ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει λιγότερα αυτοκόλλητα απ’ όσα σ’ ένα νήπιο.
Τελικά, οι τροφικές αλλεργίες μπορούν να θεραπευθούν;
Όπως επισημαίνει ο κ. Λούρμπας, αρκετά παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν τη λεγόμενη «αλλεργική παρέλαση», δηλαδή την… παρέλαση των συμπτωμάτων της αλλεργίας που διαδέχονται το ένα το άλλο ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Έτσι, στη βρεφική ηλικία πρωτοεμφανίζεται το έκζεμα, που στη νηπιακή ηλικία εκδηλώνεται σε τροφική αλλεργία. Στη συνέχεια, όταν το παιδί φτάσει τα 9 με 10 έτη, μπορεί η τροφική αλλεργία να παρουσιάσει ύφεση, ωστόσο τα συμπτώματά της μετατρέπονται σε αλλεργική ρινίτιδα, άσθμα ή δερματίτιδα.
Η αλλεργική παρέλαση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της τροφικής αλλεργίας αφού, αν για παράδειγμα το έκζεμα αντιμετωπιστεί από την αρχή, είναι πιθανό να ανακοπεί η πορεία της αλλεργίας ή να υπάρχει αρκετά μειωμένη πιθανότητα εμφάνισής της.
Επιπλέον, στην ηλικία των 4 με 5 ετών η τροφική αλλεργία μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την ανοσοθεραπεία, που συνιστάται στην χορήγηση του αλλεργιογόνου που προκαλεί το πρόβλημα, αλλά σε μικρές ποσότητες. Έτσι, το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού «συνηθίζει» το επικίνδυνο αλλεργιογόνο, θωρακίζεται, αποκτά ανοχή σ’ αυτό και δεν ταλαιπωρείται πλέον!
Μην ξαφνιαστείτε αν οι αλλεργίες του παιδιού υποχωρήσουν ως διά μαγείας! Σε αρκετές περιπτώσεις, η αλλεργία μπορεί να εξαφανιστεί μέχρι τα 5 έτη, χωρίς αυτό φυσικά να είναι ο κανόνας.
Τι πρέπει να κάνει ο γονιός αν το παιδί παρουσιάσει κάποια τροφική αλλεργία;
Έπειτα από σχετική έρευνα στο διαδίκτυο, είδαμε ότι η αντίληψη που «κυκλοφορεί» μεταξύ των γονέων είναι ότι η ένεση αδρεναλίνης και στη συνέχεια η ένεση κορτιζόνης είναι απαραίτητες για να υποχωρήσουν τα συμπτώματα και να θεραπευθεί έστω και πρόσκαιρα ο μικρός ασθενής. Ωστόσο, ο κ. Λούρμπας τονίζει ότι κάθε περίπτωση ασθενή είναι εξατομικευμένη, γι’ αυτό και η αντιμετώπισή της θα πρέπει να είναι μοναδική. Σε κάποια παιδιά, για παράδειγμα, η χορήγηση αδρεναλίνης είναι πολύ πιθανό να επιδεινώσει την κατάσταση και τα συμπτώματα να ενταθούν. Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να συμβουλευτούμε τον αρμόδιο γιατρό μας και να μην καταφεύγουμε σε λύσεις που εμείς θεωρούμε σωστές.
Ένα ακόμη λάθος που κάνουν αρκετοί γονείς, σύμφωνα με τον αλλεργιολόγο, είναι να «κόβουν» εντελώς από το διαιτολόγιο του παιδιού την τροφή που προκαλεί το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, όμως, η πλήρης αποφυγή της τροφής μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη αλλεργία. Αντίθετα, με τη βοήθεια ειδικών χειρισμών από τους γιατρούς, όπως η ελεγχόμενη και μικρή σε ποσότητα πρόσληψη της τροφής που ενοχλεί το παιδί, το πρόβλημα μπορεί να ξεπεραστεί.
Το σημαντικό είναι ότι πλέον οι τροφικές αλλεργίες δεν «απειλούν» τα παιδιά μας, ωστόσο χρειάζεται προσοχή ήδη από μικρή ηλικία έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην ρίζα του και – γιατί όχι- να το εξαλείψουμε για να μην ταλαιπωρείται το παιδί και στην ενήλικη ζωή του! Όσοι από εσάς έχουν περάσει το «λούκι» των αλλεργιών, ξέρουν ότι δεν είναι εύκολο…