Τόσο από τις καθαυτές απαντήσεις, όσο και από τις εκφράσεις, και τις σωματικές κινήσεις των παιδιών, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει ποιο από τα δύο παιδιά αντιμετωπίζει την εν λόγω διαταραχή: Είναι το κορίτσι, το οποίο είναι πιο μελαγχολικό, πιο φοβισμένο, ενώ λέει ότι συχνά πέφτει θύμα εκφοβισμού και ότι σχεδόν ποτέ δεν την καλούν τα άλλα παιδιά σε παιδικά πάρτυ.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ, όμως, στην πραγματικότητα είναι το ίδιο έξυπνα και δημιουργικά με τα υπόλοιπα. Απλά χρειάζονται την αγάπη, την καλοσύνη και την κατανόηση του περιβάλλοντός τους, ειδικά των συμμαθητών τους. Ως γονείς, λοιπόν, οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας ότι όλοι οι συμμαθητές τους, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, είναι εξίσου σημαντικοί και χρειάζονται έναν καλό φίλο, ένα παιδί για να παίζουν στο διάλειμμα. Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από αγάπη.
Για την ιστορία, το κοριτσάκι στο βίντεο είναι η κόρη της συγκεκριμένης μαμάς. Το όνομά της είναι Giuliana και διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ όταν ήταν 5 ετών. Ταλαιπωρείται, από κατάθλιψη και άγχος, ενώ θεωρεί ότι είναι χαζή και δεν έχει κανέναν φίλο. Μπορεί ο μέσος όρος να μην βιώνει τόσο έντονα και άσχημα την εν λόγω Διαταραχή, ωστόσο έχει σημασία να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, ότι υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά που βασανίζονται.
Πηγή: mylittlevillagers.com