«Το ότι ανησυχείς και μόνο, αποδεικνύει πόσο καλή μαμά είσαι» της απάντησα και ξεκίνησα να της απαριθμώ τους λόγους που την κάνουν μοναδική. Γιατί η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν χρειάζεται κανείς -ούτε ο άντρας σου, ούτε η μάνα σου, ούτε τα παιδιά σου- να σου λένε πόσο καλή μαμά είσαι, απλά μερικές φορές χρειάζεσαι μία τονωτική ένεση που θα στο θυμίζει:
Ποιος πέρασε 3 ολόκληρους μήνες στο κρεβάτι στην δεύτερη εγκυμοσύνη, έπειτα από μία σοβαρή αποκόλληση; Και μάλιστα αδιαμαρτύρητα, με την ελπίδα μόνο να γεννηθεί καλά το μωρό;
Ποιος πήρε 25 ολόκληρα κιλά, τα οποία ακόμα πασχίζει να χάσει, ενώ παράλληλα αναζητά την χαμένη του αυτοπεποίθηση;
Ποιος ξενυχτούσε για μήνες ατελείωτους για να θηλάσει, να καθησυχάσει, να νανουρίσει;
Ποιος ασχολήθηκε ενδελεχώς με την διατροφή των παιδιών, το να τηρείται αυστηρά το πρόγραμμα του φαγητού και του ύπνου τους, ποιος επέμενε να κάνουν μπάνιο κάθε βράδυ; Ποιος φρόντιζε να υπάρχουν πάντα καθαρά ρούχα και πετσέτες, ζεστό νερό, πάνες και κρέμες και σαπούνια και φρέσκα γιαουρτάκια στο ψυγείο;
Ποιος παίρνει πάντα τηλέφωνο την παιδίατρο όταν ανησυχεί ότι κάτι δεν πάει καλά; Ποιος θυμάται όλα τα ραντεβού, όλα τα εμβόλια, όλα τα δόντια που έχουν βγάλει τα μωρά, πότε χρειάζονται κόψιμο τα νύχια τους και ποιος έκανε ή δεν έκανε κακά μέσα στη μέρα;
Είσαι εσύ που θα τα βάλεις με δράκους και τέρατα προκειμένου τα παιδιά σου να είναι χαρούμενα, ασφαλή και υγιή.
Είσαι εσύ που, ενώ κάποτε ήσουν η ψυχή της παρέας, που λάτρευε να βγαίνει, που έκανε τα καλύτερα πάρτι, πλέον βγαίνεις με τα βίας μία φορά το εξάμηνο. Ξανά, χωρίς να διαμαρτύρεσαι. (Εντάξει, διαμαρτύρεσαι λίγο –δικαιολογημένα).
Είσαι εσύ που, πέρα από την κοινωνική ζωή, έχεις ξεχάσει τι θα πει γυμναστική, ύπνος, ψώνια, κομμωτήριο… και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντικά ήταν κάποτε για εσένα όλα αυτά, οπότε κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το γεγονός ότι τα έχεις εγκαταλείψει όλα.
Αντίθετα, είσαι εσύ που πάντα με χαμόγελο εισπράττεις τσιμπήματα, δαγκώματα, γκρίνιες, κλάματα, βήχες, εμετούς, μύξες, αλλά και φωνές και παράπονα και μερικές φορές τα ακούς και από πάνω επειδή δεν έπαιξες αρκετά μαζί τους.
Είσαι εσύ που έχεις φέρει τα πάνω-κάτω στη δουλειά και στην ευρύτερη οικογένεια προκειμένου να είσαι όσο περισσότερο γίνεται μαζί με τα παιδιά σου και όταν δεν είσαι εσύ, να έχεις εξασφαλίσει πως θα είναι κάποιος, με τον οποίον θα είναι χαρούμενα και ασφαλή. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς να γίνεις χίλια κομμάτια για να τους εξυπηρετήσεις όλους, όπως κατά βάθος θα ήθελες, αλλά παλεύεις καθημερινά να βρεις την καλύτερη δυνατή ισορροπία για όλους.
Είσαι εσύ που, μέχρι στιγμής, μέσα από όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις καθημερινά, έχεις καταφέρει να μεγαλώσεις δύο εξαιρετικά παιδιά. Δύο ευγενικά, καλόκαρδα πλάσματα που ξέρεις ότι σε λατρεύουν κάθε φορά που σε βλέπουν και φωτίζεται το πρόσωπό τους. Και που απλά μερικές φορές ξεχνούν να σου πουν πόσο καλή μαμά είσαι.
Είσαι εσύ που λατρεύεις τα παιδιά σου. Που θα έδινες χωρίς δεύτερη σκέψη και τη ζωή σου γι’αυτά. Δεν αρκεί, όμως, μόνο η απεριόριστη αγάπη για να είσαι καλή μαμά. Χρειάζονται και πράξεις. Σταμάτα λίγο και σκέψου πόσα έκανες για τα παιδιά σου σήμερα; Πού βρίσκονται αυτή τη στιγμή; Πού θα βρίσκονται το βράδυ, πριν κοιμηθούν;
Κοίτα τα χέρια σου: Δεν είναι «σκασμένα» από το κρύο, αλλά από τα μπιμπερό, τα κυπελάκια, τα κουταλάκια, τα πιατάκια, τις πιπίλες και τα παιχνίδια που πλένεις όλη μέρα. Κοίτα το πρόσωπό σου: Δεν φταίει η ηλικία σου για τους μαύρους κύκλους, αλλά τα αμέτρητα βράδια που έχεις να κοιμηθείς για 8 συνεχόμενες ώρες. Κοίτα το σώμα σου: Έχει πάρει το υπέροχο σχήμα της μητρότητας.
Δεν υπάρχει τέλεια μαμά και το ξέρεις. Είσαι, όμως, πολύ κοντά.