«Έχουν υπάρξει μέρες στη ζωή μου, ως μαμά που δεν εργάζεται, κατά τις οποίες έχω πιέσει τον εαυτό μου να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με την εμφάνιση και τα μαλλιά του (τουλάχιστον, να τα χτενίσω).
Έλα κορίτσι μου, έχω πει στον εαυτό μου. Στον άντρα σου αξίζει κάτι παραπάνω από το να σε βλέπει γεμάτη λεκέδες, εξαντλημένη και με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια. Άντε και θα νιώσεις και εσύ καλύτερα!
Η πίεση αυτή στον εαυτό μου θα φέρει αποτελέσματα το πολύ για μία μέρα. Και συνήθως θα είναι αυτή η μέρα που το μωρό θα βρει τον τρόπο να βγάλει πάνω στο προσεκτικά επιλεγμένο, πεντακάθαρο ρούχο μου μία τεράστια γουλιά γάλατος ή θα τραβήξει τα όμορφα χτενισμένα και πιασμένα μαλλιά μου, ενώ θηλάζει, κάνοντάς με να δείχνω σαν ξεμαλλιασμένη.
Ή στο πρωινό, αφού θα έχω συνδυάσει ένα στιλάτο, φαρδύ πουλόβερ με το μοναδικό τζιν που μου χωρά αυτή την περίοδο, θα χρειαστεί να μαζέψω τα πιάτα για να τα πλύνω και έτσι θα αναγκαστώ να βγάλω το πουλόβερ για να μην το λερώσω με πιτσιλιές και αποφάγια. Κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι: πώς τα καταφέρνετε κάποιες μαμάδες με μικρά παιδιά και φοράτε όλη μέρα στο σπίτι κανονικά ρούχα ή έστω ρούχα με φαρδιά μανίκια; Είμαι η μόνη που αφιερώνω τόση ώρα στο καθάρισμα, στο να σκουπίζω ποπουδάκια και να αλλάζω πάνες, πασχίζοντας κάθε φορά να μη βραχώ; Σας ικετεύω, πείτε μου το μυστικό σας!
Ξέρω όλα αυτά που λένε, πως όταν περιποιείσαι τον εαυτό σου νιώθεις καλύτερα και πώς το να αφιερώνεις χρόνο για να βάλεις ένα κανονικό παντελόνι και ίσως λίγο κραγιόν, θα σε κάνει να ανακτήσεις την αυτοπεποίθησή σου ως μαμά, ειδικά αν είσαι όλη μέρα στο σπίτι, γιατί έτσι δείχνουμε ότι συνεχίζουμε να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, διάολε!
Από την άλλη, όμως, ξέρεις τι άλλο σε κάνει να νιώθεις καλύτερα;
Το να κοιμάσαι μέχρι το τελευταίο δυνατό δευτερόλεπτο, γιατί τα παιδιά σηκώθηκαν 200 φορές το βράδυ. Α, και τι άλλο; Να προσπερνάς κάθε συμβουλή που επιμένει ότι οι γυναίκες βασίζονται στην εξωτερική τους εμφάνιση για να βρουν την αυτοαξία τους. Μα, σοβαρά τώρα; Έχετε ακούσει ποτέ να λένε στους μπαμπάδες να δοκιμάσουν ένα νέο χτένισμα, για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους; Ή ότι αν φορέσουν το τάδε κραγιόν θα νιώσουν άλλοι άνθρωποι; Δεν ακούγονται γελοία όλα αυτά;
Δεν μπορούμε απλά να αφήσουμε τις μαμάδες που παλεύουν από το πρωί έως το βράδυ, να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους, φροντίζοντας στο ελάχιστο την εμφάνισή τους; Δεν μπορούμε απλά να πούμε ότι η έλλειψη ύπνου και οι λεκέδες από γουλίτσες είναι κάτι όμορφο; Δεν μπορούμε απλά να κάνουμε τη χάρη, σε όλες εμάς, με τις κοιλίτσες που μας έμειναν μετά την εγκυμοσύνη, και να μην πιεζόμαστε να φοράμε τζιν; Τι κακό έχουν τα κολάν, δηλαδή;
Προφανώς, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη μόδα και το μακιγιάζ, και παραδέχομαι ότι νιώθω πιο όμορφη, όταν θα τύχει μία στο τόσο να βγω για βράδυ και έτσι να αφιερώσω λίγο παραπάνω χρόνο στην εμφάνισή μου. Αλλά παραδέχομαι, επίσης, ότι γενικά, όλες τις υπόλοιπες μέρες, μια χαρά νιώθω με τα μαλλιά μου πιασμένα κότσο και με τις φόρμες μου (μάλιστα, όταν τις φοράω από το πρωί, έχω μία παραπάνω ελπίδα να κάνω κάποια στιγμή γυμναστική μέσα στη μέρα, καθώς δεν θα χρειαστεί να αλλάξω ρούχα). Δεν ντύνομαι ποτέ κανονικά, ούτε βάφομαι, ούτε φτιάχνω τα μαλλιά μου. Και πλέον δεν με νοιάζει καθόλου.
Η ελπίδα μου είναι ότι κάποια στιγμή θα έχω περισσότερο χρόνο για να ασχοληθώ με όλα αυτά και να χωρέσω ξανά στα κανονικά μου ρούχα. Εν μέρει ανησυχώ λίγο, ότι αρχίζω να αποκτώ μία κακή συνήθεια, αποφεύγοντας κάθε μορφή ματαιοδοξίας. Όμως θα πρέπει να υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή μου, κατά την οποία ο ύπνος θα αποκτήσει σοβαρές πιθανότητες και που δεν θα χρειάζεται να κάνω εγώ τα πάντα για τα παιδιά μου, από το να τους κόβω το φαγητό σε κομματάκια, έως το να τους σκουπίζω εκατό φορές τη μέρα τον ποπό, έτσι δεν είναι;
Ξέρω ότι για κάποιες μαμάδες είναι σημαντικό το να φτιάχνουν τα μαλλιά τους και να προσέχουν τα ρούχα τους –και μπράβο τους! Χαίρομαι που δείχνετε στον υπόλοιπο κόσμο ότι μητρότητα δεν σημαίνει παραμέληση του εαυτού μας.
Απλά εγώ δεν είμαι αυτή η μαμά.
Είμαι απλά μια μαμά που προσπαθεί να επιβιώσει, που κρέμεται από το κορδόνι της φόρμας της, που προσπαθεί να συνδυάσει την δουλειά της στο σπίτι, με τις δουλειές του νοικοκυριού και τέσσερα παιδιά, και που κάποιες στιγμές θα κάνει κάτι ριζοσπαστικό, όπως το να ξυρίσει τα πόδια της.
Έτσι, μέχρι να έρθει η μέρα που θα είμαι πλέον σε θέση να τελειώσω ένα φλιτζάνι καφέ όσο είναι ακόμα ζεστός, θα συνεχίσω να ακολουθώ τη ροή των πραγμάτων και θα παραδέχομαι την ήττα μου. Θα καμαρώνω με τον ατημέλητο κότσο μου, τα κολάν μου και το μηδενικό ίχνος μακιγιάζ, χωρίς να απολογούμαι ή να νιώθω ενοχές γι’αυτό.
Γιατί κάποιες φορές η μαμά πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει.»
Πηγή: mom.me