« “Όταν μεγαλώσω θα γίνω άντρας”, φωνάζεις και ένα χαμόγελο λάμπει στο φωτεινό σου πρόσωπο. Γαργαλάω την κοιλίτσα σου, που ίσα-ίσα καλύπτεται τώρα πια από την αγαπημένη σου, ξεθωριασμένη μπλούζα Superman. “Ναι”, λέω, προσπαθώντας να χαμογελάσω, “μια μέρα θα γίνεις άντρας”.
Συνεχίζω να χαμογελάω, αλλά μένω ήσυχη, γεμάτη σκέψεις που δεν μπορώ να σου εκφράσω, γεμάτη γλυκόπικρες σκέψεις που κρατάω μέσα μου.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, αυτά τα μικρά δάχτυλα που αιχμαλωτίζουν τα δικά μου, θα γλιστρήσουν μακριά. Δεν θα νιώθω το απαλό δέρμα της παλάμης σου πάνω στο δικό μου, όταν θα περπατάμε στον δρόμο. Το χέρι σου θα είναι τότε το δυνατό χέρι ενός άντρα και αυτές οι στιγμές της ήσυχης, αμοιβαίας σύνδεσής μας θα σβήνονται σιγά-σιγά από τη μνήμη σου, αλλά ποτέ από τη δική μου.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα ζητάς την άδειά μου. Όλα αυτά τα γεμάτα ελπίδα “Μπορώ, μαμά;” -με τα τεράστια μάτια σου να προσπαθούν να νικήσουν την προστατευτικότητά μου για την περιέργεια και την ενέργειά σου- θα σωπάσουν. Όλα τα γλυκά λόγια θα αντικατασταθούν από τολμηρή αποφασιστικότητα, όσο θα χαράζεις τη δική σου διαδρομή. Και εγώ, πάντα, θα σε παρακολουθώ από το περιθώριο, σαν τον μεγαλύτερό σου οπαδό.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα θες όσο τώρα να είναι το δικό μου πρόσωπο το τελευταίο που θα δεις πριν παραδοθείς στον ύπνο. Δεν θα ικετεύεις για ακόμα ένα παραμύθι ή μια τελευταία αγκαλιά πριν σβήσω τα φώτα. Θα έχεις το δικό σου σπίτι και, αν είσαι τυχερός, θα έχεις μια γυναίκα που θα σε κοιτάζει με αγάπη πριν κοιμηθείς. Εγώ όμως ποτέ δεν θα σταματήσω να νοσταλγώ τα νανουρίσματα και τα “Καληνύχτα, μαμά” πριν σβήσω το φως.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα σέρνεις την κουβέρτα σου στον καναπέ, δεν θα σκαρφαλώνεις στα πόδια μου και δεν θα λες “θέλω αγκαλίτσα”. Δεν θα τρέχεις στην αγκαλιά μου όταν θα μπαίνω στο σπίτι και δεν θα μου γράφεις κάρτουλες αγάπης (κόκκινα σημάδια σε χαρτί που μεταφράζονται σε ένα “σ' αγαπώ”). Δεν θα ανεβαίνεις στον πάγκο της κουζίνας και θα ισχυρίζεσαι περήφανα ότι είσαι πιο ψηλός από μένα.
Όχι, όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι συγκρατημένος και υπεύθυνος και όλα τα υπόλοιπα πράγματα που πρέπει να είναι οι ενήλικες.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι δυνατός και αστείος και ευγενικός. Μ' αρέσει να σκέφτομαι ότι θα γράφεις και τότε κάρτες αγάπης, αλλά τότε θα 'ναι γραμμένες με κανονικές λέξεις που θα μαρτυρούν όλη την αγάπη που θα κρύβεται στην καρδιά σου για τον έρωτα της ζωής σου. Ακόμα θα σου αρέσουν τα παραμύθια, αλλά θα τα διαβάζεις στα δικά σου παιδιά, πριν κάνετε την τελευταία αγκαλίτσα.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι ακόμα ο γιος μου. Ακόμα θα είσαι η ευτυχία, το γέλιο και το φως μου. Όμως δεν θα είσαι πια όλος δικός μου.
Και, παρ' όλ' αυτά, όταν σε βλέπω να ανυπομονείς για την αναπόφευκτη ενηλικίωσή σου, βάζω τα δυνατά μου να μοιραστώ τον ενθουσιασμό σου. “Ναι, όταν μεγαλώσεις θα γίνεις άντρας”, συμφωνώ.
Αλλά όχι σήμερα. Σήμερα, είσαι ακόμη το μικρό μου αγοράκι. Και θα απολαύσω κάθε στιγμή.»
Πηγή: scarymommy.com