Γίνεσαι λιγότερο εγωκεντρικός
Κακά τα ψέμματα, λίγο πολύ, οι πρόσφατες γενιές έχουμε μεγαλώσει δίνοντας υπερβολικά μεγάλη προσοχή στους εαυτούς μας και τις επιθυμίες μας. Καλή είναι η «νιου-εϊτζιά» και η παρατεταμένη εφηβεία, αλλά έρχεται η στιγμή που ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να προσφέρει, να δημιουργήσει και να αλλάξει ρόλο σ’ αυτόν τον κόσμο κι ένα παιδί, του δίνει αυτήν ακριβώς την ευκαιρία. Πριν ακόμη έρθει στον κόσμο, απ’ τον καιρό που «ψήνεται» στην κοιλιά της μάνας, το παιδί γίνεται το πρώτο μέλημα στη ζωή κάθε γονιού, η πρώτη και τελευταία του σκέψη μέσα στη μέρα και η ζωντανή απόδειξη ότι η ζωή η ίδια έχει πολλά περισσότερα να του δώσει από όλα εκείνα τα εφήμερα που κυνηγούσε μέχρι χτες.
Γίνεσαι περισσότερο υπομονετικός
Δύσκολο πράγμα η συνύπαρξη με τους άλλους και όταν είσαι μόνος σου, μπορείς εύκολα να δώσεις τέλος σε κάθε σχέση που «δεν δουλεύει» ή, τουλάχιστον, δεν πηγαίνει όπως θα ήθελες. Η οικογένεια όμως είναι κάτι διαφορετικό —το ξέρεις άλλωστε απ’ τη δική σου— πόσο μάλλον όταν είσαι συνυπεύθυνος για το καινούργιο μέλος της. Γρήγορα αρχίζεις να μαλακώνεις, να συγχωρείς, να αναγνωρίζεις στους άλλους τα ελαφρυντικά που θα ήθελες να αναγνωρίζουν σε σένα, τώρα που δεν έχεις πια την πολυτέλεια να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζονται και που όσα σου φαινόταν κάποτε «σημαντικά» και «συγχώρητα» φαντάζουν, πλέον, εντελώς ασήμαντα.
Μαθαίνεις να φροντίζεις τον εαυτό σου
Την εργένικη ζωή μας, τη ζούμε συχνά με λίγο περισσότερο ρίσκο απ’ αυτό που πρέπει, δείχνοντας μία άγνοια κινδύνου που έχει να κάνει, πέρα απ’ το νεαρό της ηλικίας, και με το γεγονός ότι νιώθουμε κάπως ξεκρέμαστοι στον κόσμο, σα να μην έχουμε και τίποτε να χάσουμε. Όταν, όμως, βρεις τον άνθρωπο που σε συμπληρώνει και, ακόμη περισσότερο, όταν φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που βασίζεται σ’ εκείνον και σε ‘σένα για την επιβίωσή του, η δική σου «φόρμα» αποκτά άλλη σημασία και η υγεία σου δεν είναι πια αντικείμενο παζαρέματος. Αρχίζεις να σκέφτεσαι τις επιπτώσεις του τρόπου ζωής σου, ν’ αλλάζεις συνήθειες, να προσέχεις τι τρως και να μαθαίνεις πώς θα διατηρηθείς δυνατή, όχι μόνο για να είσαι κολώνα για το μικρό σου, αλλά και για ν’ απολαμβάνεις κάθε στιγμή της ζωής του για πολύ πολύ καιρό.
Μαθαίνεις να φροντίζεις τους άλλους
Παράλληλα, βέβαια, μαθαίνεις να φροντίζεις και τους δικούς σου ανθρώπους, το έτερο ήμισυ και τον καρπό της αγάπης σας, που, στα πρώτα του βήματα στη ζωή, είναι ευάλωτο και χρειάζεται όλη τη φροντίδα και την προστασία που μπορείτε να του δώσετε. Γίνεσαι πιο σχολαστική, προσέχεις λεπτομέρειες που, μέχρι χτες, σου διέφευγαν πλήρως και, όπως η δική σου μάνα, μαθαίνεις να διαισθάνεσαι πότε κάτι τρέχει και να εντοπίζεις τα σημάδια που σου λένε ότι πρέπει να παρέμβεις για να προλάβεις κάτι δυσάρεστο. Και η καρδιά σου, παύει πλέον να χτυπά ταχύτερα κάθε φορά που βλέπεις τον αγαπημένο σου σταρ ή βάζει γκολ η αγαπημένη σου ομάδα, γιατί όλα αυτά δεν έχουν σημασία μπροστά στο κλάμα του παιδιού, στο πρώτο του βηχαλάκι ή την πρώτη του επίσκεψη στον οδοντίατρο.
Γίνεσαι πιο υπεύθυνος και συνεπής
Πριν γίνει κανείς γονιός, έχει την πολυτέλεια να παίρνει τη ζωή του πιο ελαφρά, να λέει πολλά που δεν εννοεί και να κάνει πολλά που, προηγουμένως, δήλωνε ότι δεν πρόκειται να κάνει ποτέ του. Ένα παιδί, όμως, για να μεγαλώσει σωστά και μάθει όλα εκείνα που θα το κάνουν καλύτερο άνθρωπο και τη ζωή του πιο όμορφη, χρειάζεται ένα ζωντανό παράδειγμα, δύο γονείς που αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και φροντίζουν να του διδάσκουν το σωστό με τον λόγο, αλλά και με τις πράξεις τους. Μιας και ο γονιός εκπαιδεύεται στον ρόλο του μαζί με το παιδί, μοιραία εξελίσσεται σε άνθρωπο πιο υπεύθυνο και πιο συνεπή απ’ ότι μπορεί να είχε υπάρξει, καθώς οι πράξεις και τα λόγια του έχουν, πλέον, άλλη βαρύτητα.