Μια αγάπη στον Άδη: Ορφέας και Ευρυδίκη
Διαβάστε με το παιδί με συγκινητική και ταυτόχρονα γλυκά τραγική ιστορία αγάπης που επιβιώνει χιλιάδες χρόνια: την ιστορία της όμορφης Ευρυδίκης που κατέβηκε πρόωρα στον Κάτω Κόσμο και του γλυκού, ταλαντούχου Ορφέα με τη θεϊκή, απολλώνια λύρα που μάγευε ανθρώπους, θεούς και άγρια ζώα. Ο Ορφέας κατέβηκε στον Άδη για να πάρει την αγαπημένη του, έχοντας για όπλο τις μαγικές του μελωδίες, όμως ο έρωτάς του στάθηκε εν τέλει το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθειά του.
Γνωρίστε στο παιδί την αρχαία ελληνική ιστορία απόλυτης αγάπης μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Ορφέας και Ευρυδίκη» της Καλλιόπης Κύρδη και την ζωντανή (γεμάτη έρωτα και τρυφερότητα) εικονογραφία της Σάντρας Ελευθερίου.
(Ψηφίζουμε επίσης, με χέρια και πόδια, να συνοδεύσετε την ανάγνωση του βιβλίου με το λυρικά τρυφερό τραγούδι «Το βαλς του Ορφέα» που γράφτηκε από την Κατερίνα Πολέμη για την παράσταση «Ευρυδίκη» του Δημήτρη Τάρλοου.)
Ο άθλος που οδήγησε τον Ηρακλή στην αθανασία ή «Τα μήλα των Εσπερίδων»
Σε μια μακρινή, μυθική εποχή που τα δέντρα είχαν ανθρώπινη μιλιά και θείες ιδιότητες που σκόρπιζαν δέος στις ψυχές των θνητών, ένα μικρό, ταπεινό δέντρο ήταν το πιο πολύτιμο, το πιο δυνατό απ’ όλα: ένα δέντρο με καρπούς από χρυσάφι και με τρεις όμορφες «κηπουρούς» στις υπηρεσίες του, που βρισκόταν σε έναν κήπο στην άκρη της Γης –τον κήπο των Εσπερίδων.
Η αναζήτηση του Κήπου των Εσπερίδων από τον γενναίο Ηρακλή –ο τελευταίος από τους άθλους του πιο δημοφιλούς ήρωα της ελληνικής μυθολογίας, η γνωριμία του με τον ημίθεο Προμηθέα, τον σοφό Νηρέα και τον Άτλαντα που κουβαλούσε στους ώμους του τον κόσμο είναι μια ιστορία που κάθε παιδί θα ήθελε να μάθει.
Μπορείτε να συστήσετε στο παιδί τον μυθικό ήρωα και την περιπέτεια αναζήτησης του μυθικότερου δέντρου των αρχαίων Ελλήνων, μέσα από το βιβλίο «Τα μήλα των Εσπερίδων», των εκδόσεων Μεταίχμιο, του κύκλου «Ήρωες», σε συγγραφή της Μαρίας Αγγελίδου και την υπογραφή της Ίριδος Σαμαρτζή στην εικονογράφηση.
Σφίγγα, η αινιγματική
Το απόλυτο μυθικό πλάσμα, η Σφίγγα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, είναι η απόδειξη ότι η ελληνική μυθολογία έχει μερικά πολύ γερά χαρτιά να αντιτάξει στην καλπάζουσα φαντασία των Ιαπώνων και των Αμερικάνων και των σύγχρονων υπερτεράτων τους. Ποιο είναι αυτό το επιβλητικό πλάσμα με το σώμα φτερωτού λιονταριού, το κεφάλι γυναίκας και τη φιδίσια ουρά; Υπήρχε μόνο μία ή περισσότερες Σφίγγες; Ήταν πλάσμα καλό ή κακό και γιατί έβαζε αινίγματα;
Το τέρας της ελληνικής μυθολογίας λύνει το ίδιο όλες τις απορίες μικρών και μεγάλων, μέσα από την πένα του Κώστα Πούλου και την εικονογράφηση της Σοφίας Παπαδοπούλου. Θα το βρείτε στη σειρά «Μυθολογικά παραμύθια» και, συγκεκριμένα, στον κύκλο «Τέρατα» των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Η ιστορία των Σειρήνων, απ’ τη δική τους σκοπιά
Σίγουρα κάπου, κάπως κάθε παιδί έχει ακούσει την ιστορία των Σειρήνων, των μυθικών πλασμάτων με σώμα αρπακτικού (και ουχί γοργόνας) και τραγούδι που μάγευε τους ναυτικούς, τους έκανε να χάνουν τον νου τους και να παγιδεύονται εσαεί στο νησί τους.
Στο βιβλίο «Το τραγούδι των Σειρήνων» -που, και πάλι, έχει τις υπογραφές των Κώστα Πούλου και Σοφίας Παπαδοπούλου- η Ιμερόπη και η Θελξινόη (αυτή, δηλαδή, που θέλγει τον νου) αφηγούνται την ιστορία της περιπετειώδους ζωής τους και, για πρώτη φορά, μαθαίνουμε την γνωστή ιστορία των Αργοναυτών από την δική τους σκοπιά!
Πηλέας και Θέτιδα: Όταν ένας θνητός ερωτεύεται μια θεά
Αυτή η αρχαία ιστορία αγάπης, μάλλον δεν βρίσκεται στο Πάνθεον των αρχαιοελληνικών μύθων που ο μέσος Έλληνας έχει λίγο πολύ ακουστά. Αξίζει όμως να την μάθετε και, μέσα από ένα εικονογραφημένο, προσιτό βιβλιαράκι, να τη γνωρίσετε και στα παιδιά. Ο Πηλέας, ήρωας της Αργοναυτικής εκστρατείας, πρωταθλητής και βασιλιάς των Μυρμιδόνων είναι αμετάκλητα ερωτευμένος με μια θεά θαλασσινή, τη Θέτιδα, κόρη του Νηρέα. Ο έρωτάς του περνάει από χίλια κύματα και η επιμονή του ανταμείβεται, όμως καλύτερα να τα μάθετε από πρώτο χέρι…
Ολόκληρη την ιστορία του θνητού-θεϊκού έρωτα μπορείτε να διαβάσετε από την πένα του βραβευμένου Αντώνη Παπαθεοδούλου και τις εικόνες του Βασίλη Γρίβα στο μυθολογικό παραμύθι «Ο Πηλέας και η Θέτιδα».