1. Η υπερβολική ευαισθησία
Είναι σύνηθες, κατά την εφηβεία, ένα παιδί να νιώθει άβολα με τις πολλές διαδοχικές αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του και να γίνεται υπερευαίσθητο σε θέματα που έχουν να κάνουν με την εμφάνισή του. Σαν συνέπεια, μπορεί να αντιδρά με εκνευρισμό ή να εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης. Καλό είναι να συνειδητοποιήσει αυτές τις αλλαγές στη συμπεριφορά του και να τις συζητήσει με έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης του.
2. Η αναζήτηση ταυτότητας
Μπαίνοντας στη διαδικασία της ενηλικίωσης, ένα παιδί νιώθει την πίεση να ορίσει τι είναι εκείνο που «ξεχωρίζει» στην προσωπικότητά του. Εμφανίζει, επίσης, την τάση να συναναστρέφεται περισσότερο τους φίλους του, οι οποίοι περνούν την ίδια φάση, παρά τον οικογενειακό του κύκλο. Ο αγώνας να ανακαλύψει σε τι διαφέρει απ’ τους άλλους και ποια είναι η θέση του στον κόσμο, το οδηγεί σε έναν παράλληλο αγώνα για να ανεξαρτητοποιηθεί όσο γίνεται από γονείς και συγγενείς.
3. Η αβεβαιότητα
Ούτε παιδί ούτε ενήλικος, ένας έφηβος βιώνει μια πρωτόγνωρη αβεβαιότητα. Είναι μια μεταβατική περίοδος κατά την οποία το, μέχρι χτες, παιδί καλείται να αναρωτηθεί για πράγματα όπως η καριέρα, ο βιοπορισμός και ο γάμος. Όλα αυτά είναι τόσο καινούργια που, η σκέψη τους και μόνο, μπορεί να φέρει άγχος για το μέλλον. Η κατάσταση αυτή επιβαρύνεται καθώς οι απαιτήσεις των γύρω σταδιακά αλλάζουν και οι ευθύνες αναπόφευκτα μεγαλώνουν. Θέλει χρόνο, αναλόγως και το χαρακτήρα του παιδιού, αλλά σιγά- σιγά έρχεται η προσαρμογή και η ισορροπία.
4. Η πίεση των φίλων
Στην εφηβεία, οι συζητήσεις μεταξύ ενός παιδιού και του στενού του κύκλου αποκτούν μαχητικότερο χαρακτήρα και οι σχέσεις γίνονται ανταγωνιστικότερες, λόγω και της αυξημένης επιρροής των δημοφιλών Μ.Μ.Ε και της κουλτούρας που προβάλλουν ως «κατάλληλη» ή μη. Οι διαδοχικές εναλλαγές σε επιθυμίες και προτιμήσεις, με γνώμονα την αποδοχή των φίλων, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν το παιδί σε σύγκρουση με τους γονείς.
5. Οι εσωτερικές συγκρούσεις
Το πέρασμα από την περίοδο που η εξάρτηση απ’ τους γονείς ήταν δεδομένη σε μία νέα, που φέρνει έντονη την επιθυμία της ανεξαρτησίας, δεν γίνεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Η ανάγκη του έφηβου για απαγκίστρωση συγκρούεται με την ανάγκη του παιδιού για υποστήριξη και τα όρια είναι στην αρχή θολά. Με τη βιαστική απόρριψη στοιχείων της παιδικής ταυτότητας για τη συγκρότηση μιας νέας, πιο ταιριαστής στο εφηβικό φιλικό περιβάλλον, ίσως προκύψει ακόμη ένα εσωτερικό πεδίο μάχης.
6. Οι εναλλαγές στη διάθεση
Πάνω σε όλα τ’ άλλα, ένα παιδί που μπαίνει στην εφηβεία μπορεί να παρουσιάσει συχνές και δραματικές μεταπτώσεις στη διάθεση και τη συμπεριφορά του, περνώντας από συναισθήματα έντονης χαράς σε καταστάσεις έντονης λύπης, απ’ την κοινωνικότητα στην εσωστρέφεια κλπ. Οι αλλαγές σε διάφορους τομείς της ζωής του σε συνδυασμό με τις ορμονικές μεταβολές στο εφηβικό του σώμα, συμβάλλουν σε αυτές τις μεταπτώσεις.
7. Η επίγνωση των μεταβολών
Σε ατομικό επίπεδο, ο ερχομός της εφηβείας ποικίλει σε διάρκεια και ένταση, με αποτέλεσμα ένα παιδί να μην είναι πάντα συγχρονισμένο με τους συνομηλίκους του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια εσωστρέφεια, με τη μορφή της διαρκούς ενασχόλησης με τις αλλαγές στο σώμα του. Λόγω της πιο ραγδαίας και εμφανούς φύσης των αλλαγών, αυτό είναι πιο σύνηθες στα κορίτσια, που παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες να νιώθουν παράταιρες ανάμεσα σε συνομήλικες που δεν έχουν ακόμη «μεγαλώσει».
8. Η σεξουαλική αφύπνιση
Κατά την εφηβεία, ξεκινά και η σεξουαλική ωρίμανση του παιδιού, η οποία, ως στάδιο της ανάπτυξης, καθορίζει τη στιγμή που ο νέος άνθρωπος είναι σε θέση να τεκνοποιήσει. Μαζί, έρχονται και πρώτες ενδείξεις σεξουαλικής έλξης και έντονου ενδιαφέροντος για τα σώματα των άλλων. Ένας έφηβος, μπορεί να ερεθιστεί σεξουαλικά ακόμη και σε ανύποπτες στιγμές, με καθημερινές δραστηριότητες όπως το διάβασμα ή η τηλεόραση, κάτι που πρέπει να αποδεχθεί ως φυσιολογικό και όχι ως πηγή ενοχών. Οι απορίες που, σίγουρα, θα έχει, καλό είναι να απαντηθούν από έναν ενήλικο (γονέα ή ειδικό) ώστε το παιδί να είναι πλήρως ενημερωμένο για τις αλλαγές που αντιμετωπίζει και για τι πρέπει να προσέχει.
Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να οπλιστούν με πολλή υπομονή και να συνειδητοποιήσουν ότι η ξαφνική αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού, δεν οφείλεται σε κάποιο καπρίτσιο, αλλά στην εφηβεία! Αν θυμηθείτε πώς ήσαστε και εσείς ως έφηβοι, πιθανώς να μπορέσετε να έρθετε πιο κοντά του...
Πηγή: Menstrupedia.com