«Καθόμαστε στο πάτωμα και παίζαμε την Βαρκούλα του Ψαρά για τρίτη φορά. "Σε παρακαλώ μαμά, άλλη μια φορά!".
Ζωγραφίζουμε με τις κηρομπογιές τους. Οι μπογιές του γιου μου είναι οργανωμένες μέσα στην κασετίνα του ενώ της κόρης μου είναι πεταμένες από εδώ και από εκεί και σπασμένες. Μόλις τελειώνω την δική μου ζωγραφιά, την ακούω να μου λέει "Σε παρακαλώ, μαμά! Άλλη μια ζωγραφιά!"
Ετοιμάζομαι να μαγειρέψω, μαζεύω τα υλικά για το βραδινό και αρχίζω να χορεύω στην κουζίνα. Τα παιδιά μου με βλέπουν, έρχονται και αρχίζουμε να κάνουμε πάρτι. Το γέλιο μας επισκιάζει τη μουσική. Το τραγούδι τελειώνει και εγώ συνεχίζω τη μαγειρική. "Πάλι μαμά, άλλο ένα τραγούδι!"
Είναι η ώρα του μπάνιου, τα παιδιά μουλιάζουν παίζουν στην μπανιέρα, εγώ τους φτιάχνω γενειάδες από το αφρόλουτρο και εκείνα δεν σταματούν να γελάνε. "Πάλι μαμά! Άλλη μια φορά!".
Διαβάζω στην κόρη μου το αγαπημένο της παραμύθι για πέμπτη συνεχή φορά. Τότε σηκώνει το χαριτωμένο της κεφαλάκι και μου λέει: "Πάλι μαμά! Άλλη μια φορά!".
Παίζουμε στη λιακάδα, τα χέρια και τα πόδια τους κολλάνε. Παίζουμε στις κούνιες και όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε, φωνάζουν: "Σε παρακαλώ, μαμά, άλλη μια φορά!".
Στο πρώτο μάθημα κολύμβησης του γιου μου, είναι πολύ νευρικός γιατί θα κολυμπήσει στην «μεγάλη» πισίνα. Του εξηγώ τι θα κάνει και τον καθησυχάζω λέγοντάς του ότι δεν πρέπει να φοβάται γιατί θα είμαι δίπλα του όλη την ώρα. Τότε με κοιτάει και μου λέει: "Μαμά, πες το μου άλλη μια φορά…".
Ετοιμάζομαι να φύγω απ’ το σπίτι: Έχω να πληρώσω λογαριασμούς, να πάω σούπερ- μάρκετ, να κάνω ένα σωρό δουλειές. Αποχαιρετάω τα παιδιά μου μ’ ένα φιλί και τότε ακούω το μικρό μου να μου λέει: ‘ Περίμενε μαμά! Δώσε μου άλλο ένα φιλί!’
Το μικρό μου μαθαίνει πώς να γράφει το όνομά του στο σχολείο. Δεν θυμάται πάντα ποια γράμματα πάνε με τη σωστή σειρά και συχνά μου λέει: "Μαμά, πες μου άλλη μια φορά, ποιο γράμμα είναι μετά;".
Τις κουβερτούλες με τις οποίες τα σκεπάζαμε όταν ήταν μωρά πλέον τις χρησιμοποιούμε για να φτιάχνουμε φρούρια στην αυλή. "Σε παρακαλώ, μαμά, θα την πλύνεις άλλη μια φορά;"
Πάντα θα έχω στοίβες ρούχων για άπλωμα και για σιδέρωμα και πάντα ο νεροχύτης μου θα είναι γεμάτος με βρώμικα πιάτα. Το πορτοφόλι θα αδειάζει γρήγορα, όπως και οι οικονομίες στην τράπεζα που μαζεύτηκαν με πολύ κόπο.
Αυτό που συνειδητοποιώ είναι ότι κάποια από αυτές τις φορές που θα μου πουν "Σε παρακαλώ, μαμά, άλλη μια φορά!", θα είναι και η τελευταία.
Η τελευταία φορά που θα θέλουν να χορέψουμε μαζί στην κουζίνα ή να τους διαβάσω το αγαπημένο τους παραμύθι για να κοιμηθούν πιο εύκολα.
Η τελευταία φορά που θα χρειαστούν βοήθεια στο μπάνιο και η τελευταία φορά που θα μου ζητήσουν να δοκιμάσω στην παραλία το παγωτό που έφτιαξαν από την άμμο.
Η τελευταία φορά που θα μου ζητήσουν να τα αγκαλιάσω και να τους δώσω ένα ακόμα φιλί πριν φύγω απ’ το σπίτι.
Η τελευταία φορά που τα μικρά τους χεράκια θα ψάχνουν τα δικά μου για να περάσουμε μαζί τον δρόμο με ασφάλεια.
Η τελευταία φορά που θα κάτσουν στα πόδια μου και θα τυλίξουν τα χέρια τους γύρω απ’ τον λαιμό μου τόσο σφιχτά που θα νιώθω ότι με πνίγουν.
Ξέρω ότι αυτή η μέρα δεν θα αργήσει να έρθει, αν και δεν ξέρω ακριβώς πότε θα έρθει. Ξέρω, όμως, ότι δεν θα είμαι έτοιμη, όποτε και αν έρθει.
Όμως, για κάθε τελευταία φορά με τα παιδιά μου, προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι θα έχω αρκετές "πρώτες φορές" να περιμένω.
Την πρώτη φορά που θα μάθουν να κάνουν κανονικά ποδήλατο, χωρίς βοηθητικά ροδάκια.
Την πρώτη φορά που ο γιος μου θα γκολ για την ομάδα του και που η κόρη μου θα χορέψει στη σκηνή του σχολείου της.
Την πρώτη φορά που θα ζητήσουν τη συμβουλή μου για ένα πρόβλημα που τους απασχολεί ή τη μέρα που θα μου μιλήσουν για τον πρώτο τους έρωτα.
Καταλαβαίνω ότι, μαζί με κάθε τελευταία φορά που θα αποχαιρετάω, θα περιμένω μια πρώτη φορά να εμφανιστεί!
Μέχρι τότε, θα κάνω τα πάντα για να ζω και να χαίρομαι κάθε τελευταία φορά…»
Πηγή: huffingtonpost.com