Τουριστικά επαγγέλματα
Έχουμε ακούσει πάμπολες φορές τη φράση «βαριά βιομηχανία» δίπλα στη λέξη «τουρισμός» και η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας, ακόμη και εν μέσω μιας ατέρμονης οικονομικής κρίσης, προσφέρει πάρα πολλές ευκαιρίες σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τους διάφορους τομείς των τουριστικών υπηρεσιών οι οποίες, σχεδόν νομοτελειακά, εκσυγχρονίζονται και εμπλουτίζονται χρόνο με το χρόνο.
Παρά τα σκαμπανεβάσματα, λοιπόν, ο τουρισμός αναμένεται να δημιουργήσει πάνω από 200.000 θέσεις εργασίας μέσα στην επόμενη δεκαετία. Αν και πολλές από αυτές έχουν εποχικό χαρακτήρα και προορίζονται για ανειδίκευτους ή ανθρώπους με την αντίστοιχη εργασιακή εμπειρία, υπάρχουν τομείς όπως οι διάφορες εναλλακτικές μορφές τουρισμού, στην πόλη και στην ύπαιθρο, ο συνεδριακός ή ο πολιτιστικός τουρισμός που αναπτύσσονται διαρκώς και απαιτούν στελέχωση με προσωπικό που είναι πιο εξειδικευμένο, από άποψη σπουδών και εμπειρίας, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικότεροι και βιωσιμότεροι εντός της παγκόσμιας αγοράς.
Ψηφιακή τεχνολογία και πληροφορική
Θυμάστε τον καιρό που πηγαίνατε σχολείο και οι μεγάλοι μιλούσαν με δέος για τα «κομπιούτερ» και το μέλλον, αλλά εσείς πήρατε τη θεωρητική κατεύθυνση επειδή είχατε κλίση στα αρχαία; Ε, λοιπόν, εκείνο το μέλλον είναι εδώ, πολύ καιρό τώρα, και μόνο ευοίωνο μπορεί να θεωρηθεί το ότι η κρίση δεν άγγιξε ιδιαίτερα τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τις ψηφιακές τεχνολογίες και την πληροφορική, καθιστώντας τα ως μία πολύ καλή επιλογή για κάθε νέο που ψάχνει να βρει τον ακαδημαϊκό του δρόμο με γνώμονα την επαγγελματική αποκατάσταση, μεταξύ άλλων.
Η ψηφιοποίηση ολόκληρων τομέων της καθημερινής μας δραστηριότητας, η άνοδος του ηλεκτρονικού εμπορίου και ο ραγδαίος ρυθμός με τον οποίο εξελίσσεται η τεχνολογία του διαδικτύου, είναι λίγα μόνο παραδείγματα που υπογραμμίζουν ότι η ζήτηση ανθρώπων με εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητες, προγραμματιστές, σχεδιαστές, τεχνικοί, αναλυτές ή διαχειριστές, μόνο ανοδική πορεία μπορεί να σημειώσει, ακόμη και κάτω απ’ τις παρούσες συνθήκες.
Πρωτογενής τομέας και μεταποίηση
Παρά την ένταση και την τελεολογία που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν των πρόσφατων αγροτικών κινητοποιήσεων, η σαρωτική κρίση της τελευταίας εξαετίας συνάντησε ιδιαίτερη αντίσταση απ’ τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα που είχε τις λιγότερες απώλειες σε θέσεις εργασίας από κάθε άλλον. Αν λάβουμε υπ’ όψιν την τάση που σημειώθηκε για επιστροφή στην ύπαιθρο και ενασχόληση με τη γεωργία, την τυποποίηση και τη μεταποίηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων τοπικού χαρακτήρα με δυνατότητες, μάλιστα, εξαγωγής και τροφοδοσίας εξειδικευμένων αγορών, καθώς και τις τάσεις ανάπτυξης και αναβάθμισης στην οινοποιία και τη μικροζυθοποιία, μπορούμε ίσως να δούμε λίγο φως στον, υποτιμημένο κατά καιρούς, πρωτογενή τομέα.
Και επειδή η οικονομική ενίσχυση για την επόμενη πενταετία είναι δεδομένη και η αλυσίδα απ’ την παραγωγή έως την κατανάλωση γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκη, μια σειρά από εξειδικεύσεις, απ’ την έρευνα και τον ποιοτικό έλεγχο μέχρι το μάρκετινγκ τροφίμων και τα logistics, γίνονται ακόμη πιο απαραίτητες ώστε ένα τοπικό προϊόν, για παράδειγμα, να γίνει ανταγωνιστικό, εξαγώγιμο και, τελικά, κερδοφόρο. Την ώρα, λοιπόν, που τα παραδοσιακά επαγγέλματα έχουν κορεστεί ένα πλήθος επιστημονικών τομέων ή παράπλευρων υπηρεσιών (π.χ. υπηρεσίες branding) συνδέονται όλο και πιο πολύ με την αγροτική οικονομία που από υπόθεση του «χωριού» δείχνει να γίνεται μια βιώσιμη επαγγελματική επιλογή.