«Είμαι 26 ετών και σε λίγους μήνες θ’ αποκτήσω το τρίτο μου παιδί. Στα είκοσι δύο μου χρόνια έγινα για πρώτη φορά μαμά και ήμουν παντρεμένη ήδη για 18 μήνες. Πιστεύω ότι γεννήθηκα για να γίνω νέα μαμά. Η δική μου μητέρα με απέκτησε όταν ήταν τριάντα τριών ετών και πιστεύει πως είναι καλύτερος γονιός γιατί ήταν πιο ώριμη όταν με έκανε. Μπορεί και να ισχύει αλλά είχε τους λόγους της που το έκανε: περίμενε να τελειώσει ο πατέρας μου τις σπουδές του και ήθελε να κάνει ταξίδια. Τότε αποφάσισε να μείνει έγκυος, όταν πλέον είχε τελειώσει με όλα.
Εγώ ξέρω ότι ήμουν πάντα μαμά. Θυμάμαι να παίζω ακόμα με τις κούκλες μου, όταν τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας μου είχαν σταματήσει. Καθόμουν σπίτι και φρόντιζα τα «μωρά» μου όταν άλλα κορίτσια πειραματίζονταν με το μακιγιάζ ή έβγαιναν ραντεβού. Ακόμα και όταν πήγαινα σε ένα πάρτι, προτιμούσα να προσέχω τα μωρά που ήταν εκεί και τρέλαιναν τις μαμάδες τους, όσο και αν με παρακαλούσαν οι φίλοι μου να παίξω μαζί τους. Όταν έκλεισα τα επτά ανακοίνωσα σε όλους ότι ήθελα να κάνω παιδιά. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να γίνω μαμά.
Στην εφηβεία μου, δεν βγήκα πολλά ραντεβού ούτε πήγαινα σε πάρτυ. Όχι γιατί δεν μ' άφηναν, αλλά γιατί δεν ήθελα! Δεν μου ταιριάζει αυτού τους είδους η διασκέδαση. Έκανα baby-sitting, διάβαζα, έβγαινα με τους καλύτερούς μου φίλους. Σε όλη μου τη ζωή έχω πάει μόνο μια φορά σε κλαμπ και άλλη μια σε πάρτι Πανεπιστημίου. Ούτε αυτά μου άρεσαν. Έτσι, όταν έγινα είκοσι, αποφάσισα ότι ήθελα να «σοβαρευτώ» και να δω τι θα κάνω με το μέλλον μου. Γνώρισα τον άντρα μου, παντρευτήκαμε ένα χρόνο αργότερα και έμεινα έγκυος εννέα μήνες μετά. Ήμαστε και οι δύο πανευτυχείς.
Όταν είσαι νέα μαμά, η ενέργεια που έχεις είναι τρομερή. Και εγώ και ο άντρας μπορούμε να παίζουμε με τα παιδιά ώρες ολόκληρες, να τα κυνηγάμε σ΄ όλο το σπίτι, να τρέχουμε και να κάνουμε το «άλογο» για να σκαρφαλώνουν πάνω μας. Οι δικοί μου γονείς, από την άλλη, στα σαράντα τους δεν είχαν την ίδια ενέργεια -θυμάμαι μάλιστα ότι πολλές φορές που ήθελα να παίξουμε, εκείνοι δεν μπορούσαν να' ακολουθήσουν τους ρυθμούς μου είτε γιατί τους πόναγε η πλάτη τους είτε γιατί ήταν πολύ κουρασμένοι.
Στην ίδια λογική, όταν διανύεις τη δεκαετία των είκοσι, ο ύπνος δεν είναι και τόσο πολύτιμος! Συνομήλικοί μας ξενυχτούσαν κάθε βράδυ σε πάρτι και μετά πήγαιναν κατευθείαν για δουλειά. Εγώ, αντίθετα, σηκωνόμουν οκτώ φορές μέσα σε μια νύχτα γιατί με ξύπναγαν τα παιδιά και μπορούσα να κάνω τα πάντα την επόμενη μέρα.
Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχτώ πως όταν γίνεσαι γονιός σε τόσο μικρή ηλικία, το… πορτοφόλι δεν είναι με το μέρος σου! Δεν έχουμε πολλά χρήματα, αλλά κάνουμε οικονομίες. Έχουμε καταλάβει, εξάλλου, ότι τα παιδιά δε νοιάζονται για «πολυτέλειες», γιατί διασκεδάζουμε όλοι μαζί με απλά, καθημερινά πράγματα.
Και η διασκέδαση είναι απίστευτη! Σίγουρα δεν είναι όλες οι μέρες τέλειες. Όταν αρρωσταίνουν, σε ξυπνάνε μέσα στο βράδυ ή δεν σου δίνουν σημασία. Όπως και να έχει, όμως, μ’ αρέσει να σηκώνομαι κάθε μέρα, να τα ξυπνάω, να τους φτιάχνω πρωινό και μετά να περνάμε τη μέρα μαζί. Μαζί τους, αποκτώ ακόμα περισσότερη ενέργεια. Μερικές φορές γυρνάω πίσω στα εφηβικά μου χρόνια και θυμάμαι όλα όσα σκεφτόμουν ότι ήθελα να κάνω με τα παιδιά μου. Και τα κάνω τώρα!
Έχω γνωρίσει πολλές καινούριες φίλες από τότε που έγινα μαμά. Σίγουρα, τα παιδιά μπορεί να ήταν η αιτία που γνωριστήκαμε, όμως κάνουμε πράγματα και μόνες μας, χωρίς εκείνα.
Ακόμα ένα καλό είναι ότι δεν χρειάστηκε να περάσω από στάδιο της «προσαρμογής». Όταν γίνεσαι μητέρα σε μεγαλύτερη ηλικία, έχεις αφιερωθεί στην καριέρα σου και έχεις πάνω από δέκα χρόνια «ελευθερίας» χωρίς παιδιά στην πλάτη σου, πρέπει να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες. Εγώ, από την άλλη, πέρασα από την εφηβεία κατευθείαν στο γάμο και τη μητρότητα. Γι’ αυτό, δεν έχασα τίποτα ούτε μου έλειψε η προηγούμενη ζωή μου.
Η εγκυμοσύνη και ο χρόνος που χρειάζεται μετά το σώμα σου για ν’ ανακάμψει ίσως είναι πιο εύκολα για ένα νέο οργανισμό. Εννοείται ότι είχα πονάκια και ενοχλήσεις, αλλά τίποτα υπερβολικό. Δεν μπορώ να το αποδείξω, γιατί και η μητέρα μου είχε ομαλή εγκυμοσύνη, αλλά υποθέτω ότι η ηλικία μου την έκανε ακόμα πιο εύκολη.
Δεν χρειάζεται ν’ αγχώνομαι για το αν θα προλάβω να κάνω όσα παιδιά θέλω. Στα 26 μου θα έχω ήδη τρία παιδιά και θα μπορώ να κάνω άλλα δύο πριν κλείσω τα τριάντα, χωρίς ν’ αγχώνομαι για το αν θα είμαι σε «προχωρημένη» ηλικία για να γίνω μητέρα. Το πόσα παιδιά θα κάνω είναι καθαρά θέμα δικής μου επιλογής και όχι μια απόφαση που θα εξαρτηθεί από την ηλικία μου.
Το αν θα έχω καταφέρει όλα όσα θέλω μέχρι τα τριάντα, θα φανεί στην πορεία. Δεν ξέρω πώς θα είμαι σε τέσσερα χρόνια. Απλώς υποθέτω ότι αν είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή σου, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Επιπλέον, το «χάσμα» γενεών είναι πολύ μικρότερο. Όταν είσαι μόλις είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από εκείνα, μπορεί ακόμα ν’ ακούς τη δική τους, μοντέρνα μουσική και να είσαι εξοικειωμένος με την τεχνολογία. Μπορεί να χορεύεις μαζί τους στο σαλόνι όταν βάζουν τ’ αγαπημένα τους τραγούδια και να σ’ αρέσει. Μπορεί, όταν φτάσεις τριάντα, να νιώθεις πιο κοντά στα έφηβα τότε παιδιά σου. Θα το δούμε…
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αρνητικό στι να είσαι «νέα μαμά». Τα μειονεκτήματα τα δημιουργεί περισσότερο η κοινωνία παρά εμείς. Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι δεν έχω ιδέα τι κάνω γιατί είμαι μικρή και ότι κανονικά δεν θα «έπρεπε» να έχω παιδιά. Όπως και να ‘χει, όμως, ό,τι και να σκέφτεται ο καθένας, εγώ δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!»
Πηγή: babble.com