Η καλή μέρα φαίνεται απ’ το πρωί
Το πρώτο πράγμα που αλλάζει στη ζωή δύο ανθρώπων εξαιτίας του παιδιού είναι το πρόγραμμά τους. Εκ των πραγμάτων, η μαμά είναι εκείνη που θα αναστατωθεί περισσότερο τον πρώτο καιρό, αλλά δεν χρειάζεται να είναι μόνη. Ο μπαμπάς που θέλει να είναι παρών, το κάνει από τις πρώτες ημέρες, όταν ξυπνά μαζί της τις ώρες που ξυπνά το μωρό και μαθαίνει να την αναπληρώνει όποτε η ξεκούραση τής είναι απολύτως απαραίτητη.
Αντίθετα, αν, παρ’ ότι οι συνθήκες το επιτρέπουν, ο συγχρονισμός με τη μαμά δεν φαίνεται να είναι προτεραιότητά του, η πιθανότητα ο σύζυγος να είναι «τουρίστας», όσον αφορά τα γονεϊκά του καθήκοντα, είναι μεγάλη. Θα στηρίξει, πιθανότατα, τη μαμά ψυχολογικά, αλλά δεν θα είναι σε θέση να την ελαφρύνει απ’ τα πρακτικά βάρη της μητρότητας.
Το παιδί, αποδέκτης της παρουσίας του
Δεν είναι εύκολο για έναν άντρα να είναι εκδηλωτικός, αλλά για να εισπράξει ένα παιδί την αγάπη του μπαμπά πρέπει να υποδηλώνεται με περισσότερα από μία φράση, χρειάζεται πραγματική φροντίδα και όσα συνεπάγεται αυτή. Ο μπαμπάς που θέλει να είναι παρών ξέρει πότε το παιδί χρειάζεται ένα χάδι ή μια αγκαλιά για να ηρεμήσει, πότε η ανησυχία του υποδηλώνει συγκεκριμένες ανάγκες και πώς να τις εξυπηρετήσει. Δεν αντικαθιστά τη μαμά, δίνει όμως στο παιδί την αίσθηση ότι έχει δύο ανθρώπους να βασίζεται.
Ο σύζυγος που δεν δείχνει πρόθυμος να εξοικειωθεί με το παιδί και να μάθει όσα πρέπει να ξέρει ένας γονιός για να είναι η παρουσία του ουσιώδης και εποικοδομητική, χάνει ένα μέρος των ευκαιριών που έχει να του δηλώσει την παρουσία του. Όσα χάι-φάιβ κι αν του κάνει δεν μπορούν ν’ αναπληρώσουν το χάδι που έρχεται τη στιγμή που το χρειάζεται.
Η σημασία του ποιοτικού χρόνου
Μεγαλώνοντας το παιδί, μαθαίνει τι να ζητά απ’ τη μαμά και τι απ’ τον μπαμπά και ο χρόνος που του δίνει ο καθένας τους ξεχωριστά αποκτά διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο σύζυγος που επιθυμεί να είναι παρών, φροντίζει ο χρόνος που έχει στη διάθεσή του με το παιδί (π.χ. βράδια και Σαββατοκύριακα, αν εργάζεται με συμβατικό ωράριο), να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του και να δίνει και στους δυο τους την ευκαιρία να δεθούν και να αποκτήσουν κοινές εμπειρίες που είναι αξιομνημόνευτες, όσο εφήμερες κι αν μοιάζουν αρχικά. Η κούραση και οι συνήθειές του μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, αφού η ενασχόληση με το παιδί είναι για εκείνον ανταποδοτική και όχι αγγαρεία.