Ερώτηση:
Έχω ένα αγοράκι 37 μηνών και το καλοκαίρι κόψαμε τη πάνα. Ενώ πάει πολύ καλά το πρωί, το βράδυ συνέχεια κατουριέται. Το πρόβλημά μου είναι ότι πίνει πολύ γάλα για να κοιμηθεί ενώ, αν δεν του δώσω, κλαίει ασταμάτητα. Το βράδυ, όμως, δεν ξυπνάει για να πάει για τσίσα και μπορεί να μείνει βρεγμένος για πολλές ώρες. Επειδή ο καιρός κρυώνει, φοβήθηκα μήπως αρρωστήσει και έτσι του ξαναέβαλα πάνα, με αποτέλεσμα τώρα κάνει επάνω του τσίσα και το πρωί. Έχω απελπιστεί. Τι μπορώ να κάνω;Απάντηση:
Πολλά παιδιά, παρά το ότι ελέγχουν την ούρησή τους την ημέρα, παρουσιάζουν απώλειες ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου (μεσημεριανού ή βραδινού). Έτσι παρατηρούμε ότι το 50% των παιδιών στην ηλικία των τριών ετών βρέχεται στον ύπνο του, στα τέσσερα έτη το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 20-25%, στα πέντε χρόνια το 15% και έκτοτε κάθε χρόνο σταματάει. Η διαδικασία αυτή αποκαλείται Πρωτοπαθής Νυκτερινή Ενούρηση και δεν χρειάζεται περεταίρω έλεγχος καθώς είναι γνωστοί οι λόγοι, που την προκαλούν, ενώ δεν υπάρχει καμία οργανική πάθηση που να συνδέεται με αυτή.
Οι λόγοι, λοιπόν, μπορεί να είναι :
Οικογενειακή προδιάθεση, δηλαδή αν κάποιος από την οικογένεια του μπαμπά ή της μαμάς παρουσίαζε μικρός νυκτερινή ενούρηση.
Βαθύς ύπνος. Τα παιδιά αυτά κοιμούνται πολύ βαριά, κυρίως τις δύο πρώτες ώρες αφού ξαπλώσουν και την τελευταία ώρα πριν ξυπνήσουν. Κατά κανόνα παρουσιάζουν απώλειες αυτές τις δύο περιόδους.
Ο σημαντικότερος λόγος, βέβαια, είναι η αστάθεια της κύστης που παρουσιάζουν. Σε όλα τα παιδιά από τη γέννησή τους, η ουροδόχος κύστη παρουσιάζει μία «αστάθεια» δηλαδή κάνει συχνά συσπάσεις, που δεν ελέγχονται και προκαλούν έξοδο ούρων, γι' αυτό αρχικά ουρούν πολύ συχνά. Όσο μεγαλώνει το παιδί, οι συσπάσεις αυτές γίνονται πιο αραιές, μέχρι να εξαλειφθούν τελείως. 'Ετσι, προοδευτικά αρχίζει να αποκτά τον έλεγχο των σφιγκτήρων και πλέον ελέγχει την ούρησή του και «βγαίνει» από τις πάνες.
Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγων είναι οι κακές συνήθειες ούρησης που παρουσιάζουν τα περισσότερα παιδιά, κατά την διάρκεια της ημέρας, δηλαδή αναβάλλουν την ούρηση, ταλαιπωρώντας έτσι την ουροδόχο κύστη και αυξάνοντας την αστάθειά της.
Οι οδηγίες που δίνω στις περιπτώσεις αυτές είναι:
1. Μεγάλη υπομονή, χωρίς μαλώματα, εκνευρισμό και απογοήτευση.
2. Θα σηκώνετε τον μικρό ΜΟΝΟ μέσα στο πρώτο 24ωρο αφού κοιμηθεί, για να πάει να ουρήσει και εάν ξυπνάτε νωρίτερα το πρωί, πάλι την τελευταία ώρα πριν ξυπνήσει (και ας είναι βρεγμένος).
3. Θα ελαττώνετε την λήψη υγρών, όσο πλησιάζει η ώρα ύπνου.
4. Θα προσπαθήσετε κατά την διάρκεια της ημέρας να τον κάνετε πηγαίνει τακτικά (ανά τρίωρο) στην τουαλέτα.
5. Θα τον επιβραβεύετε για τις «στεγνές πάνες».
5. Εξυπακούεται βέβαια ότι δεν θα του φοράτε πάνες!