Ερώτηση:
Κάθε φορά που έρχεται κάποιος φίλος στο σπίτι, που δεν τον έχει ξαναδεί ή τον έχει δει λίγες φορές, το παιδί μου (3 ετών) ντρέπεται υπερβολικά. Αρνείται πεισματικά να του μιλήσει, δεν απαντάει, ενώ κάποιες φορές έβαλε τα κλάματα. Πώς θα τον κάνω να εξοικειωθεί με άγνωστα πρόσωπα και να είναι πιο κοινωνικός; Σημαίνει αυτό κάτι για τη συμπεριφορά του όταν θα πάει σχολείο; Θα του είναι εύκολο να κάνει φίλους;Απάντηση:
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτήν την ηλικία τα περισσότερα παιδιά δεν εμπιστεύονται τους «ξένους», δηλαδή τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλά. Αισθάνονται συνήθως ασφάλεια με τη μαμά και τον μπαμπά και υποψιάζονται τα περισσότερα άτομα που προσπαθούν να τα πλησιάσουν. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι περισσότεροι ενήλικες γαργαλάνε, κάνουν μορφασμούς ή αγκαλιάζουν τα μικρά παιδιά, χωρίς να προσπαθήσουν να τα πλησιάσουν σιγά-σιγά, το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο. Σίγουρα είναι καλό το παιδί να μην εμπιστεύεται οποιονδήποτε άνθρωπο που δεν ξέρει. Επίσης τα παιδιά που δεν έρχονται σε επαφή με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα στο περιβάλλον τους μπορεί να είναι πιο ντροπαλά.
1. Αν δείτε ότι το παιδί σας αρνείται να μιλήσει σε κάποιον γνωστό σας, μην το πιέσετε. Δώστε του το χρόνο του και σίγουρα μην το κοροϊδέψετε λέγοντας, πχ, «τι ανοησίες είναι αυτές» ή «πήγαινε αμέσως στη θεία και δώσε της ένα φιλάκι». Αφήστε το χωρίς να το κάνετε θέμα και εκείνο σιγά σιγά θα αποφασίσει να πλησιάσει τους άλλους αν θέλει.
2. Εξηγήστε στους γνωστούς σας ότι τα μικρά παιδιά χρειάζονται πάντα λίγο χρόνο για να πλησιάσουν τους άλλους και μην δείχνετε να ντρέπεστε για το αγοράκι σας.
3. Γενικά είναι καλό να παίρνετε το παιδί μαζί σας όταν συναντιέστε με φίλους ή πηγαίνετε για ψώνια, ώστε να έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να συνηθίζει την παρουσία τους.
4. Μην δίνετε επίθετα στο παιδί όπως «φοβισμένο», «αντικοινωνικό» κ.λπ. που θα είναι δύσκολο να εξαλείψετε αργότερα. Δεχτείτε τα παιδί όπως είναι, βοηθήστε το και μην σκέφτεστε τι θα πουν οι άλλοι, αλλά να σας νοιάζει περισσότερο η ομαλή προσαρμογή του σιγά-σιγά.
5. Μην αγχώνεστε και μην νομίζετε ότι δεν θα έχει φίλους αργότερα ή ότι θα αντιμετωπίζει προβλήματα στο σχολείο. Τα καλά νέα είναι ότι σιγά-σιγά τα παιδιά μαθαίνουν να εμπιστεύονται τους ανθρώπους που συναντούν στο περιβάλλον τους και το πρόβλημα ελαττώνεται. Φυσικά πάντα θα υπάρχουν διαφορές από παιδί σε παιδί, γιατί το καθένα είναι μοναδικό και έχει τη δική του προσωπικότητα.
*H Βίκυ Λαγκαδιανού, Παιδοψυχολόγος M.Sc., P.M.Sc., Σύμβουλος Οικογενειακής Θεραπείας Ευρωκλινικής Παίδων