1. Αίτια
Σύμφωνα με τον οδοντίατρο κ. Καραντώνη , η κύρια αιτία για τα στραβά δόντια των παιδιών είναι η κληρονομικότητα, και συγκεκριμένα η δυσαρμονία που παρατηρείται ανάμεσα στο μέγεθος της γνάθου και το μέγεθος των δοντιών, με αποτέλεσμα τα δόντια να μην έχουν επαρκή χώρο για να αναπτυχθούν. Υπάρχει, επίσης, το ενδεχόμενο προβλήματος σκελετικής φύσης, που σχετίζεται με θέματα ανάπτυξης των γνάθων μεταξύ τους και μπορεί να προκαλέσουν δυσαρμονία στην εμφάνιση των δοντιών.
Εκτός της κληρονομικότητας, η πιπίλα μπορεί να φταίει για τα στραβά δόντια του παιδιού σας. Η παρατεταμένη χρήση της είναι πιθανό να οδηγήσει σε ορθοδοντικά προβλήματα, όπως τα στραβά δόντια, αλλά και σε οδοντιατρικά προβλήματα, όπως η τερηδόνα.
Για τις μεγαλύτερες ηλικίες, κάποιες αθώες, καθημερινές συνήθειες -που μάλλον δεν υποπτεύεστε -ίσως είναι η αιτία για τα στραβά δόντια του παιδιού. Για παράδειγμα, αν συνηθίζει να πιπιλάει για χρόνια το δάχτυλό του, ενώ έχει πλέον μεγαλώσει, αν τρώει επίμονα τα νύχια του ή του αρέσει δαγκώνει σκληρά αντικείμενα, όπως οι μαρκαδόροι και οι ξυλομπογιές, είναι πολύ πιθανό η διάταξη των δοντιών του να αλλάξει προς το χειρότερο, προκαλώντας "συνωστισμό".
Η διατροφή μπορεί να παίζει και εκείνη ένα μικρό, έμμεσο ρόλο, γιατί πλέον συνηθίζεται τα μικρά παιδιά να καταναλώνουν τροφές που δεν χρειάζονται ιδιαίτερη μασητική προσπάθεια, γεγονός που μπορεί να εμποδίσει την σωστή ανάπτυξη των δοντιών και των γνάθων.
2. Θεραπεία
Όπως επισημαίνει ο γιατρός, το παιδί θα πρέπει να πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη στον οδοντίατρο στην ηλικία των τεσσάρων με πέντε ετών. Τότε, ο ειδικός θα αξιολογήσει τα δόντια του και θα δει αν το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο ορθοδοντικό πρόβλημα. Σε τόσο μικρή ηλικία, η χρήση ορθοδοντικών μηχανισμών ενδείκνυται εφόσον διαπιστωθούν πρόωρες απώλειες των πρώτων δοντιών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί επαρκής χώρος για την ανάπτυξη των μόνιμων δοντιών. Ο ειδικός, επίσης, θα κρίνει αν το παιδί πρέπει να ακολουθήσει άμεσα θεραπεία για την αποκατάσταση της ίσιας οδοντοστοιχίας του ή αν μπορεί να αναβληθεί για κάποιο διάστημα, ανάλογα με την σοβαρότητα του προβλήματος.
Αν το παιδί χρειαστεί να ακολουθήσει κατασταλτική ή προληπτική ορθοδοντική θεραπεία, αυτή μπορεί αν αρχίσει ακόμα και από τα πέντε έτη. Έτσι, το παιδί μπορεί να την ...γλυτώσει και ίσως να μην χρειαστεί να βάλει σιδεράκια όταν μεγαλώσει. Διαφορετικά, η πιο συνηθισμένη ηλικία στην οποία τα παιδιά φοράνε για πρώτη φορά σιδεράκια είναι μεταξύ εννέα και έντεκα ετών.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, είναι πιθανή η θεραπεία με το λεγόμενο εξωστοματικό, το οποίο χρησιμοποιείται για προβλήματα που οφείλονται σε σκελετικές ανωμαλίες και απαιτούν ισχυρές ορθοδοντικές δυνάμεις. Άλλες φορές, αρκεί η χρήση μηχανισμών που είναι σχεδόν αόρατοι, όπως οι διαφανείς νάρθηκες των δοντιών, και αποτελούν τη λύση για ένα καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
Η διάρκειά της θεραπείας διαφέρει από άτομο σε άτομο γιατί κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ωστόσο, Η πιο συνηθισμένη διάρκεια που τα παιδιά φοράνε σιδεράκια είναι δύο με δυόμισι χρόνια, αλλά μπορεί να διαρκέσει περισσότερο, αν το πρόβλημα είναι μεγάλο.
Το κόστος της εξαρτάται αποκλειστικά από το μηχανισμό που θα χρησιμοποιηθεί και από την σοβαρότητα και την φύση της βλάβης που έχει προκληθεί.
Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να απευθυνθούν στον ορθοδοντικό μόλις εντοπίσουν κάποιο πρόβλημα και να μην αφήσουν να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα. Παράλληλα με την θεραπεία, θα πρέπει να ακολουθούνται όλες οι περαιτέρω οδηγίες του γιατρού για την διατήρηση της σωστής στοματικής υγιεινής, όπως για παράδειγμα το σωστό και συχνό βούρτσισμα των δοντιών. Με έγκαιρη αντιμετώπιση, το παιδί θα μπορέσει να αποκτήσει ένα λαμπερό και υγιές χαμόγελο!