Να επιβάλλουν ονόματα για τα παιδιά
Μπορεί στην Ελλάδα η παράδοση του να παίρνει το παιδί το όνομα του παππού και της γιαγιάς καλά να κρατεί ακόμα, όμως -όπως κάθε παράδοση- δεν θα πρέπει να αποτελεί νόμο, παρά να τηρείται μόνο εφόσον οι γονείς του παιδιού το επιθυμούν. Καλό θα είναι, λοιπόν, κάποια στιγμή οι γιαγιάδες και οι παππούδες να γίνουν πιο διακριτικοί στην επιβολή της εν λόγω παράδοσης και να επιτρέπουν στα παιδιά τους να αποφασίζουν εκείνα για το όνομα του παιδιού τους!
Να αγοράζουν δώρα για το παιδί χωρίς να ρωτήσουν τους γονείς
Όχι, η μικρή τους εγγονή δεν χρειάζεται μια 34η Barbie στα μόλις 3μιση χρόνια της. Ούτε ένα πανάκριβο tablet. Ούτε, φυσικά, ένα όπλο που να μοιάζει με πραγματικό καλάζνικοφ είναι το κατάλληλο δώρο για ένα 5χρονο αγόρι, όσο κι αν τους παρακαλάει. Και, τέλος πάντων, πριν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε αγορά παιχνιδιού για το παιδί, ειδικά αν πρόκειται να ξοδέψουν πολλά χρήματα, θα πρέπει οπωσδήποτε να συνεννοούνται πρώτα με τους γονείς. (Ή έστω να μην παρεξηγούνται αν το δώρο τους δεν φτάσει ποτέ στα χέρια του παραλήπτη).
Να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά με τις πεποιθήσεις τους
Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύει η γιαγιά και ο παππούς, το παιδί δεν θα πάει στην κόλαση αν δεν πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, ούτε υπάρχει λόγος να βρίζει τον εκάστοτε πρωθυπουργό, επειδή ο παππούς του είναι αντίθετων πολιτικών πεποιθήσεων.
Να μην ενημερώνουν τους γονείς για το πού βρίσκονται ανά πάσα στιγμή με τα παιδιά
Δεν είναι ότι δεν τους εμπιστεύεστε. Έχει να κάνει αποκλειστικά με την ασφάλεια του παιδιού σας, το να γνωρίζετε αν είναι στο σπίτι ή όχι, και αν οι παππούδες έχουν μαζί τους το κινητό.
Να αμφισβητούν τη μαμά και τον μπαμπά μπροστά στα παιδιά
Από τις χειρότερες συνήθειες των παππούδων, οι οποίοι συχνά ξεχνούν ότι τα παιδιά τους έχουν αποκτήσει δικά τους παιδιά, τα οποία έχουν αυτιά και μυαλό και καταλαβαίνουν απόλυτα τι σημαίνει το «πάντα το έλεγα ότι δεν θα είσαι υπεύθυνη μάνα!».
Να ξεχωρίζουν τα εγγόνια τους
Σε καμία περίπτωση δεν το συνειδητοποιούν και δεν το κάνουν σκόπιμα, όμως θα πρέπει να τους το τονίζετε κάθε φορά που αντιλαμβάνεστε ότι κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά σας, εξηγώντας τους πώς η συμπεριφορά τους αυτή μπορεί να πληγώνει βαθιά το ένα ή το άλλο.
Να δημιουργούν ενοχές στις μαμάδες
Δεν είναι λίγες οι γιαγιάδες που αρκετά συχνά λένε στις μαμάδες (ακόμα κι αν είναι κόρες τους) ότι «όταν εγώ είχα μικρά παιδιά, δεν είχα πάει ούτε μια βόλτα!», κάνοντάς τις να νιώθουν άσχημα για την ανάγκη τους αυτή. Κάποιες άλλες κατηγορούν τους γονείς ότι είναι υπερβολικά αυστηροί ή ότι δεν έχουν δώσει τις απαραίτητες αρχές στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να έρχονται σε ρήξη μεταξύ τους και να επηρεάζεται έτσι και η σχέση τους με τα παιδιά.
Να αδιαφορούν για τους διατροφικούς κανόνες των γονιών
Όχι, το να δώσουν μια φορά ένα γλυκό στο παιδί δεν πειράζει! Ούτε το να υποκύψουν στην παράκλησή του να μην πιει άλλο γάλα. Πειράζει, όμως, όταν συστηματικά του «χώνουν» καραμέλες στις τσέπες και του προσφέρουν junk food και αναψυκτικά, ενώ οι γονείς έχουν αυστηρά ζητήσει το αντίθετο. Πειράζει, μάλιστα, ακόμα περισσότερο όταν το κάνουν κρυφά! Δείχνει αφενός έλλειψη σεβασμού προς τους γονείς, αφετέρου αδιαφορία προς την υγεία του παιδιού.
Να κακολογούν τους γονείς στα παιδιά
Μπορεί να μην συμπάθησαν ποτέ τον γαμπρό τους, μπορεί να διαφωνούν με την επιλογή της μαμάς να επιστρέψει στην δουλειά, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να εκδηλώνουν την δυσαρέσκειά τους μπροστά στα παιδιά, υποτιμώντας έτσι τους γονείς τους.
Να πηγαίνουν τα παιδιά για κούρεμα-έκπληξη!
Όχι! Απλά, όχι!
Να προσπαθούν να εκμαιεύσουν πληροφορίες από τα παιδιά
«Λοιπόν, τι ώρα γύρισε ο μπαμπάς χθες;» και «γιατί ήταν στεναχωρημένη η μαμά;» και «τι λέγατε ψιθυριστά με την άλλη σου γιαγιά στο τηλέφωνο;» -οι παππούδες δεν θα πρέπει ποτέ να βάζουν τα παιδιά σε θέση σπιούνου ή καταδότη και να σπέρνουν ζιζάνια στα αθώα μυαλουδάκια τους. Αν θέλουν να ρωτήσουν κάτι, είτε από περιέργεια είτε από πραγματικό ενδιαφέρον, οφείλουν να απευθύνονται αποκλειστικά στους γονείς.
Να απαιτούν τα παιδιά να τους επισκέπτονται (αλλιώς να κρατούν μούτρα)
Τόσο τα παιδιά τους, όσο και τα εγγόνια τους, θα πρέπει να τους επισκέπτονται όποτε έχουν την επιθυμία και την δυνατότητα, και όχι από φόβο ότι οι παππούδες θα "κρατήσουν μούτρα". Το να θεωρούν αυτονόητο και να απαιτούν ότι π.χ. κάθε Κυριακή ή κάθε Πάσχα τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους θα πρέπει να τρώνε μαζί τους είναι καταπιεστικό και αρκετά εγωιστικό –ειδικά αν υπάρχουν κι άλλοι παππούδες ή αν, τέλος πάντων, η οικογένεια θέλει να προγραμματίσει κάτι άλλο.