Ναι, αν είστε μαμά έχετε πολλούς λόγους να νιώθετε ενοχές για το κάθε τι –σημαντικό ή ασήμαντο. Τα καλά νέα είναι ότι δεν είστε μόνη. Κι αφού οι μαμάδες που έχουν ακριβώς την ίδια λίστα ενοχών με εσάς είναι πολλές, τότε –προφανώς- δεν είστε η χειρότερη μαμά του κόσμου.
Ιδού 10 κοινές ενοχικές σκέψεις που κάνουν σχεδόν όλες μαμάδες.
«Χάνω την ψυχραιμία μου και του φωνάζω.»
Οι σύγχρονες μαμάδες (με υγιή τρόπο σκέψης) δεν εκτονώνουν με βία το θυμό ή τον εκνευρισμό τους. Είναι όμως άνθρωποι και οι άνθρωποι χάνουν καμιά φορά την ψυχραιμία τους. Έτσι, αν έχετε παιδιά είναι βέβαιο ότι έχετε βασανιστεί από τύψεις επειδή σε κάποια δύσκολη και πιεστική στιγμή βάλατε τις φωνές στο παιδί. Αν σας συμβαίνει τακτικά, τότε ίσως πρέπει να επισκεφτείτε έναν ειδικό για να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε τον εκνευρισμό σας. Αν τα περιστατικά φωνών είναι μεμονωμένα, μην αυτό-μαστιγώνεστε. Προσπαθήστε να ελέγξετε τον εαυτό σας και χαρείτε με κάθε μικρή βελτίωση που επιτυγχάνετε. (Μπορείτε να δείτε εδώ μερικά χρήσιμα tips για να μένετε ψύχραιμη.)
«Δεν έχω αρκετό χρόνο να του αφιερώσω.»
Οι εργαζόμενες μαμάδες ζουν κουβαλώντας σχεδόν μόνιμα αυτή την ενοχή: ότι δεν διαθέτουν στο παιδί τους τον απαιτούμενο χρόνο (ενοχή που δεν παραλείπει να βασανίσει και τους περισσότερους μπαμπάδες). Η κούρασή σας το βράδυ μπορεί να κάνει το παραμύθι πριν τον ύπνο που του υποσχεθήκατε να μοιάζει αδύνατο, όμως πρέπει να κάνετε κουράγιο μαμάδες. Έστω μισή ώρα από τον περιορισμένο χρόνο σας, αρκεί για να φτιάξετε για το παιδί σας αναμνήσεις μητρικής αγάπης και τρυφερότητας.
«Αναγκάστηκα να το στείλω στον παιδικό σταθμό πολύ νωρίς.»
Έτερο πρόβλημα των εργαζόμενων μαμάδων. Η άδεια τελειώνει και η μαμά αναγκάζεται να επιστρέψει στη δουλειά. Και τότε, αν δεν υπάρχει κανένας κοντινός ικανός και εμπιστεύσιμος άνθρωπος να αναλάβει το μωρό, η μαμά αναγκάζεται να το στείλει σε βρεφονηπιακό σταθμό κόντρα στα κηρύγματα των παιδοψυχολόγων που μιλούν για φόβο εγκατάλειψης σε μικρές ηλικίες. Αν βασανίζεστε απ’ αυτή την ενοχή, διαβάστε αυτό το… ανακουφιστικό άρθρο που περιγράφει πώς ο βρεφονηπιακός σταθμός δεν σημαίνει ότι ήρθε η καταστροφή του σύμπαντος (ή της ψυχολογίας του μωρού σας).
«Έχω αδυναμία σε ένα από τα παιδιά μου.»
Αν φέρατε στον κόσμο περισσότερα από ένα παιδιά, τότε σίγουρα έχετε νιώσει έστω και μία φορά ότι ίσως δείχνετε προτίμηση σε κάποιο από τα παιδιά σας. Μήπως όμως είστε αυστηροί με τον εαυτό σας; Η εκπλήρωση των αναγκών του Βενιαμίν της οικογένειας ίσως πράγματι καταλήγει να αδικεί πότε πότε το μεγαλύτερο παιδί βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις δικές του ανάγκες. Οι μικροαδικίες είναι όμως μέσα στο πρόγραμμα της (οικογενειακής) ζωής.
«Τσακωνόμαστε μπροστά του.»
Αν έχετε τύψεις γι’ αυτό τον λόγο, τότε σταματήστε να καυγαδίζετε με ένταση. Το παιδί δεν πρέπει να γίνεται μάρτυρας στιγμών μεγάλης έντασης και προσβολών για δεκάδες λόγους (μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με την αρνητική επίδραση των καυγάδων εδώ). Οι υγιείς διαφωνίες και ο δημιουργικός αντίλογος όμως δεν έχουν κανένα λόγο να αποσιωπούνται.
«Άλλα λέω κι άλλα κάνω –είμαι λάθος πρότυπο.»
Έχετε σίγουρα διαβάσει/σκεφτεί/ακούσει ότι τα παιδιά μιμούνται πράξεις, όχι λόγια. Επίσης έχετε σίγουρα πιάσει τον εαυτό σας να κάνει ένα σωρό απ’ αυτά που πασχίζετε να μάθετε στο παιδί να μην κάνει. Μπορεί να σας ξέφυγε μια απ’ τις «απαγορευμένες» λέξεις ενώ οδηγείτε, να καπνίζετε μπροστά στο παιδί, να πετάξετε αφηρημένη ένα σκουπίδι στο δρόμο ή να φερθήκατε με αγένεια σε κάποιον. Σίγουρα αυτές οι συμπεριφορές δεν κερδίζουν έπαινο. Είναι όμως ανθρώπινο καμιά φορά ο αυτοέλεγχος να χαλαρώσει και να παραβείτε κάποιον σημαντικό κανόνα. Παραδεχτείτε το λάθος σας, ζητήστε συγγνώμη αν χρειάζεται και διορθώστε τις αρνητικές επιπτώσεις –οι ενοχές δεν θα λύσουν το πρόβλημα.
«Δεν τρώει σωστά.»
Δεν έχετε αφιερώσει τον απαιτούμενο χρόνο για του μάθετε να τρώει φρούτα και λαχανικά. Είστε πολύ κουρασμένη για να μαγειρέψετε κι έτσι ετοιμάζετε κάτι πρόχειρο και όχι ιδιαίτερα θρεπτικό. Οι γονείς των φίλων του είναι πιο ελαστικοί και επιτρέπουν γλυκά και παγωτά σε μεγαλύτερη συχνότητα από εσάς –έτσι, μοιραία και το δικό σας παιδάκι θα καταναλώσει κάποια από τις τροφές-φίλους της τερηδόνας. Δεν είστε ο χειρότερος γονιός του κόσμου. Αν ο κανόνας είναι μια ισορροπημένη διατροφή, μερικές παρασπονδίες δεν αξίζουν για να σας κάνουν να νιώθετε ενοχικά.
«Χρησιμοποιώ την τηλεόραση σαν… νταντά.»
Όλες σχεδόν οι σύγχρονες μαμάδες έχουν ταλανιστεί απ’ αυτή την ενοχή (έκτος από τις λίγες, ηρωικές που πήραν την απόφαση να απαλλαχθούν οριστικά από την τηλεόραση). Όλο και κάποιο πρωινό Σαββάτου έχετε αφήσει το παιδί μπροστά στην τηλεόραση για να ξεκλέψετε λίγο ύπνο ή για να κάνετε ένα γρήγορο μπάνιο. Και ποιος δεν το έχει κάνει;
«Το αφήνω πολύ συχνά στους παππούδες του.»
Πολλά παιδάκια μεγαλώνουν και ανατρέφονται στον ίδιο βαθμό από τους γονείς τους και από τον παππού και τη γιαγιά. Και καμιά φορά, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν έχουν αρκετή ενέργεια ή διάθεση για δημιουργικό παιχνίδι, με αποτέλεσμα το παιδί να περνάει το χρόνο του βλέποντας παιδικά. Αν έχετε τη δυνατότητα να παρέχετε στο παιδί την «παρέα» ενός πιο δραστήριου, κεφάτου και φρέσκου ανθρώπου κάντε το χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν, απ’ την άλλη, η επιλογή σας είναι μία και μοναδική, τότε είστε αναγκασμένοι να το δεχτείτε και απαλλαγμένοι από ενοχές να κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε στον κοινό σας χρόνο.
«Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να του προσφέρω όλα όσα θα ήθελα»
Ίσως σας έχει τύχει να νιώσετε την καρδιά σας να ραγίζει (συγχωρήστε μας για τη μελό έκφραση –σ’ αυτή την περίπτωση είναι συχνά ακριβής) όταν για πολλοστή φορά το παιδί κάτι σας ζητάει κι εσείς απαντάτε «δεν έχουμε λεφτά». Ή, αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο, έχετε νιώσει ντροπή που δεν έχετε τη δυνατότητα να το «γράψετε» σε μια δεύτερη ξένη γλώσσα ή σε στο χόμπι που προτιμά.
Οι εποχές είναι δύσκολες και, κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι που τα χρήματα τους περισσεύουν λίγοι. Θυμηθείτε ότι δεν είστε ο μόνος γονιός σ’ αυτό τον κόσμο που δυσκολεύεται να ανταποκριθεί οικονομικά στα «θέλω» του παιδιού του. Και, μην ανησυχείτε, δεν θα σας κρατήσει κακία. Καλύψτε το κενό με χάδια, αγάπη και πολύ παιχνίδι. Είναι όλα τσάμπα.