Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Είμαι ανύπαντρη μητέρα ενός κοριτσιού 9 ετών. Όταν έμεινα έγκυος, ο τότε σύντροφός μου και πατέρας της μικρής επέλεξε να φύγει. Εγώ τον άφησα και δεν προσπάθησα καθόλου να τον πιέσω. Από τότε δεν τον είδα ποτέ ξανά και φυσικά η κόρη μου είναι αγνώστου πατρός. Λίγο καιρό μετά την γέννηση της κόρης μου, έμαθα από την γειτονιά που κατοικώ, ότι αυτός λέει πως η κόρη μου δεν είναι δική του. Αδιαφόρησα και συνέχισα τη ζωή μου. Ο πατέρας της μένει ένα τετράγωνο μακριά από το σπίτι μας, όμως δεν τον έχω δει. Θέλω λοιπόν να ρωτήσω: Να του μιλήσω, να του πω για το κοριτσάκι μας; Δεν θέλω διατροφή, ούτε χρήματα, απλά να την γνωρίσει. Και συγκεκριμένα, δεν το θέλω τόσο εγώ, όσο οι γνωστοί μου και οι φίλοι μου, που λένε ότι θα ήταν καλό για το παιδί. Εγώ όμως πιστεύω, ότι αν ήθελε, θα με είχε βρει ή θα την είχε βρει, άρα όλα τα άλλα είναι περιττά. Η κόρη μου ξέρει ότι ο μπαμπάς της έφυγε επειδή δεν ήθελε παιδιά. Ξέρει το όνομά του και πού μένει. Τον ζητάει, αλλά όχι πάρα πολύ. Μένω με τους γονείς μου, βλέπετε. Εσείς τι με συμβουλεύετε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.Απάντηση:
Θα μπορούσατε να κάνετε μια συζήτηση με τον πρώην σύντροφό σας, αλλά θα ήταν καλό, η κόρη σας να μην το γνωρίζει, ώστε να μην ελπίζει σε κάτι. Ο λόγος που της παρουσιάσατε ως αιτία της φυγής του πατέρα της, δεν ήταν ο καλύτερος, διότι τον βιώνει απορριπτικά συν την συμπεριφορά του. Επίσης, δεν ήταν φρόνιμο να της πείτε πού μένει ο μπαμπάς της, διότι θα ζει στην γειτονιά με την ελπίδα/αγωνία μήπως τον δει. Προσπαθήστε να φέρεστε στην κόρη σας ως παιδί, χωρίς να της μιλάτε ισότιμα. Κάποια πράγματα είναι νωρίς να τα διαχειριστεί. Προστατέψτε την. Ως προς την ερώτησή σας, μιλήστε του, μήπως και διακινηθεί χωρίς να γνωρίζει η κόρη σας κάτι.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.