Αν για κάθε μία τέτοια αφορμή ταράζεστε, χάνετε την ψυχραιμία σας ή θυμώνετε τότε θα είστε μόνιμα ταραγμένη/ αλλόφρων/ θυμωμένη (τουλάχιστον για τα πρώτα 5,6,18 χρόνια της ζωής του παιδιού). Η υπομονή είναι το σημαντικότερο «όπλο» στη φαρέτρα σας. Γι' αυτό τα δέκα tips που ακολουθούν επιχειρούν να σας βοηθήσουν να γίνετε περισσότερο υπομονετικοί και ψύχραιμοι γονείς.
1. Χρειάζεται πραγματικά να πείτε «όχι»; Υπάρχουν συγκυρίες στις οποίες οι γονείς, από κεκτημένη ταχύτητα ή ελλείψει πολλής ανάλυσης λένε περιττά «όχι», με αποτέλεσμα να δίνονται περιττές «μάχες». Μήπως δεν είναι πραγματικά σημαντικό να φορέσει αυτή την μπλούζα αντί της άλλης; Ή να φάει τα 4/5 του φαγητού του; Ή να λερωθεί με μαρκαδόρους;
2. Πάρτε το απόφαση: η φασαρία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σας. Είναι πολύ λογικό τα νεύρα σας να ταράζονται όταν το παιδί σας αποφασίζει να παίξει ντραμς με τις κατσαρόλες, αλλά σκεφτείτε το καλύτερα. Τι πιθανότητες υπάρχουν να μείνει ένα 3χρονο ήσυχο;
3. Ξεχάστε την απόλυτη καθαριότητα και την τάξη. Πρέπει να συμβιβαστείτε μ' αυτό, αλλιώς θα οδηγηθείτε στο Δρομοκαΐτειο. Τα παιδιά ανακαλύπτοντας τον κόσμο, τον εαυτό και τα όριά τους θα κάνουν ζημιές –μικρές και μεγάλες- και αταξίες. Παιδιά ίσον λεκέδες, ζημιές, παιχνίδια σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Όσο πιο γρήγορα συμβιβαστείτε με το ακατάστατο σπίτι σας, τόσο το καλύτερο –τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
4. Κοιμηθείτε όσο πιο πολύ μπορείτε. Για να είναι κανείς νηφάλιος, πρέπει να είναι ξεκούραστος. Και για να είναι κανείς ξεκούραστος, πρέπει να κοιμάται. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πρέπει να στερηθείτε εξόδους, βιβλία, ταινίες και παρέα προκειμένου να είστε... ετοιμοπόλεμοι και με καθαρό μυαλό.
5. Είστε το πρότυπό τους. Οι ειδικοί το γράφουν με κάθε ευκαιρία: τα παιδιά μιμούνται πράξεις, όχι λόγια. Πριν χάσετε την ψυχραιμία σας σκεφτείτε ότι η (έξω φρενών) εικόνα σας θα αποτελέσει παράδειγμα για τα παιδιά σας. Το θέλετε;
6. Εσείς είστε ο ενήλικας –τα παιδιά δικαιολογούνται απόλυτα να είναι παράλογα. Ό,τι κι αν κάνει ένα παιδί δικαιώνεται από... την ιδιότητα του παιδιού. Ακόμη κι αν ο γιος ή η κόρη σας συμπεριφέρεται έτσι ώστε σας κάνει να σκέφτεστε «μα, τι κακομαθημένο!», θυμηθείτε ότι η έκβαση της διαφωνίας/ τσακωμού κρίνεται μόνο από εσάς. Αν μείνετε ήρεμη και σταθερή όλα θα πάνε καλά.
7. Να είστε επιεικείς με τον εαυτό σας. Στο μυαλό αρκετών γονιών κυριαρχεί η ενοχική σκέψη «Αν ήμουν σωστός/η, δεν θα έχανα την υπομονή μου!». Δεν είναι έτσι. Τα δυνατά συναισθήματα συνήθως «μπλοκάρουν» την καθαρή σκέψη. Ως εκ τούτου, είναι λογικό και απόλυτα ανθρώπινο να «θολώνετε» από τη σύγχυση όταν η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου.
8. Ο κανόνας του μετρήματος: Σίγουρα το έχετε διαβάσει/ακούσει ξανά: όταν οι τόνοι ανεβαίνουν και νιώθετε ότι θα εκραγείτε, πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές και μετρήστε μέχρι το 10 (ή, εν ανάγκη, το 100) πριν μιλήσετε ή πράξετε. Εναλλακτικά, πείτε στο παιδί «είμαι αρκετά εκνευρισμένη τώρα, γι' αυτό θα συζητήσουμε σε λίγο αυτό που έκανες». Μ' αυτό τον τρόπο, γίνεστε πρότυπο σωστής διαχείρισης θυμού για το παιδί και, ταυτόχρονα, αποφεύγετε τις ανεπιθύμητες φωνές.
9. «Τι είναι αυτό που με ενοχλεί;»: Αφιερώστε λίγο χρόνο για να συζητήσετε με τον εαυτό σας και να εντοπίσετε τι είναι αυτό που πραγματικά σας βγάζει έξω φρενών. Πολλοί άνθρωποι αντιδρούν με εκνευρισμό όταν έχουν έλλειψη ύπνου κι άλλοι χάνουν την ψυχραιμία τους όταν νιώθουν ότι ο συνομιλητής (το παιδί εν προκειμένω) δεν τους δίνει σημασία. Προσπαθήστε λοιπόν να εντοπίσετε και να αντιμετωπίσετε τα «καμπανάκια» σας.
10. Δεν είστε (η) μόνη/ Δεν έχετε το χειρότερο παιδί του κόσμου/ Δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου. Θυμίστε τακτικά στον εαυτό σας αφενός ότι τα παιδιά είναι παιδιά κι αφετέρου ότι κι εσείς είστε άνθρωπος με ελαττώματα και αδυναμίες. Δεν υπάρχει τρόπος να είστε τέλειοι στο ρόλο του γονιού. Μπορείτε όμως να κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να βελτιώνεστε καθημερινά.