Ερώτηση:
Καλησπέρα. Έχω δύο γιους, 2,5 ετών ο μικρός και 5 και κάτι ο μεγάλος. Το θέμα μου είναι με τον μεγάλο. Δεν ακούει. Κάνει πάντα αυτό που λέω να μην κάνει, δείχνει ότι με αγνοεί, βγάζει νεύρα και μερικές φορές πάνω στον στιγμιαίο θυμό του θα σηκώσει και χέρι. Το αποτέλεσμα είναι να φωνάζω και να γκρινιάζω σχεδόν συνέχεια, να τον μαλώνω, να τον απειλώ και καμιά φορά να του δίνω και καμιά στα χέρια. Και μετά, γεμάτη ενοχές που δεν αντέδρασα σωστά, κλαίω και του ζητάω συγγνώμη. Στα ίδια χνάρια γκρίνιας και απαίτησης βαδίζει και ο μικρός. Σίγουρα κάτι δεν κάνω καλά. Δεν έχω βοήθεια από κανέναν, είμαι κουρασμένη, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τη νευρικότητά μου. Πείτε μου σας παρακαλώ, πώς να τον-τους χειριστώ;Απάντηση:
Έχετε μπει σε ένα φαύλο κύκλο έντασης και χρειάζεται να βγείτε από αυτόν, κάτι που μπορείτε να κάνετε μόνο εσείς κι όχι τα παιδιά. Μαλακώνοντας, αντιμετωπίζοντας τα παιδιά με μεγαλύτερη κατανόηση και υπομονή, μιλώντας τρυφερά και με σαφήνεια, τότε θα μπορέσουν οι γιοι σας να δείξουν εμπιστοσύνη και να δεχθούν τα όριά τους. Η ερώτηση εδώ είναι το πού είναι ο πατέρας και το τι ρόλο παίζει μέσα σε όλο αυτό; Πού είναι τα όρια που βάζει; Εσείς η ίδια χρειάζεται να νιώσετε ασφαλής και σίγουρη για την διαπαιδαγώγηση και την τοποθέτησή σας. Με αυτή την αίσθηση που θα πάρουν τα παιδιά, αυτόματα θα μπορέσουν να σας ακούνε περισσότερο. Δυναμώστε και ζητήστε την ενεργή ασχολία του πατέρα με τα παιδιά.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.