Ερώτηση:
Καλησπέρα. Έχω ασχοληθεί με την ψυχολογία χρόνια σε Αμερικανικό πανεπιστήμιο, αλλά χρειάζομαι βοήθεια ειδικού! Η κολλητή μου έχασε τον άντρα της πριν από ένα μήνα, έπαθε έμφραγμα μπροστά στα ματιά του 13χρονιυ γιου τους. Το παιδί έμεινε μόνο του όταν το ασθενοφόρο πήρε τον μπαμπά του και έμαθε ότι πέθανε μέσω τηλέφωνου. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήταν στην κηδεία και είδε τον πατέρα του όταν άνοιξαν το φέρετρο. Είναι κλειστός χαρακτήρας και σπάνια εκφράζεται. Πλέον έχει μόνιμα πονοκέφαλους και τάση για εμετό, περνώντας depon / prinperan για ανακούφιση. Εχτές «είδε» τον πατέρα του στο μπαλκόνι να τον χαιρετά και λιποθύμησε! Ξέρουμε ότι χρειάζεται ψυχολόγο αλλά δυστυχώς τα χρήματα δεν υπάρχουν. Σας παρακαλώ να με βοηθήστε να καθοδηγήσω την κολλητή μου και τον γιο της πριν χειροτερέψουν τα πράγματα.Απάντηση:
Είναι τραυματικό για ένα παιδί να νιώθει αβοήθητο μπροστά στην στιγμή θανάτου του πατέρα του. Δημιουργεί μια ενοχή, μια αγωνία, ένα βάρος κι όλα αυτά τα αισθήματα δεν μπορεί να τα διαχειριστεί μόνος του σε συνδυασμό με την απώλεια την ίδια. Χρειάζεται παιδοψυχολόγο ο έφηβος και μπορείτε να απευθυνθείτε σε κέντρα ψυχικής υγείας του Δήμου τα οποία προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες και θα μπορούν να στηρίξουν και την μητέρα παράλληλα, με άλλον θεραπευτή. Η στήριξη που θα βοηθήσει μητέρα και γιο θα λειτουργήσει εποικοδομητικά για την σχέση μεταξύ τους και την καλύτερη έκβαση για την επεξεργασία του πένθους.
Παράλληλα, στο σπίτι, η μητέρα χρειάζεται να φαίνεται δυνατή όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποφευχθεί η απομόνωση του παιδιού. Με αυτό τον τρόπο θα του επιτραπεί να της μιλήσει νιώθοντας ότι η ίδια θα το αντέξει.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.