Παιδί και νεύρα: Πώς να βάλετε τέλος στα ουρλιαχτά!

Λάβετε προληπτικά μέτρα

• Διασφαλίστε ότι το σπίτι σας δεν έχει επικίνδυνα σημεία όπου το παιδί μπορεί να τραυματιστεί όταν βρίσκεται σε κατάσταση έκρηξης! Φροντίστε να καλύψετε τις γωνίες και να απομακρύνετε οτιδήποτε εύθραυστο.
• Προσπαθείτε να ακολουθείτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, καθημερινά με το παιδί σας. Να έχει, δηλαδή, συγκεκριμένες ώρες που τρώει, κοιμάται και κάνει μπάνιο. Τα μικρά παιδιά νιώθουν ασφάλεια και μεγαλύτερη ηρεμία όταν στην ζωή τους υπάρχει πρόγραμμα.
• Παρακολουθείτε το παιδί και προσέξτε πότε είναι έτοιμο να... εκραγεί, ώστε να επέμβετε πριν η κατάστασή ξεφύγει από τον έλεγχο.
• Παρέχετε στο παιδί ευκαιρίες ώστε να εκτονώνεται μέσα στη μέρα, π.χ. με πολύ παιχνίδι εκτός σπιτιού (στην παιδική χαρά) ή με μουσική και χορό στο σπίτι.
• Δώστε μερικό έλεγχο στο παιδί, ως προς το τι θα φάει, τι θα φορέσει ή τι θα παίξει. Το να νιώθει ότι μπορεί να συναποφασίζει για κάποια «σημαντικά για εκείνο» πράγματα θα το ηρεμεί.
• Όσο μπορείτε, χρησιμοποιείτε περισπασμούς όταν βλέπετε ότι το παιδί είναι έτοιμο να πέσει κάτω και να αρχίσει να χτυπιέται. Ένα νέο παιχνίδι, εναλλαγές στις δραστηριότητες ή ένα τραγούδι μπορούν να κάνουν θαύματα τη στιγμή της κρίσης.
• Όσο το παιδί πλησιάζει στην προσχολική ηλικία, μπορείτε να συζητάτε μαζί του για το πώς περιμένετε από εκείνο να αντιδρά σε διάφορες καταστάσεις που το θυμώνουν και το στεναχωρούν και να θέσετε σαφείς, ξεκάθαρους κανόνες για τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν αν δεν ακολουθεί τους κανόνες σας.

Πώς να αντιμετωπίζετε τα tantrums τη στιγμή που συμβαίνουν

Όσο καλύτερα προετοιμασμένοι είστε, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίζετε τα κλάματα και τα ουρλιαχτά, όταν έρχεται η ώρα.

Για περιορισμένα επεισόδια:

1. Προσπαθήστε να αγνοήσετε το παιδί, πηγαίνοντας σε ένα άλλο δωμάτιο ή συνεχίζοντας να κάνετε αυτό που κάνατε.
2. Χρησιμοποιήστε τεχνικές χαλάρωσης για να μειώσετε το δικό σας στρες την ώρα που το παιδί κλαίει και χτυπιέται –πάρτε βαθιές ανάσες, χαλαρώστε τους μύες σας, επαναλάβετε από μέσα σας φράσεις όπως «θα παραμείνω ψύχραιμη».
3. Αν με το να αγνοήσετε το παιδί δεν ηρεμήσουν τα πνεύματα, αντίθετα το θυμώσετε ακόμα περισσότερο, δοκιμάστε να πείτε κάτι όπως «ώρα να ηρεμήσεις τώρα. Θα μετρήσω μέχρι το 10.» Αν πράγματι το παιδί αρχίσει να ηρεμεί, επαινέστε το με αγκαλιές και φιλιά, αμέσως μετά.
4. Αν βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο, την ώρα που το παιδί θα αρχίσει να φωνάζει, είναι προτιμότερο να το πάρετε και να απομακρυνθείτε κάπου απόμερα, ώστε και τον κόσμο να μην ενοχλείτε και εσείς να αποφύγετε τα επικριτικά βλέμματα όσων δεν έχουν παιδιά και δεν καταλαβαίνουν.

Στα έντονα ξεσπάσματα λειτουργήστε διαφορετικά:

1. Μιλάτε ήρεμα στο παιδί, λέγοντας πράγματα όπως «Είμαι εδώ, δεν θα σε αφήσω να χτυπήσεις.»
2. Κρατήστε το παιδί σας σφιχτά με τα χέρια σας και προσπαθήστε να το κοιτάζετε έντονα στα μάτια.
3. Μερικές φορές θα χρειαστεί απλά να ανεχθείτε την έκρηξη του παιδιού, μέχρι να αρχίσει να ηρεμεί μόνο του.
4. Αν σας είναι δύσκολο να παραμείνετε και εσείς ψύχραιμοι και το παιδί σας είναι άνω των 2,5 ετών, είναι προτιμότερο να το περιορίσετε σε ένα συγκεκριμένο σημείο, π.χ. σε μία καρέκλα ή σε ένα τραπεζάκι, για δύο λεπτά. Δεν θα πρέπει να το βάλετε εκεί με θυμό και βία, αλλά με ήρεμο και αυστηρό τρόπο. Ζητήστε του να παραμείνει στην θέση αυτή για δύο λεπτά, προκειμένου να ηρεμήσει.

Βάλτε οριστικό τέλος στα ξεσπάσματα θυμού

• Προσπαθήστε να δημιουργείτε στιγμές χαλάρωσης μέσα στη μέρα –διαβάζετε στο παιδί παραμύθια, πηγαίνετε μαζί σε πάρκα, παίξτε μαζί του.
  
  
• Δίνετε το καλό παράδειγμα, με το να παραμένετε ψύχραιμοι σε στιγμές μεγάλου στρες. Έτσι, ενθαρρύνετε το παιδί σας να κάνει το ίδιο.
  
  
• Περιορίστε τον αρνητισμό. Με το να λέτε διαρκώς «όχι» στο παιδί, εντείνετε τον εκνευρισμό του. Αντίθετα, προτιμήστε φράσεις όπως «αργότερα» ή «μπορεί μετά».
  
  
• Λάβετε υπ'όψιν καταστάσεις που στρεσάρουν το παιδί, όπως η εκμάθηση του γιο-γιο ή η έναρξη του παιδικού σταθμού, και δείξτε περισσότερη κατανόηση τις περιόδους εκείνες.
  
  
• Σεβαστείτε τα συναισθήματα του παιδιού. Όταν το παιδί νιώθει ότι το καταλαβαίνετε θα μειώσει την ανάγκη του για tantrums. Προσπαθήστε να του λέτε «ξέρω ότι αυτό σε νευριάζει» ή «αυτό πρέπει να σε στεναχώρησε». Το παιδί θα καταλάβει έτσι ότι τα συναισθήματά του έχουν σημασία και θα μάθει σιγά-σιγά να χρησιμοποιεί λέξεις και όχι κραυγές και κλάματα για να τα περιγράψει.
  
  
• Να χρησιμοποιείτε θετικό τρόπο διαπαιδαγώγησης, επαινώντας το παιδί σας κάθε φορά που συμπεριφέρεται όπως θέλετε και αγνοώντας όσο μπορείτε τις συμπεριφορές που δεν αποδέχεστε.
  
  
• Αποφύγετε την σκληρή πειθαρχία –οι φωνές και οι τιμωρίες θα κάνουν τα ξεσπάσματα του παιδιού ακόμα χειρότερα.
  
  

• Επιστρατεύστε το χιούμορ για να εκτονώνετε δύσκολες καταστάσεις –αστεία τραγουδάκια, γέλια, μετατρέποντας σε παιχνίδι αυτά που έχετε ζητήσει από το παιδί να κάνει... όλα αυτά μπορεί να κάνουν θαύματα! Μια αγκαλιά ή ένα γαργαλητό τη σωστή στιγμή μπορεί αυτόματα να αλλάξει την διάθεση του παιδιού.
  
  
• Τα περισσότερα παιδιά σταματούν σιγά-σιγά τα tantrums όταν αρχίζουν να αναπτύσσουν τις γλωσσικές τους ικανότητες, γιατί τότε μπορούν με λέξεις πλέον να εκφράσουν όσα νιώθουν. Ωστόσο, ο τρόπος που έχετε αντιμετωπίσει τα ξεσπάσματά τους όσο είναι ακόμα μικρά παίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών. Αν τα έχετε αντιμετωπίσει με σκληρό τρόπο, με φωνές ή με ξύλο, ή αν αγνοείτε πάντα τα συναισθήματά τους και την ανάγκη τους για ανακούφιση, τα παιδιά σας μπορεί να συνεχίσουν να έχουν θυμό και νεύρα για πολλά χρόνια αργότερα στην ζωή τους.

Πηγή: supernanny.co.uk