" Στέκομαι όρθια στην κουζίνα. Τα μπούτια μου τρίβονται μεταξύ τους κάτω απ’ τη φούστα μου. Ξετυλίγω αργά το έτοιμο φαγητό που μου έστειλε μια υπηρεσία ονόματι «Μαγειρευτά στο σπίτι σας». Τα γεύματα που μου στέλνουν συνήθως, λένε ότι είναι υγιεινά. Θέλω να είμαι υγιής. Προσπαθώ να είμαι υγιής. Προσπαθώ να τρώω υγιεινά. Προσέχω τα προϊόντα που αγοράζω, προσέχω τι τρώω.
Πίνω κάθε πρωί πράσινο τσάι. Μου αρέσει να φαντάζομαι τα αντιοξειδωτικά να ρέουν στον οργανισμό μου. Αλλά, φυσικά, μου αρέσουν και τα γλυκά. Μπορείτε εύκολα να με κατηγορήσετε γι’ αυτό, βλέποντας πώς τρίβονται μεταξύ τους τα πόδια μου. Μπορείτε να με κατηγορήσετε επειδή μου αρέσει το τυρί, βλέποντας τις ταλαντώσεις που κάνει το μπράτσο μου, παρά το ότι έχω σταματήσει από ώρα να κουνάω το χέρι μου. Μπορείτε να κατακρίνετε οποιοδήποτε σημείο του σώματός μου, αν σας αρέσει.
Τι βλέπετε όμως όταν με κοιτάζετε;
Δεν σε κατακρίνω για την εικόνα σου. Είναι ζήτημα υγείας.
Ειλικρινά, μπορείτε να κρίνετε πόσο υγιής είναι μια γυναίκα παρατηρώντας τους γεμάτους γοφούς της; Το αν φοράω Large ή Εxtra Large κρίνει την κατάσταση της υγείας μου; Το αν είμαι ή όχι απολύτως υγιής για μερικούς ανθρώπους κρίνεται απ’ το νούμερο του μαγιό μου. Όχι απ’ τις εξετάσεις επί εξετάσεων που έχω κάνει. Ποιος έχει ανάγκη τους γιατρούς; Ό,τι χρειάζεται να ξέρω γι’ αυτή τη γυναίκα, το μαθαίνω απ’ το νούμερό της.
Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων, που κρίνουν σύμφωνα με όσα βλέπουν, τότε δεν είστε σε καμία περίπτωση ο τύπος ανθρώπου που προτιμώ.
Με ενοχλεί ο τρόπος που με κοιτάζετε. Όταν φοράω ένα στενό παντελόνι και παραγγέλνω φαγητό σε κάποιο εστιατόριο ή όταν φοράω το μαγιό μου –το αγαπημένο μου μαγιό!- στην παραλία.
Ξέρετε τι δεν βλέπετε;
Ότι είμαι πολύ δυνατή. Μπορώ να μάθω σε ένα 8χρονο ποδήλατο, κρατώντας το για να μην πέσει και να κουβαλήσω 8 γεμάτες σακούλες με ψώνια.
Ότι έχω καταναλώσει πολλή ζάχαρη και πολλά κρουασάν σοκολάτα. Γι’ αυτό, το μυαλό μου μπορεί να φτιάξει ολόκληρα δοκίμια για την αγάπη, τις απολαύσεις, την ευγένεια ή τον έρωτα.
Ότι, καμιά φορά, όταν ανοίγω ένα κουτί πίτσας, τα πόδια μου τρίβονται μεταξύ τους.
Ότι, στο σπίτι μου, είμαι η μόνη που είναι αρκετά δυνατή για να ανοίξει ένα ζόρικο βάζο.
Αλλά όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Θα σας πω τι έχει σημασία.
Ήμουν στην παραλία και μια κοπέλα είπε στη διπλανή της, καθώς περνούσα από μπροστά της: «Ωραίο μαγιό φοράει η χοντρή».
Κολύμπησα μακριά. Εκεί που τα κύματα έπνιγαν τη φωνή της κοπέλας. Και μετά, γύρισα πίσω.
«Τα φτιάχνουν μόνο για χοντρές», της είπα και έφυγα. Το πρόσωπό της έγινε κατακόκκινο, αλλά εγώ της χαμογέλασα ευγενικά. Ίσως δεν κατάλαβε ότι μπορούσα να την ακούσω. Ίσως δεν το είπε περιφρονητικά.
Χαμογέλασα στο κορίτσι.
Μακάρι οι άνθρωποι να με έκριναν περισσότερο για την προσωπικότητά μου, παρά για τους γοφούς και τα μπράτσα μου."