Οι γονείς συνήθως ξέρουν ποια συμπεριφορά είναι σωστή και ποια λάθος απέναντι στο παιδί τους. Όμως, σε στιγμές έντασης, αισθήματα όπως οργή, απογοήτευση, σύγχυση μπορεί να κατακλύσουν ακόμη και τον πιο υπεύθυνο γονιό. Κάθε καυγάς με τα παιδιά -και όχι μόνο- είναι μια περίσταση στην οποία ο γονιός έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, τα όριά του, τα ελαττώματα και τους φόβους του. Η ψυχοθεραπεύτρια γράφει χαρακτηριστικά «Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά. Όλες οι συμπεριφορές όμως όχι.»
Σκεφτείτε: Είναι δική σας δουλειά να φερθείτε με ωριμότητα. Εσείς είστε ο ενήλικας.
Η ειδικός συμβουλεύει τους... εν βρασμώ γονείς να αλλάξουν την οπτική τους. «Τα παιδιά μάς κάνουν καμιά φορά να νιώθουμε θυμό κι εκνευρισμό. Πρέπει όμως να θυμάστε ότι απλά φέρονται σύμφωνα με την ηλικία τους», επισημαίνει εύστοχα η ειδικός και συνεχίζει, «Η ενόχλησή μας αφορά στην πραγματικότητα τον ίδιο μας τον εαυτό –την έλλειψη υπομονής και κατανόησης». Είναι χρέος του γονιού να θυμηθεί σε στιγμές έντασης, ότι καθήκον του είναι να καθοδηγεί το παιδί του, αποτελώντας σωστό πρότυπο γι' αυτό. Και, σίγουρα, βγαίνοντας έξω φρενών δεν γίνεται κανείς πρεσβευτής της ψυχραιμίας και της ωριμότητας.
Θυμηθείτε ότι τα παιδιά σε όλα τους σχεδόν τα αναπτυξιακά στάδια έχουν την ανάγκη να εξερευνήσουν τα όριά τους και να αποσαφηνίσουν τους ρόλους μέσα στην οικογένεια. Πριν υψώσετε τον τόνο της φωνής σας, αναλογιστείτε για λίγο αφενός τον δικό σας ρόλο κι αφετέρου την ηλικία και τις πνευματικές και συναισθηματικές δυνατότητες των παιδιών που, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ενήλικες.
Αναλογιστείτε για ένα λεπτό: «Τι είναι αυτό που με βγάζει εκτός εαυτού;»
Η ψυχολόγος συμβουλεύει τους γονείς να σκεφτούν πριν τα αίματα ανάψουν τι ακριβώς είναι αυτό που τους θυμώνει. «Σκεφτείτε, για παράδειγμα: όταν το παιδί μου γίνεται ανυπάκουο, εκνευρίζομαι επειδή αισθάνομαι ότι ακυρώνομαι ως γονιός», γράφει η ειδικός. Το πρώτο βήμα για τη διόρθωση μιας λάθος συμπεριφοράς, είναι η αναγνώριση του λάθους. «Βρείτε τρόπους να βελτιωθείτε για χάρη των παιδιών σας», γράφει η Debbie Pincus. Ίσως ο εκνευρισμός σας προκύπτει από προσωπικό άγχος ή ανασφάλεια. Εντοπίστε την πηγή του θυμού σας και κάντε την να παύσει. «Μόνο αν αναγνωρίσουμε και δεχτούμε τα συναισθήματά μας είμαστε σε θέση να τα διαχειριστούμε», καταλήγει η Σύμβουλος γονέων.
Σταματήστε να μιλάτε, πάρτε μερικές ανάσες και σκεφτείτε:
Eίστε πρότυπο για το παιδί σας. Η συμπεριφορά σας είναι το παράδειγμα που θα ακολουθήσει. Η Σύμβουλος Γονέων παροτρύνει: «Πριν εκραγείτε, πάρτε λίγο χρόνο, σκεφτείτε και πείτε στο παιδί "Eίμαι πολύ εκνευρισμένη αυτή τη στιγμή, γι' αυτό θα σταματήσω να σου μιλάω. Θα ηρεμήσω και θα το συζητήσουμε σε λίγο". Έτσι, όχι μόνο θα αποσυμπιέσετε την κατάσταση, αλλά θα διδάξετε το παιδί πώς να διαχειρίζεται το θυμό του.». Όταν το παιδί σάς φτάνει στα όριά σας, το σώμα και το μυαλό σας προετοιμάζονται για γερό καυγά. Το κλασικό κι αγαπημένο κόλπο «Πάρε μερικές ανάσες/Μέτρα μέχρι το 10 από μέσα σου», είναι αποτελεσματικό -βάλτε το στη ζωή σας.
Προσπαθήστε να σκεφτείτε θετικά
Το παιδί αρνείται να βάλει τα παπούτσια του ή να σας ακολουθήσει προς την έξοδο της παιδικής χαράς ή να διαβάσει κι εσείς αρχίζετε να ανεβάζετε θερμοκρασία. Αντί λοιπόν να σκεφτείτε όλα τα πιθανά άσχημα σενάρια (ότι θα αργήσετε/ότι θα πάει αδιάβαστο στο σχολείο κ.ο.κ.) ή να συνοψίσετε όλους τους λόγους που κατά καιρούς σας εκνευρίζει, η ειδικός συμβουλεύει να προσπαθήσετε να σκεφτείτε θετικά. Θυμηθείτε όλες τις φορές που η διαφωνία δεν κατέληξε σε καυγά. Σκεφτείτε ότι μια αργοπορία δεν θα φέρει την καταστροφή του κόσμου και, το σημαντικότερο, ότι το παιδί σας, σας γεμίζει κατά κανόνα χαρά. Είναι παιδί και δικαιούται πότε πότε να σας κερνάει ένα πικρό ποτήρι...