Ερώτηση:
Η μεγάλη μου κόρη είναι τριών ετών και φοβάται πολύ το σκοτάδι. Δεν θέλει να κοιμάται στο δωμάτιο της, ούτε με αναμμένο το φως με αποτέλεσμα να κοιμάται μαζί μας. Ακόμη και την ημέρα δεν πηγαίνει από το ένα δωμάτιό στο άλλο, αν δεν την συνοδεύει κάποιος. Φοβάται τις σκιές στους τοίχους που μπορεί να προέρχονται από κάποιο έπιπλο. Φοβάται ακόμη και τον πιο απλό θόρυβο που μπορεί να ακουστεί μέσα στο σπίτι. Της έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι όταν είναι με την μαμά ή τον μπαμπά δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Την έχω πάρει από το χέρι και έχουμε ψάξει όλα τα σημεία του σπιτιού, για να της αποδείξω ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα πρέπει να την τρομάζει, αλλά μάταια. Με έχει αγχώσει πολύ η συγκεκριμένη κατάσταση, γιατί όσο μεγαλώνει οι φόβοι της είναι όλο και πιο έντονοι. Πώς πρέπει να χειριστώ το θέμα;Απάντηση:
Φαίνεται να έχετε μπει σε έναν φαύλο κύκλο όπου η κόρη σας φοβάται και έτσι κοιμάται μαζί σας κι όσο νιώθει αδύναμη τόσο παλινδρομεί με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σας αποχωριστεί. Με την συγκατάθεσή σας να κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι είναι σαν να δέχεστε ότι είναι αδύναμη. Χρειάζεται να δυναμώσετε κι εσείς στην θέση σας, να μπορέσετε να μιλήσετε στο παιδί σας αλλά κυρίως να ακούσετε τους φόβους της.
Σημαντικό είναι να συγκεκριμενοποιήσετε έπειτα από ποιο συμβάν άρχισε να φοβάται τόσο. Μήπως υπήρξε κάποιος έντονος καυγάς, θάνατος στην ευρύτερη οικογένεια, κάτι που την τρόμαξε; Θέλει διερεύνηση ο λόγος που φοβάται τόσο. Θα χρειαστεί να δείτε ειδικό σε περίπτωση που μετά τις συζητήσεις σας δεν υπάρχει ανακούφιση στην ψυχή της ως προς τον φόβο. Επίσης, θα χρειαστεί να αναζητήσετε απαντήσεις σε σχέση και με το πώς γεννήθηκε, εφόσον δεν βρείτε απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα, εννοώντας αν ήταν δύσκολη η γέννα, αν έμεινε στην θερμοκοιτίδα και άλλα.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.