Δυσκολεύεσαι να κοιτάξεις το σώμα σου στον καθρέφτη
Η μετά τον τοκετό περίοδος θα μπορούσε να θεωρείται τέταρτο τρίμηνο εγκυμοσύνης. Ή καλύτερα, «επιστροφή στο δεύτερο τρίμηνο εγκυμοσύνης», αφού οι διαστάσεις επανέρχονται όχι στα πρό της εγκυμοσύνης επίπεδα, αλλά σ' αυτά του τέταρτου ή πέμπτου μήνα κύησης. Δυστυχώς, το ότι το μωρό βγήκε από την κοιλιά σας, δεν σημαίνει ότι η κοιλιά σας έγινε όπως πριν αποφασίσει να μείνει εκεί το μωρό. Όλες οι μανούλες το ξέρουν: τα κιλά της εγκυμοσύνης αργούν βασανιστικά να φύγουν. Και το είδωλο του καινούριου εαυτού που κοιτάζει σκεπτικά στον καθρέφτη του μπάνιου δεν είναι αυτό που λέμε… χάρμα οφθαλμών. Αυτή η μεγάλη, στρογγυλή κοιλιά που πριν φιλοξενούσε έναν μικρό άνθρωπο, τώρα η μόνη σκέψη που μπορεί να προκαλέσει είναι "Σταμάτα να τρώς! Είσαι χοντρή!".
Ο ύπνος είναι… άπιαστο όνειρο
Το μωρό κι η νέα μαμά επιστρέφουν σπίτι. Κι ο ύπνος μετακομίζει κάπου μακριά. Αν οι φαντάροι κοιμούνται λίγο, οι λεχώνες δεν κοιμούνται καθόλου. Η, διαρκής, βασανιστική έλλειψη ύπνου είναι ίσως το νούμερο ένα κοινό σημείο όλων των μαμάδων: δεν έχει ακόμη γεννηθεί μαμά που θα είναι χορτασμένη από ύπνο. Οι πρώτοι δύο-τρεις μήνες είναι ταυτισμένοι με μαύρους κύκλους και μια μόνιμη σύγχυση-αποτέλεσμα της αϋπνίας. Ωστόσο, ο καιρός περνάει (όχι γρήγορα, αλλά περνάει) και το πρόγραμμα του μωρού σταθεροποιείται. Και τότε, ίσως, οι τέσσερις σερί ώρες ύπνου, γίνουν πραγματικότητα!
Η… εκδρομή στην τουαλέτα μπορεί να γίνει εφιάλτης
Θα το θέσουμε όσο κομψότερα γίνεται να τεθεί ένα ζήτημα που αφορά τη λειτουργία του εντέρου: οι πρώτες μέρες μετά τον τοκετό συχνά συνοδεύονται από δυσκοιλιότητα. Η δυσκολία στις κενώσεις παρατηρείται σε πολλές λεχώνες, δεν είναι καθόλου ανησυχητική και περνάει πολύ γρήγορα. Έπειτα από μερικούς μήνες, όμως θα θυμάστε τις δύσκολες αυτές ώρες και θα γελάτε.
Αποχαιρετάς πολλά ταμπού
Ίσως πριν να φέρετε στον κόσμο το μωράκι σας να ανήκατε στην κατηγορία γυναικών που ντρέπονταν να δείξουν το σώμα τους ή να πηγαίνουν στην τουαλέτα με ανοιχτή την πόρτα. Ενδεχομένως το να κυκλοφορείτε χωρίς σουτιέν, ήταν σαφέστατα εκτός επιλογών. Μετά το μαιευτήριο, η αιδώς κι η συστολή γίνονται έννοιες άγνωστες. Το μισό νοσοκομείο έχει χωθεί ανάμεσα στα πόδια σας και το άλλο μισό έχει κοιτάξει εξεταστικά το στήθος σας. Κι όταν η νέα μαμά γυρίσει σπίτι, οι ανάγκες του νέου μέλους της οικογένειας και η αφοσίωσή της σ' αυτό, θα την... απελευθερώσουν σημαντικά.
Ο θηλασμός δεν είναι εύκολη υπόθεση
Οι πρώτες μέρες μετά τον τοκετό είναι μέρες δύσκολες. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τις πρώτες τρεις, τέσσερις (ίσως και παραπάνω) μέρες μια μαμά να δυσκολεύεται αρκετά να θηλάσει. Ή να θηλάζει για ώρες και στο τέλος (λίγο πριν τον πολυπόθητο ύπνο και των δύο), να αντιλαμβάνεται ότι το μωρό δεν έχει χορτάσει. Το μωρά, συνήθως, δεν είναι αδηφάγα μικρά πλασματάκια, απλώς δεν καταφέρνουν να καταναλώσουν τόσο γάλα όσο χρειάζονται –συχνά, λόγω λάθους τοποθέτησης στο στήθος. Οι πόνοι στο στήθος, η αίσθηση ότι το παραγόμενο γάλα είναι ελάχιστο και η… εκροή γάλακτος από τις θηλές που πολλές νέες μαμάδες αντιμετωπίζουν τις πρώτες ημέρες της λοχείας, δεν είναι συμπτώματα ανησυχητικά. Είναι απλώς συμπτώματα ενοχλητικά. Όταν όμως οι ώρες ύπνου ανά 48ωρο ανέρχονται μετά βίας στις 7 με 8, τα πάντα μπορούν να θεωρηθούν ανησυχητικά. Κι εκνευριστικά. Και πολύ, πολύ κουραστικά.
Ξαφνικά ΟΛΑ έρχονται δεύτερα
Το πρώτο παιδί αλλάζει τον τρόπο που μια γυναίκα αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Ξαφνικά, κάπου μέσα στο σπίτι, σ’ ένα μικρό καλαθάκι βρίσκεται ξαπλωμένο ένα ανθρωπάκι που βλέπει θολά, βγάζει άναρθρους ήχους, δεν μπορεί να στηρίξει το κεφάλι του μόνο του και η αμέσως προηγούμενη στέγη του, ήταν η μήτρα της μαμάς του. Είναι εντελώς δικό της και εκατό τοις εκατό ανυπεράσπιστο. Ό, τι πριν αυτή την άφιξη ήταν σημαντικό, τώρα είναι μετρίως σημαντικό. Ό, τι ήταν αγχωτικό και πρωτεύον, τώρα, στη λίστα των προτεραιοτήτων, βρίσκεται ακόμη πιο κάτω κι απ’ το «να θυμηθώ να αγοράσω πάνες». Τίποτα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Τίποτα δεν είναι αντίστοιχα σημαντικό. Κι όλα είναι ομορφότερα.