Ερώτηση:
Καλημέρα, θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με την αναισθησία του παιδιού. Ο γιος μου είναι τεσσάρων χρονών. Μου φαίνεται πως είναι υπερβολικά ευαίσθητος (μου το λέει και η δασκάλα του νηπιαγωγείου). Όταν βλέπει κάποιον άρρωστο ή κάποιο παιδάκι να έχει χτυπήσει στο σχολείο κ.τ.λ. στενοχωριέται πολύ, δεν το ξεχνάει, πολλές φορές θα ρωτήσει αν είναι όλα καλά και τον βλέπω πολύ αγχωμένο, χάνει την διάθεσή του. Γενικά είναι πολύ δραστήριο παιδί, ζωηρό, έχει φίλους, δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Όμως δεν ξέρω, εγώ ως μητέρα, πώς να τον βοηθήσω, ναι, να είναι ευαίσθητος, όχι όμως σε αυτό το βαθμό. Μου λέει και η δασκάλα ότι το πρόβλημα άλλου το νιώθει σαν δικό του, αυτό βλέπω και εγώ. Ευχαριστώ.Απάντηση:
Η πρώτη ερώτηση είναι αν εσείς η ίδια λέτε στο παιδί σας "μην το κάνεις αυτό θα στενοχωρηθεί η μαμά", " ο μπαμπάς τώρα πληγώθηκε από αυτό που έκανες" και άλλες τέτοιες προσεγγίσεις. Αν το κάνετε σταματήστε το, αν όχι, τότε το παιδί σας έχει έντονη την ενσυναίσθηση, δηλαδή μπορεί να νιώσει τον άλλο άνθρωπο και να συμπάσχει. Αυτό είναι αξίωμα και όχι πρόβλημα. Σημασία έχει να μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του με την βοήθεια σας. Θα χρειαστεί να του εξηγήσετε ότι υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορεί να λυπόμαστε, να συμπονούμε τους ανθρώπους και να μπορούμε να βοηθήσουμε ενώ υπάρχουν και κάποια που δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε και χρειάζεται να τα συζητάμε για να μοιραζόμαστε την στενοχώρια μας.
Σεβαστείτε την προσωπικότητα του παιδιού σας.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.