Αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, όμως υπάρχουν ακόμα και σήμερα νονοί που πιστεύουν ότι το να χαρίζουν στο παιδί ντραμς είναι καλή ιδέα.
Αν δεν έχετε παιδί αλλά ετοιμάζεστε να χαρίσετε σε ένα παιδί ένα αρκουδάκι που τραγουδάει ή κάποιο άλλο παιχνίδι που κάνει έντονους θορύβους, κάντε στη μαμά του παιδιού μια χάρη: Αγοράστε το παιχνίδι. Έπειτα βρείτε ένα μικρό μπάνιο. Κλειδωθείτε εκεί για 48 ώρες και πατάτε το play στο παιχνίδι ανά 5 λεπτά. Στο τέλος 48ωρου, δεδομένου ότι έχετε ακόμα σώας τας φρένας, αναρωτηθείτε αν το παιχνίδι αυτό είναι ένα καλό δώρο ή ένα εργαλείο βασανιστηρίου. Ελπίζουμε να κρατήσατε την κάρτα αλλαγής.
Παιχνίδια που λερώνουν
Αν νοιάζεστε έστω και λίγο για τους γονείς του παιδιού που θα λάβουν το δώρο, σας ικετεύουμε μην του χαρίσετε κάτι που να έχει γκλίτερ! Είτε είναι ένα σετ χειροτεχνίας με γκλίτερ είτε μία Μπάρμπι με ρούχα γεμάτα γκλίτερ, δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από το να βρίσκεις γκλίτερ κολλημένο σε κάθε έπιπλο, κάθε σεντόνι, κάθε ρούχο, στα φαγητά, στο πληκτρολόγιο, στα φυτά και –το χειρότερο;- όσο κι αν καθαρίζεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να παραμένει εκεί, να κρυφογυαλίζει κάτω από τις τρίχες της μοκέτας! Στα υπόλοιπα παιχνίδια που λερώνουν, συμπεριλάβετε ό,τι έχει άμμο ή παιχνίδια τύπου «Jurassic Park –βρες τον θησαυρό» που πρέπει να ξύνεις πυλό για να βρεις «κόκαλα» δεινοσαύρων και όσο ξύνεις γίνεται ένα σπίτι... αρχαιολογικός χώρος!
Παιχνίδια που... έχουν ζωή
Παιχνίδια με αισθητήρες που ξεκινούν να «φωνάζουν» και να τραγουδούν κάθε φορά που τα πλησιάζεις, λούτρινα παιχνίδια τύπου Furby που αντιδρούν σε κάθε ήχο, ανοίγουν το στόμα για να τα ταΐσεις και φωτίζουν τα μάτια τους (έλεος!), παιχνίδια που μιλούν με τρομακτικές φωνές σαν τέρατα και που όταν τελειώνει η μπαταρία τους νομίζεις πως έχουν μπει Γκρέμλινς στο σπίτι... Παιχνίδια που δεν μιλούν ελληνικά, ενίοτε ούτε αγγλικά, ο ήχος τους δεν χαμηλώνει με τίποτα... Όλα αυτά τα παιχνίδια προσπαθήστε να τα αποφύγετε!
Παιχνίδια που απαιτούν περισσότερη «δουλειά» από τον γονιό παρά από το παιδί
Χρειάζεται, επίσης, να σκέφτεται κανείς τους υπόλοιπους τρόπους με τους οποίους μπορεί ένα παιχνίδι να επηρεάσει τους γονείς του παραλήπτη. Για παράδειγμα, παίρνετε στο παιδί πλαστελίνες, παίζει με τις ώρες κάνει σχεδιάκια, κόβει κομματάκια, τα κολλά μεταξύ τους και όπου αλλού βρει κ.λ.π. Ποιος καθαρίζει μετά; Το ίδιο ισχύει και για παιχνίδια μαγειρικής που απαιτούν αληθινό αλεύρι και νερό. Αντίστοιχα, παιχνίδια όπως πολύπλοκα κάστρα, τρισδιάστατα παζλ, με τα οποία το παιδί θα δυσκολευτεί και θα ζητήσει την βοήθεια των γονιών, αφήνοντάς τους εν τέλει να τα φτιάχνουν μόνοι τους, δεν έχουν κανένα νόημα. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να απορροφήσει το παιδί και να δώσει λίγο ελεύθερο χρόνο στους γονείς.
Εντελώς ακατάλληλα παιχνίδια
Αν έχετε αμφιβολίες για το πόσο κατάλληλο είναι ένα παιχνίδι που έχετε βρει για το παιδί... μην έχετε. Είναι ακατάλληλο. Μπορεί κάποιοι γονείς να θεωρούν ωραία ιδέα το παιδί τους να παίζει με σκελετωμένες κούκλες Monster High, με όπλα-γνήσια αντίγραφα των στρατιωτικών και με Μπάρμπι που ξυρίζουν τα πόδια τους. Οι γονείς αυτοί θα αντιμετωπίσουν και τις ανάλογες επιπτώσεις. Δεν το θέλετε αυτό για το παιδί των αγαπημένων σας φίλων ή συγγενών.