Oι άνθρωποι ξεκίνησαν να αναγνωρίζουν ότι το φύλο κάποιου/ας δεν τον/την κάνει περισσότερο ή λιγότερο άνθρωπο από άλλους και ψηφίστηκαν νόμοι που προστατεύουν τις γυναίκες από κακομεταχείριση και άδικες διακρίσεις. Και αυτός ήταν ένας δύσκολος αγώνας που συνεχίζεται έως σήμερα, αλλά οι περισσότεροι κατανοούμε πλέον ότι όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, δικαιούμαστε τις ίδιες κοινωνικές ελευθερίες.
Περίπου 25 χρόνια πριν...Oι άνθρωποι ξεκίνησαν να αναγνωρίζουν ότι η ηλικία κάποιου δεν τον κάνει περισσότερο ή λιγότερο άνθρωπο και ότι οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και ελευθερίες όπως όλοι. Αντίστοιχα, ξεκίνησε άλλος ένας σκληρός αγώνας, ο οποίος συνεχίζεται έως τώρα και θα συνεχιστεί στο μέλλον.
Τι συμβαίνει σήμερα
Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να επεκτείνουν τις έννοιες των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, ώστε να περιλαμβάνουν και τα παιδιά. Τι σημαίνει όμως αυτός ο αγώνας για τους παππούδες των παιδιών, οι οποίοι έχουν μεγαλώσει σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες; Ένα αποτέλεσμα είναι ότι πλέον τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται ως ιδιοκτησία, ενώ κατακρίνεται η χειραγώγησή τους μέσω απειλών ή τιμωριών, ώστε να συμπεριφέρονται όπως θέλουν οι γονείς ή οι παππούδες. H κοινωνία αντιμετωπίζει πλέον τα παιδιά ως άτομα με πραγματικά αισθήματα, στα οποία θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με την ίδια αξιοπρέπεια και σεβασμό, όπως σε κάθε άλλον.
Πενήντα χρόνια πριν, ένα εγγόνι έπρεπε να δείχνει απόλυτο σεβασμό και ευγένεια προς τους παππούδες του, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η συμπεριφορά του παππού ή της γιαγιάς προς το παιδί ή τα πραγματικά αισθήματα του παιδιού. Ο σεβασμός και η ευγένεια αποτελούν και σήμερα διατηρητέες αξίες. Η διαφορά είναι ότι ο σεβασμός πλέον αναμένεται να είναι αμφίδρομος, καθώς και ότι τα αισθήματα του παιδιού πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον ίδιο βαθμό με τα αισθήματα των γηραιότερων μελών της οικογένειας.
Υπάρχουν καλά και κακά νέα για τους παπούδες. Τα κακά νέα είναι ότι πλέον η ευγένεια προς το πρόσωπο του παππού ή της γιαγιάς δεν είναι κάτι δεδομένο -ένα αξίωμα που πηγάζει απλά και μόνο από τη θέση του/της στο οικογενειακό δέντρο- αλλά απαιτείται κάποια προσπάθεια από μεριάς του/της ώστε να κερδηθεί ο σεβασμός του παιδιού. Επίσης, θα πρέπει να προσπαθούν να βλέπουν τα πράγματα από την οπτική γωνία του παιδιού. Τα καλά νέα είναι, ότι οι παππούδες λαμβάνουν πλέον την ειλικρινή αγάπη των παιδιών και όχι απλά μια επίδειξη καλών τρόπων, βασισμένη στον φόβο της τιμωρίας.
Η ελευθερία είναι μεταδοτική. Περισσότερη ελευθερία για το εγγόνι σημαίνει περισσότερη ελευθερία για τους παππούδες, οι οποίοι δεν χρειάζεται πλέον να αναλαμβάνουν τον άχαρο και δίχως ανταμοιβή ρόλο του ηλικιωμένου, τον οποίο το παιδί πρέπει να φοβάται και να του δείχνει έναν κενό, ανειλικρινή σεβασμό. Η γιαγιά και ο παππούς είναι πλέον ελεύθεροι να έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο, ενός κοντινού και αγαπημένου συγγενή.
Οι σημερινοί παππούδες καλούνται να ακούν προσεκτικά («Καταλαβαίνω ότι αισθάνεσαι λυπημένος»), να κρίνουν δίκαια («όταν είσαι τεσσάρων ετών, δικαιούσαι να συμπεριφέρεσαι ως τετράχρονος»), να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με ειλικρινή αλλά ταυτόχρονα ευγενικό τρόπο («Με συγχωρείς, αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να παίξουμε αυτή τη στιγμή»), να μοιράζονται τις εμπειρίες τους («Αυτό μου θυμίζει κάτι που μου συνέβη όταν ήμουν στην ηλικία σου») και σε κάθε περίπτωση να πιστεύουν στις καλές προθέσεις του παιδιού («Ξέρω ότι μου πέταξες το μαξιλάρι επειδή θέλεις να παίξουμε. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε παρέα;»)
Επειδή τα παιδιά σήμερα αντιμετωπίζονται ως ισότιμα άτομα με πραγματικά αισθήματα, υπάρχει η απαίτηση από τους γονείς και τους παππούδες να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια. Αυτό μοιάζει να είναι άδικο, αφού αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να δείχνουν σεβασμό στους δικούς τους παππούδες, ανεξάρτητα από το πώς τους συμπεριφέρονταν.
Τα σημερινά παιδιά απολαμβάνουν περισσότερες ελευθερίες απ'όσες είχαν οι παππούδες τους στην ίδια ηλικία, αλλά υπάρχει μια σημαντική παρηγοριά για τους γηραιότερους: οι παππούδες έχουν τη δυνατότητα να οικοδομήσουν ειλικρινείς σχέσεις με πραγματικά άτομα, αντί να υποδύονται τυπικούς και άνευ νοήματος ρόλους, συναναστρεφόμενοι ένα φοβισμένο παιδί. Τόσο οι παππούδες όσο και τα εγγόνια έχουν πλέον μια αξιοζήλευτη ελευθερία: να αγαπούν και να γνωρίζουν έναν πραγματικό άνθρωπο, λαμβάνοντας σε ανταπόδοση ειλικρινή αγάπη, από ένα άτομο που τους ξέρει πραγματικά.
Πηγή: naturalchild.org