Το δάγκωμα ως εργαλείο εξερεύνησης
Το στόμα είναι το πρώτο εργαλείο εξερεύνησης και μάθησης για τα μωρά, αλλά και μία πρωτόγνωρη πηγή απόλαυσης. Με αυτό ανακαλύπτουν όχι μόνο την πηγή της τροφής του (το στήθος της μητέρας), αλλά και τις γεύσεις, και τον κόσμο γύρω τους (τα χέρια τους, τα ρουχαλάκια τους, τα παιχνίδια τους). Το δάγκωμα είναι μία ακόμα εκδήλωση της εξερευνητικής τάσης των μωρών.
Το δάγκωμα όταν βγάζουν δόντια
Η δυσφορία και ο πόνος από τα δόντια που βγαίνουν κάνουν πολλά μωρά να δαγκώνουν. Αν και η φυσιολογική αντίδραση είναι να ασκούν πίεση στα ούλα μασώντας κάποιο παιχνίδι, πολλά επιλέγουν το χέρι ή το πρόσωπο κάποιου για να ανακουφιστούν.
Κοινωνικό δάγκωμα
Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα μικρό παιδάκι, επειδή δεν έχει αναπτύξει τις κοινωνικές του ικανότητες, προσεγγίζει κάποιο άλλο για να παίξει «δαγκώνοντάς» το. Το παιδί δεν κατανοεί ότι προκαλεί πόνο στο άλλο, παρά αντιλαμβάνεται την πράξη αυτή ως εκδήλωση οικειότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πιο έντονα φαινόμενα δαγκώματος παρατηρούνται μεταξύ των 12-36 μηνών, πριν ακόμα το παιδί κατακτήσει πλήρως την λεκτική του επικοινωνία.
Δάγκωμα απογοήτευσης
Εάν ένας φίλος του παιδιού του πάρει το παιχνίδι ή ο γονιός δεν του δίνει σημασία, αυτό καταφεύγει στο να «δείξει» τα δόντια του. Με τον τρόπο αυτό το παιδί εκδηλώνει εκδίκηση ή εκφράζει την απογοήτευσή του.
Μιμητικό δάγκωμα
Ένας από τους λόγους που επιλέγει το παιδί να δαγκώσει είναι και η μίμηση. Εάν δει ένα παιδί στο σχολείο να το κάνει είναι πολύ πιθανό μόλις επιστρέψει στο σπίτι να το επαναλάβει κι εκείνο.
Δάγκωμα προσέλκυσης προσοχής
Είναι γνωστό ότι τα μικρά πλασματάκια λατρεύουν να τραβάνε την προσοχή σας. Εάν λοιπόν ασχολείστε μαζί του μόνο για την «κακή» του συμπεριφορά, στην συγκεκριμένη περίπτωση για το ότι «δαγκώνει», θα θεωρήσει ότι είναι ένας καλός τρόπος για να του δίνετε σημασία.
Το δάγκωμα ως εκδήλωση τρυφερότητας
Για τα μικρά παιδιά είναι πολύ δύσκολο να εκφράσουν λεκτικά τα συναισθήματά τους. Το δάγκωμα, λοιπόν, μπορεί καμιά φορά να αποτελεί τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο για να πουν «σε αγαπώ»! Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι πιο συχνά δαγκώνουν τα αγόρια, περί την ηλικία των 2 ετών ή τουλάχιστον μέχρι να καταφέρουν να μιλήσουν, καθώς αφενός είναι πιο δυναμικά αφετέρου έχουν πιο περιορισμένο γλωσσικό ρεπερτόριο.
Πώς να αντιμετωπίσετε το δάγκωμα
"Το δάγκωμα στη νηπιακή ηλικία είναι μια πράξη την οποία πρέπει μεν να αποθαρρύνουν οι γονείς, διατηρώντας όμως χαμηλούς τόνους και χωρίς να αυξάνουν τον τόνο της φωνής τους ή να καταφεύγουν στο ξύλο όταν το παιδί δαγκώνει" αναφέρει η σύμβουλος-ψυχολόγος, κ. Άρτεμις Αντωνίου. Όπως η ίδια εξηγεί, όταν τα παιδιά καταφεύγουν σε αυτή την κακή συνήθεια, μπορεί να είναι θυμωμένα ή να αποζητούν την προσοχή και γι' αυτό κρίνεται απαραίτητο από τους γονείς να αποκλιμακώσουν τον θυμό και την ένταση που επικρατεί με ήρεμα λόγια και σε καμία περίπτωση να μην τα εντείνουν με επιθετικότητα. Μην δαγκώνετε και εσείς το παιδί για να του δείξετε πόσο πονάει, γιατί αφενός θα το τρομάξετε και αφετέρου θα διαιωνίσετε το πρόβλημα αυτών των επιθέσεων.
Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε το δάγκωμα είναι δείχνετε με πράξεις στα παιδιά τι περιμένετε και τι όχι από αυτά, καθώς όπως υποστηρίζει η κ. Αντωνίου "δεν αρκεί η θεωρία στο ότι δεν πρέπει να δαγκώνουν, πρέπει και να βιώνουν το γιατί". Έτσι, θα πρέπει να απομακρύνετε τα παιδιά όταν πάνε να δαγκώσουν, τραβώντας τα μαλακά από το χέρι, και να τους προσφέρετε ένα άλλο αντικείμενο, όπως έναν δακτύλιο ειδικό για δάγκωμα. Εξηγήστε τους με απλά λόγια γιατί η συμπεριφορά αυτή είναι λάθος ("με πονάς όταν με δαγκώνεις") και με τον καιρό και την επανάληψη θα το σταματήσουν.
Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε ότι το να καταφεύγει ένα μικρό παιδί στο δάγκωμα 1-2 φορές τον μήνα είναι τάση φυσιολογική που με υπομονή και διαρκείς νουθεσίες θα υποχωρήσει. Αν, όμως, παρά τις προσπάθειές σας, τα παιδιά επιμένουν στο δάγκωμα αρκετές φορές μέσα στην εβδομάδα, καλό είναι να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό για να χειριστείτε το πρόβλημα κατάλληλα.