Ερώτηση:
Η κόρη μου είναι 2,5 χρονών κι έχουμε κι ένα μικρό αγοράκι 10 μηνών. Από τότε που γεννήθηκε το μωρό, έχει γίνει πολύ επιθετική, ατίθαση και ανυπάκουη. Τώρα τελευταία οι κρίσεις της είναι όλο και συχνότερες κι όλο και πιο έντονες. Κλαίει, χτυπιέται, χτυπάει εμάς, πόρτες και το πιο καινούριο, ανοίγει τα πόδια της και κάνει πιπί της όπου βρίσκεται, στο χαλί στο δωμάτιό της, στο χωλ. Τώρα πια με προειδοποιεί όταν την μαλώνω: Μαμά πιπί στο πάτωμα! Πραγματικά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Τρέμει ολόκληρη, φαίνεται να υποφέρει, έχει σπασμούς κι ενώ με ζητάει μέσα στις φωνές της, όταν πηγαίνω με σπρώχνει και μου λέει να φύγω. Τα έχω δοκιμάσει όλα, με ηρεμία, με αγκαλιές, με φωνές, με απειλή ότι θα της στερήσω κάτι που της αρέσει, με αδιαφορία (κυρίως), αλλά δεν πιάνει τίποτα. Υπάρχει κάποια άλλη μέθοδος αντιμετώπισης; Φαίνεται να υποφέρει πολύ (προφανώς από τη ζήλια της) και έχει χάσει μεγάλο μέρος της παιδικής της χαράς...Απάντηση:
Η αδιαφορία που κυρίως εφαρμόζετε είναι οδυνηρότατη για την κόρη σας. Χρειάζεται να βρείτε στην κάθε μέρα σας μια ώρα που θα είστε μόνο δική της, θα περνάτε χρόνο μόνο οι δυο σας και θα κάνετε οπτική επαφή, θα την αγγίζετε, θα την αγκαλιάζετε, θα είστε χαρούμενη μαζί της και καθόλου επικριτική. Θα είστε αφοσιωμένη σε εκείνην. Μιλήστε για την ζήλια που νιώθει και βοηθήστε την να χωρέσει την δυσφορία της, καθώς θα την χωράτε εσείς, ενώ συνάμα θα νιώθει ότι δεν σας έχει χάσει. Η κόρη σας σας αναζητάει. Χαρίστε της αποκλειστικό χρόνο και προσοχή κάθε μέρα, για μια ώρα ιδανικά, και θα δείτε πόσο θα αλλάξει η συμπεριφορά της.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.