Κάθε γυναίκα που έχει γεννήσει φυσιολογικά, σε ολόκληρο τον πλανήτη, κάποια στιγμή κατά την διάρκεια του τοκετού της θα πονάει, ακόμα κι αν έχει κάνει επισκληρίδιο!
Καταρχάς γιατί δεν θα κάνετε επισκληριδίο αν δεν έχετε μπει σε κανονική διαδικασία τοκετού, δηλαδή αν δεν έχετε διαστολή μεγαλύτερη των 4 εκ. Μέχρι, λοιπόν, να φτάσετε στην ιδανική διαστολή μπορεί να περάσουν ώρες (ή και μέρες) συσπάσεων. Κάποιες από αυτές τις συσπάσεις μπορεί πραγματικά να σας φανούν αρκετά επίπονες... Υπομονή, λοιπόν, μέχρι την επισκληρίδιο. Και πάλι, βέβαια...
Η επισκληρίδιος δεν είναι πάντα 100% αποτελεσματική.
Η επισκληρίδιος γίνεται με την εισαγωγή μιας πολύ μακριάς βελόνας (την οποία δεν θα νιώσετε γιατί θα σας έχουν μουδιάσει πρώτα στην περιοχή) σε ένα συγκεκριμένο σημείο της σπονδυλικής στήλης, το οποίο έχει πάχος όσο περίπου μια ανθρώπινη τρίχα! Μέσω της βελόνας τοποθετείται ένας πολύ μικρός καθετήρας στο σημείο αυτό και η βελόνα αφαιρείται. Ο καθετήρας αυτός εξυπηρετεί στο να μεταφέρεται στον οργανισμό διαρκώς παυσίπονο. Ιδανικά, η επισκληρίδιος μουδιάζει συμμετρικά τους υποδοχείς πόνου που βρίσκονται από την κοιλιά έως και τα πόδια. Δυστυχώς, όμως, στο 5-8% των περιπτώσεων η ανακούφιση δεν γίνεται συμμετρικά.
Λόγω της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος, ο λεπτός αυτός καθετήρας μπορεί να καταλήξει είτε λίγο προς τη μία πλευρά είτε λίγο προς την άλλη, με αποτέλεσμα κάποια από τις δύο πλευρές να μουδιάσει πολύ περισσότερο, ενώ στη λιγότερο μουδιασμένη πλευρά να νιώθετε πόνους τοκετού. Ο γυναικολόγος ή η μαία θα δοκιμάσουν να διορθώσουν το πρόβλημα, αλλάζοντας την θέση σας, αλλά αυτό δεν πετυχαίνει πάντα. Δεν είναι, βέβαια, και το σύνηθες!
Η επισκληρίδιος μπορεί να μην βοηθήσει την ώρα του σπρωξίματος
Υπάρχουν γυναίκες που, αφού έκαναν επισκληρίδιο, την ώρα που τους ζητήθηκε να σπρώξουν ένιωσαν ότι η επισκληρίδιος δεν τις είχε «πιάσει». Αυτό μπορεί να συμβεί αν η επισκληρίδιος δεν έχει «πιάσει» στα νεύρα της περιοχής που επηρεάζεται από τη φθίνουσα οστεώδη κεφαλή του μωρού. Και τη στιγμή εκείνη, δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι. Ακόμα κι αν αυξήσουν την δόση της επισκληριδίου, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μπορείτε να σπρώξετε, παρά ότι θα σας μειωθεί ο πόνος. Η μόνη λύση στην περίπτωση αυτή είναι να σπρώξετε όσο πιο δυνατά μπορείτε ώστε να βγει το κεφάλι μια ώρα αρχύτερα.
Τι μπορείτε να κάνετε για τον πόνο
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προετοιμαστείτε σωστά, παρακολουθώντας μαθήματα ανώδυνου τοκετού. Σε αυτά θα μάθετε τεχνικές χαλαρωτικών αναπνοών, οι οποίες θα σας βοηθήσουν τις στιγμές που θα νιώθετε εκτός ελέγχου. Θα μάθετε, ακόμα, την φυσιολογία του τοκετού και έτσι θα καταλαβαίνετε κάθε στιγμή τι συμβαίνει στο σώμα σας, ενώ θα προετοιμαστείτε τόσο για ό,τι άλλο μπορεί να συμβεί σε έναν τοκετό όσο και για το τι να περιμένετε αφού γεννήσετε, είτε στο μαιευτήριο είτε στο σπίτι.
Πολύ συχνά λέω στις γυναίκες που έρχονται στα δικά μου σεμινάρια, ότι ο τοκετός μοιάζει λίγο με κολύμπι σε άγρια θάλασσα. Όποιος το έχει κάνει ξέρει ότι τις πρώτες στιγμές τα κύματα μπορεί να σε τρομοκρατήσουν. Τα μάτια και το στόμα σου γεμίζουν αλατόνερο, το οποίο φτάνει μέχρι τη μύτη σου. Κάποιες στιγμές νιώθεις ότι κατακλύζεσαι από ένα μεγάλο κύμα, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είσαι πάνω ή κάτω από το νερό. Όπως η αγριεμένη θάλασσα, έτσι και ο τοκετός είναι μία φυσική διαδικασία. Αναταράσσει το σώμα όσο τίποτε άλλο και είναι αδύνατον να το ελέγξεις, ό,τι κι αν κάνεις.
Η φυσική τάση του ανθρώπου σε κάθε επίπονο ερέθισμα είναι να το αποφύγει όπως μπορεί. Αλλά ο τοκετός είναι από τους πόνους που όσο προσπαθούμε να αποφύγουμε, όλο και αυξάνονται. Το καλύτερο, λοιπόν, που έχετε να κάνετε είναι να χαλαρώσετε και όχι να τον πολεμήσετε.
Η γνώση είναι δύναμη, η άγνοια δεν είναι ευτυχία. Ευτυχία θα ήταν να περνούσαν οι άνδρες αυτό που περνάμε εμείς για να γεννήσουμε!