Στα περισσότερα σπίτια όμως, οι καβγάδες ξεσπάνε μεταξύ των αδελφών. Τα αδέλφια τσακώνονται για οτιδήποτε: για τα παιχνίδια, για την τηλεόραση, για τη θέση στο αυτοκίνητο.
Γιατί, όμως, τα παιδιά μας τσακώνονται; Τα πολύ μικρά παιδιά τσακώνονται γιατί δεν ξέρουν πώς να λύσουν τα προβλήματα τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά τσακώνονται γιατί θέλουν να αποδείξουν ποιος είναι ο αρχηγός. Τα αδέλφια τσακώνονται απλά και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή των γονιών τους!
Ποια είναι η δική μας αντίδραση; Τις περισσότερες φορές τρέχουμε πανικόβλητοι να σταματήσουμε τον καβγά. Γινόμαστε διαιτητές και ρωτάμε απειλητικά «τι έγινε;». Καμιά φορά καταλήγουμε να δείχνουμε την εύνοιά μας σ’ ένα από τα δύο παιδιά και τότε ξεκινά ο δεύτερος γύρος του τσακωμού.
Πώς μπορούμε να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε τους καβγάδες;
«Δικά μου, είναι όλα τους δικά μου»
Την παραπάνω φράση σίγουρα την ακούτε συχνά από τα παιδάκια σας. Τα παιδιά είναι πολύ κτητικά πλάσματα και δύσκολα μοιράζονται τα παιχνίδια τους. Έτσι από τότε που ήταν πολύ μικρά κι έπαιζα μαζί τους, πάντα τους ρωτούσα: «μπορώ να παίξω κι εγώ μ’ αυτό, αφού τελειώσεις;». Ενθουσιάστηκα όταν μια μέρα άκουσα τις δίδυμες κόρες μου να επαναλαμβάνουν αυτήν την πρόταση μεταξύ τους με την ίδια φυσικότητα που έλεγαν ένα απλό καλημέρα. Δεν σας κρύβω όμως ότι υπήρξαν φορές που ήθελαν και τα δύο μου παιδιά να παίξουν με το ίδιο κόκκινο αυτοκινητάκι. Κάτι που μαθαίνουν, όμως, τα δίδυμα αδέλφια από μικρή ηλικία, είναι η υπομονή κι ο συμβιβασμός, πολύ σημαντικές αρετές για όλα τα παιδιά του κόσμου. Έτσι ένα μαγικό ρολόι καθόριζε τον χρόνο απασχόλησης του καθενός με το παιχνίδι!
«Μαμά, η Μαρία δεν με αφήνει να παίξω με το κομπιούτερ»
Η μία μου κόρη τρέχει συνήθως σε μένα με το παραμικρό καβγαδάκι. Καμιά φορά το παίζει και λίγο θύμα. Αποθαρρύνω λοιπόν τη συμπεριφορά της για να μην αδικήσω την άλλη μου κόρη, εξηγώντας τους ότι πρέπει να βρουν μόνες τους τη λύση κι αφού την βρουν ειρηνικά, δεν ξεχνώ να τις επαινέσω γι’ αυτό. Ωστόσο τους υπενθυμίζω ότι μπορούν πάντα να ζητούν τη βοήθεια μου, έτσι για να έχουμε και τον έλεγχο εμείς οι μανούλες.
«Λένα μην μου εξηγείς, η μαμά θα μου εξηγήσει...»
Κάπως έτσι απαντά θυμωμένα η μια κόρη μου στην άλλη. Εμείς, όμως, πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να βοηθιούνται μεταξύ τους. Θα εκπλαγείτε όταν δείτε πόσο πολύ τους αρέσει να προσφέρουν τη βοήθεια τους και πόσο σημαντικά νιώθουν. Προσοχή, δεν αφήνουμε το ένα να εκμεταλλεύεται το άλλο.
Αντιγράφοντας τους μεγάλους
Τα παιδιά μας είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Καλό θα ήταν να αποφύγετε, λοιπόν, να δουν τους γονείς τους να τσακώνονται, γιατί θα θεωρήσουν πως ο τσακωμός κάνει καλό. Γι’ αυτό καλοί μου γονείς, την κρίσιμη στιγμή του καβγά εκπαιδευτείτε στο καλό θέατρο: «...επειδή αγαπιόμαστε πολύ ας βρούμε μια λύση...». Χωρίς υπερβολές, λοιπόν, συνεργαστείτε, γιατί τα παιδάκια μας παραμονεύουν κι αντιγράφουν!
4 βιβλία κατά των καβγάδων
Τέλος, σας προτείνω κάποια παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει στα παιδιά μου:
1. Τα θέλω όλα δικά μου, Σελύ Μπέκερ, Μεταίχμιο, (1,5-5 χρονών)
2. Σαν το σκύλο με τη Γάτα, Ερικ Μπάτον, Μεταίχμιο (1,5-5 χρονών)
3. Ποτέ πια δεν θα μαλώσουμε, Στέφανι Ρόε, Σύγχρονοι Ορίζοντες (3-6 χρονών)
4. Τα άτακτα ζιζάνια με κάνουν και θυμώνω, S. Szerny, Modern Times (3-8 χρονών)
Εκμεταλλευτείτε τη διάρκεια που έχει η προσήλωση τους στην ανάγνωση ενός βιβλίου και η αρμονία θα βασιλέψει στο σπιτικό σας!
B..................................................................................................................