Ο ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής κ. Παύλος Μεταξάς δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που απασχολούν τους περισσότερους μπαμπάδες:
Είναι ίδια η σημασία της σωματικής επαφής του μωρού με τον μπαμπά, όπως με τη μαμά;
Όχι, δεν είναι ίδια. Κατά τον 1ο χρόνος της ζωής του μωρού η σωματική επαφή με τη μητέρα είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς βοηθά το μωρό να ανακαλύψει τον εαυτό του, τα όριά του και την αίσθηση της εικόνας που έχει για το σώμα του.
Φυσικά θα αγκαλιάζει και ο πατέρας του μωρό, όμως η έμφαση τουλάχιστον τον 1ο χρόνο πρέπει να δίνεται στην επαφή με τη μητέρα.
Από την ηλικία αυτή και μετά ο πατέρας μπορεί να αναλάβει περισσότερο ενεργό ρόλο στην επαφή του με το μωρό.
Τι κάνει τους μπαμπάδες να διστάζουν να είναι τόσο εκδηλωτικοί όσο οι μαμάδες;
Ίσως υπάρχει ακόμα και σήμερα το κοινωνικό στερεότυπο ότι τα αγόρια πρέπει να σκληραγωγούνται και δεν θέλουν ντάντεμα, ίσως σε κάποιους γονείς επικρατεί ο φόβος ότι αν αγκαλιάζουν πολύ το παιδί τους μπορεί μεγαλώνοντας να γίνει ομοφυλόφιλο. Όλα αυτά βέβαια είναι αστεία και σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν!
Υπάρχει κάποιο ηλικιακό στάδιο ανάπτυξης του παιδιού στο οποίο ο μπαμπάς θα πρέπει να είναι πιο συγκρατημένος στις εκδηλώσεις αγάπης του;
Όρια στις εκδηλώσεις αγάπης προς το παιδί δεν υπάρχουν. Ωστόσο, καλό είναι οι μπαμπάδες που έχουν κορίτσια να έχουν στο νου τους ότι στο «οιδιπόδειο στάδιο» (3,5 – 4,5 ετών) η σωματική επαφή θα πρέπει να γίνεται με προσοχή. Να μην το παρακάνει, δηλαδή, ο μπαμπάς, γιατί πρόκειται για μία ηλικία που το κορίτσι «ερωτεύεται» το μπαμπά, άρα δεν πρέπει η σωματική επαφή μαζί του να αποτελεί έναν επιπλέον ερωτικό ερεθισμό. Η ίδια προσοχή εκ μέρους των μπαμπάδων χρειάζεται και στην αρχή της εφηβείας του κοριτσιού, κατά την οποία επανενεργοποιείται μία οιδιποδιακή κατάσταση.
Στα αγόρια δεν υπάρχει αντίστοιχος περιορισμός. Ωστόσο, τα αγόρια της αντίστοιχης ηλικίας (3,5-4,5 ετών) συνήθως απομακρύνονται από τον μπαμπά, γίνονται ασυνείδητα λίγο εχθρικά μαζί του. Και πάλι ο μπαμπάς θα πρέπει να διατηρεί μία σταθερή στάση απέναντί τους, να μην «παίζει το παιχνίδι τους» και να μην εισπράττει ως απόρριψη τη στάση αυτή του αγοριού. Να επιχειρεί να είναι τρυφερός μαζί τους, στον ίδιο βαθμό που ήταν πάντα, αλλά να σέβεται ταυτόχρονα τις επιθυμίες τους.
Τι άλλο θα πρέπει να προσέχουν οι γονείς;
Είναι σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι για τα παιδιά τους αποτελούν, στο ασυνείδητο, ερωτικά αντικείμενα. Συνεπώς, δεν πρέπει να ευνοούν τον ερεθισμό που υπάρχει ήδη απέναντί τους.
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, οι γονείς να εμφανίζονται γυμνοί μπροστά στα παιδιά τους.
Δεν πρέπει να τα φιλούν στο στόμα, καθώς το στόμα είναι μία ερωτογενής περιοχή. Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν να ερεθίζουν τις ερωτογενείς περιοχές των παιδιών. Τα παιδιά μπορούν μόνα τους αν θέλουν να αγγίζουν τον εαυτό τους, να αυνανίζονται ή να φιλιούνται μεταξύ τους, όχι όμως με τους γονείς.
Τέλος, απαγορεύεται να κοιμάται ο γονιός με το παιδί όποιο φύλου (ειδικά σε περιπτώσεις που οι γονείς έχουν χωρίσει και από δική τους ανασφάλεια παίρνουν το παιδί μαζί στο κρεβάτι τους). Φυσικά, κάποιο βράδυ που το παιδί θα είναι άρρωστο μπορεί να κοιμηθεί ο γονιός μαζί του, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται συστηματικά.
Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να εκδηλώσει ο πατέρας την αγάπη του προς το παιδί, είτε με αγκαλιές και χάδια είτε με λόγια. Όμως εξίσου σημαντική έκφραση αγάπης είναι και η ενεργή συμμετοχή στη ζωή του παιδιού, η θετική επιρροή που του ασκεί, οι κανόνες πειθαρχίας που του μαθαίνει, καθώς και η ανταμοιβή που του προσφέρει με τα εγκωμιαστικά και τρυφερά σχόλιά του για κάθε του προσπάθεια.