Τα αίτια του καρκίνου του προστάτη
Ο χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος κ. Αθανάσιος Ρήγας αναφέρει πως ο καρκίνος του προστάτη δεν έχει συγκεκριμένα αίτια. Δεν υπάρχουν δηλαδή ξεκάθαρες αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν στην εκδήλωση καρκίνου του προστάτη, πέραν από το οικογενειακό ιστορικό που έχει τη σημασία του. Συγκεκριμένα, ένας άνδρας που έχει συγγενή με καρκίνο του προστάτη έχει τετραπλάσια πιθανότητα να εμφανίσει και ο ίδιος αυτόν τον καρκίνο.
Η συχνότητά του
Ο καρκίνος του προστάτη αφορά στο 10% του ανδρικού πληθυσμού. Ένας στους δέκα άνδρες, δηλαδή, θα εμφανίσουν κάποια στιγμή καρκίνο του προστάτη (σε παγκόσμια κλίμακα).
Εμφανή συμπτώματα
Δεν είναι καρκίνος που έχει έντονα συμπτώματα, θεωρείται «σιωπηλός καρκίνος». Για το λόγο αυτό, ο μόνος σίγουρος τρόπος για να ελέγξει κανείς κατά πόσο έχει εμφανιστεί καρκίνος στον προστάτη είναι το screening, ο προληπτικός έλεγχος, δηλαδή, του ασυμπτωματικού πληθυσμού. Μετά την ηλικία των 50 (ή μετά τα 40 αν υπάρχει κληρονομική προδιάθεση) πρέπει να γίνεται ο έλεγχος του PSA, μία εξέταση αίματος που έχει σχέση με τη λειτουργία του προστάτη. Όταν ο δείκτης είναι υψηλός, δημιουργεί υποψίες για την εκδήλωση της ασθένειας.
Λιγότερο εμφανή συμπτώματα
Αν υπάρξουν πάντως συμπτώματα, αυτά θα είναι προβλήματα στην ούρηση, προβλήματα στην εκσπερμάτιση, αίμα στην ούρηση ή στην εκσπερμάτιση. Σε περίπτωση που ο άνδρας αντιληφθεί κάτι από τα παραπάνω, οφείλει να ενημερώσει κατευθείαν τον γιατρό του.
Περιθώρια ίασης
Όταν διαγνωσθεί ο καρκίνος του προστάτη υπάρχουν τεχνικές που μπορούν να οδηγήσουν στην πλήρη ίαση του ασθενούς. Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο σημαντική. Αν, όμως, ο ασθενής δεν μπορεί χειρουργηθεί (πχ. λόγω καρδιάς ή ηλικίας) τότε συνιστάται ακτινοβολία, ορμονοθεραπεία και χημειοθεραπεία που επίσης δρουν εξαιρετικά στην αντιμετώπισή του.
Επιλογή θεραπείας
Ο καρκίνος του προστάτη είναι σήμερα ο συχνότερος καρκίνος που διαγιγνώσκεται στους άνδρες (ηλικίες 50 με 80 ετών). Αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου από κακοήθεια μετά τον καρκίνο του πνεύμονος. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από την σταδιοποίηση του όγκου, την ηλικία και το προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς.
Χειρουργικές επεμβάσεις και επιπλοκές
Με την ριζική προστατεκτομή, με "ανοιχτό" δηλαδή χειρουργείο, αφαιρείται όλος ο προστατικός αδένας, µαζί µε την κάψα και τις σπερµατοδόχους κύστεις. Πρόκειται για μια μέθοδο με κίνδυνο επιπλοκών, όπως είναι η αιμορραγία, η ακράτεια ούρων και η στυτική διαταραχή. Αντίθετα, μέσα από το ρομποτικό σύστημα Ντα Βίντσι -που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα εδώ και μια δεκαετία- γίνεται µια σύνθετη λαπαροσκοπική εκτοµή, µε τη βοήθεια τρισδιάστατης και µεγεθυσµένης απεικόνισης. Η μέθοδος προσφέρει εξαιρετική ευκρίνεια, τρομερή ακρίβεια χειρισμών, πολύ γρήγορη θεραπεία και μηδαμινές επιπλοκές.
Ρομποτική μέθοδος
Με την ρομποτική μέθοδο ο ασθενής φεύγει σε 2 ημέρες από το νοσοκομείο (με την ριζική προστατεκτομή μέθοδο σε 1 εβδομάδα) και αναρρώνει σε 2 εβδομάδες (με την ριζική προστατεκτομή μέθοδο χρειάζεται τουλάχιστον 1 μήνας). Μειονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι οι λίγοι εξειδικευμένοι γιατροί και το μεγαλύτερο κόστος της επέμβασης. Συγκεκριμένα, ο κ. Ρήγας αναφέρει πως η ρομποτική μέθοδος κοστίζει γύρω στα 2.000 ευρώ παραπάνω από την χειρουργική (αν και το κόστος διαφέρει ανάλογα με την κλινική). Στην Αμερική χρησιμοποιείται αυτή η μέθοδος σε ποσοστό πάνω από 90% των ασθενών και στην Ευρώπη σε πάνω από 60%.
Μετά την προστατεκτομή
Αφού έχει αφαιρεθεί ο προστάτης, ο ασθενής πρέπει να κάνει έλεγχο του PSA ανά τρίμηνο για έναν χρόνο και ανά εξάμηνο για μια πενταετία. Ο δείκτης PSA πρέπει να είναι στο μηδέν ή κοντά στο μηδέν. Διαφορετικά υπάρχει ανησυχία για επιπλοκή ή μετάσταση καρκίνου.
Σεξ μετά την προστατεκτομή
Ο καρκίνος του προστάτη είναι πλήρως ιάσιμος εφόσον ο ασθενής τον διαγνώσει έγκαιρα και τον αφαιρέσει, ενώ στη συνέχεια μπορεί να ζει τη ζωή του κανονικά και χωρίς επιπλοκές. Σύµφωνα µε την Αµερικανική Εταιρεία Καρκίνου, συνήθως χρειάζονται τουλάχιστον λίγοι µήνες έως έναν χρόνο µετά την επέµβαση µέχρις ότου ο άνδρας να έχει και πάλι στύση. Εάν ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί πολύ κοντά στα νεύρα, ο χειρουργός θα πρέπει να τα αφαιρέσει, οπότε ο άνδρας δεν θα έχει στυτική ικανότητα. Υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο των ανδρών που υποβάλλονται στην επέµβαση χάνει τη στυτική λειτουργία του.