Ερώτηση:
Καλημέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 3 ετών, το οποίο από μωρό είναι παιδί υπερκινητικό, πανέξυπνο αλλά και πεισματάρα και ισχυρογνώμων. Πάντα αντιδρούσε άσχημα αν δεν γινόταν το δικό της. Τις τελευταίες 2 εβδομάδες, όμως, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι στο περιβάλλον μας και εντελώς ξαφνικά, εκεί που είναι καλά, αρχίζει να κλαίει και να φωνάζει χωρίς να λέει κάτι συγκεκριμένο, κι αυτό κρατάει για περίπου μισή ώρα κάθε φορά. Το κάνει και σε εμάς αλλά και στους γονείς μου που την κρατάνε όταν δουλεύουμε. Φοβόμαστε, γιατί εκείνη την ώρα χτυπιέται και σωματικά με κίνδυνο να τραυματιστεί και δε μπορούμε να την ηρεμήσουμε με τίποτα. Πιστεύετε ότι πρέπει να την δει κάποιος ειδικός ή να αφήσουμε να περάσει ένα διάστημα μήπως είναι κάποια κρίση; Και πώς αντιμετωπίζεις ένα παιδί την ώρα της κρίσης του που δε μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν;Απάντηση:
Αρχικά αυτό που θα χρειαστεί να κατανοήσετε είναι το "γιατί", δηλαδή να βρείτε την αίτια αυτής της αλλαγής. Πάντα υπάρχει ένας λόγος που το παιδί αλλάζει συμπεριφορά. Ακούγεται σαν να έχει συμβεί κάτι στην κόρη σας είτε στην πραγματικότητα είτε μόνο ψυχικά που της δημιουργεί αφόρητη αγωνία και ένταση. Σκεφτείτε αν την αφήσατε κάπου πριν δυο εβδομάδες, θυμηθείτε εκείνες τις ημέρες αν υπήρξε κάτι διαφορετικό. Πιθανόν να είναι κάτι που μέσα της διαφοροποιήθηκε σαν εντύπωση και δεν το αντέχει.
Μιλήστε της και προσπαθείστε να την βοηθήσετε να εκφραστεί. Δώστε της λέξεις για να περιγράψει τα συναισθήματα της, δημιουργείστε για εκείνη τον λόγο για δρόμο επικοινωνίας. Μιλήστε μαζί της και παίξτε μαζί της. Δείτε πώς παίζει με τις κούκλες της. Τι βάζει τις κούκλες της να κάνουν, τι λένε οι κούκλες της μεταξύ τους. Καθίστε μαζί, ασχοληθείτε, καθώς μιλάτε να κάνετε οπτική επαφή και κυρίως διατηρείστε την ψυχραιμία σας. Όσο πιο ασφαλή σας αισθάνεται τόσο πιο ήρεμη θα είναι. Αν αυτό συνεχιστεί και δεν αλλάξει μετά τις προσπάθειες σας θα βοηθούσε να επισκεφτείτε ειδικό.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.