Ερώτηση:
Η κόρη μου πηγαίνει στην Α’ Δημοτικού. Ενώ μέχρι τώρα ποτέ δεν είχε πρόβλημα με τα σχολεία που έχει πάει (παιδικό σταθμό, νήπιο), άρχισε τελευταία να μη θέλει να πηγαίνει στο σχολείο γιατί προχθές ήθελε να πάει στην τουαλέτα και δεν πρόλαβε και «τα έκανε» πάνω της, με συνέπεια τώρα να νομίζει ότι θα ξανασυμβεί και να φοβάται. Ενώ είναι ένα παιδί χαρούμενο, καλή μαθήτρια, καθόλου ντροπαλή, έχει αποκτήσει αυτόν τον φόβο. Δεν θέλει να πηγαίνει στην τουαλέτα στο σχολείο. Της μίλησα και εγώ και η δασκάλα της (γιατί προχθές άρχισε στο διάλειμμα να κλαίει). Ενώ δείχνει να καταλαβαίνει ότι είναι παράλογο όλο αυτό, όταν έρχεται η ώρα για το σχολείο αγχώνεται. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Απάντηση:
Η κόρη σας αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή που είχε απώλεια ελέγχου για κάτι που συνήθως είναι συνυφασμένο με πρώιμα στάδια ανάπτυξης, δηλαδή η απώλεια ελέγχου από τους σφιγκτήρες ξεπερνιέται μέσα στα πρώτα τρία έτη ζωής. Συνάμα από μια ηλικία και ύστερα είναι μια πράξη που γίνεται σε ιδιωτικό χώρο χωρίς την παρουσία άλλων, ειδικά παιδιών. Η κόρη σας πολύ φυσιολογικά αισθάνθηκε ντροπή για κάτι που στην πραγματικότητα είναι ευθύνη της δασκάλας.
Ο τρόπος που το διαχειρίστηκε η δασκάλα και στην συνέχεια η συμπεριφορά των συμμαθητών της κόρης σας δεν της επιτρέπουν να αισθανθεί ασφάλεια. Οι φίλες της συνεχίζουν να κάνουν παρέα μαζί της; Θα χρειαστεί να δείτε τι έχει αλλάξει από εκείνη την ημέρα και ύστερα στην καθημερινότητα της κόρης σας στο σχολείο.
Αυτό που στην πραγματικότητα θα ήταν πιο γόνιμο εφόσον έχει αλλάξει η συμπεριφορά των συμμαθητών απέναντι στην κόρη σας θα ήταν να γίνει μια κουβέντα στην τάξη από την δασκάλα και να αναλάβει την ευθύνη της καθώς και να φέρει μια ισορροπία πάλι στην δυναμική της τάξης. Η κόρη σας έχει μια φυσιολογική αντίδραση ειδικά αν έχουν υπάρξει διαφορές στην προσέγγιση των συμμαθητών της.
Μιλήστε με την κόρη σας και ακούστε το πώς αισθάνεται, μην της απαντάτε λογικά αλλά μπείτε στην θέση της και συναισθανθείτε την. Έχει δίκιο. Η δασκάλα καλείτε να το διαχειριστεί όπως μπορεί και εσείς από το σπίτι να μιλήσετε, αφού πρώτα την ακούσετε, για το νόημα των ατυχημάτων, για το ότι η προσωπικότητα δεν αλλοιώνεται και δεν καταστρέφεται από ένα συμβάν.
Ένα γεγονός για το οποίο δεν φέρει ευθύνη δεν μπορεί να της ακυρώσει την προσωπικότητα. Αν το αφήσει η ίδια πίσω της θα το αφήσουν και οι άλλοι.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.