Τι είναι η οστεοπόρωση
Η οστεοπόρωση είναι νόσος που χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια της οστικής μάζας του σκελετού, που έχει σαν συνέπεια την ελάττωση της μηχανικής αντοχής των οστών. Έτσι, τα οστά να γίνονται λιγότερο ανθεκτικά και συνεπώς πιο εύθραυστα, με αποτέλεσμα οι πάσχοντες να κινδυνεύουν με το παραμικρό από κατάγματα. Για την ακρίβεια, τα στατιστικά λένε ότι μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως υποφέρει από κατάγματα που προκλήθηκαν λόγω οστεοπόρωσης.
Πού οφείλεται και ποιους απειλεί
Η οστεοπόρωση μπορεί να είναι κληρονομική, όμως σίγουρα συνδέεται και με την πάροδο της ηλικίας, καθώς και με την εμμηνόπαυση στις γυναίκες. Ωστόσο, ρόλο στην εμφάνισή της μπορεί να παίξει η διατροφή πτωχή σε ασβέστιο και βιταμίνη D, η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, η θεραπεία με μεγάλες δόσεις θυροξίνης και το κάπνισμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού που υποφέρει από οστεοπόρωση είναι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, ωστόσο μπορεί να διαπιστωθεί και σε άνδρες, σε νεώτερα άτομα, ακόμα και σε παιδιά. Συνήθως, βέβαια, καθώς δεν εμφανίζεται με συμπτώματα, την αντιλαμβάνεται κανείς όταν έχει φτάσει σε προχωρημένο στάδιο, εξαιτίας πόνων στη μέση, στους γοφούς και κύφωσης, ή εξαιτίας κάποιου κατάγματος.
Ο ρόλος της πρόληψης και η θεραπεία
Σύμφωνα με δημοσίευμα του ιατρού κ. Aλέξανδρου Γιατζίδη, αυξάνεται ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των παιδιών που εμφανίζουν οστεοπενία. Συνεπώς, η πρόληψη κατά της οστεοπόρωσης, ειδικά αν υπάρχει κληρονομικότητα στην οικογένεια, θα πρέπει να ξεκινά από την παιδική ηλικία, καταρχήν με δύο βασικούς τρόπους: Άσκηση και διατροφή.
Το τρέξιμο ή έστω το περπάτημα, το step, τα -λίγα- βάρη, μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας. Αναφορικά με τη διατροφή, στα παιδιά πρέπει να καλύπτονται οι ημερήσιες ανάγκες σε ασβέστιο, ενώ για τους ενήλικες είναι απαραίτητη η ημερήσια επαρκής λήψη τόσο ασβεστίου (π.χ. ένα ποτήρι γάλα, ένα γιαούρτι ή μια μερίδα τυρί 50 γρ.) όσο και μαγνησίου (από μπανάνες, φυλλώδη λαχανικά και αβοκάντο). Επίσης, η κατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ πρέπει να γίνεται με μέτρο, ενώ πρέπει να αποφεύγεται και το κάπνισμα. Σημαντική είναι, τέλος, και η περιορισμένης διάρκειας αλλά καθημερινή έκθεση στον ήλιο, για τη δημιουργία βιταμίνης D.
Σε δεύτερο στάδιο, και αφού η γυναίκα έχει περάσει την εμμηνόπαυση, είναι απαραίτητο να συμβουλεύεται τον γιατρό της, ο οποίος θα αποφασίσει αν χρειάζονται εξετάσεις για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης. Πριν την εμμηνόπαυση θα πρέπει να εξετάζονται μόνο γυναίκες με αμηνόρροια, με επιβαρυμένο κληρονομικό ή σε θεραπεία με κορτιζόνη. Η διάγνωση γίνεται με πολύ απλό τρόπο, μέσω ειδικού μηχανήματος που μετρά την οστική πυκνότητα, αλλά και με απλή ακτινογραφία. Πιθανώς να χρειαστούν και ειδικές ορμονικές και βιοχημικές εξετάσεις.
Όσο για τη θεραπεία, σαφώς διατροφή πλούσια σε γαλακτοκομικά βοηθά, ωστόσο, εφόσον το κρίνει ο γιατρός, θα χορηγηθεί στη γυναίκα συμπλήρωμα ασβεστίου, ενώ μπορεί να δοθούν και φάρμακα, ανάλογα με την περίπτωση (π.χ. οιστρογόνα ή διφωσφονικά).
Πηγές: Iatronet, osteocare.gr